Ευθύνη και ειλικρίνεια

Το αποτέλεσμα της κάλπης είναι καθαρό και δεν χωράει παρερμηνείες. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά αρνητικό αποτέλεσμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, που, δεδομένων των συνθηκών, αποκτά ιστορικές διαστάσεις. Έπειτα από τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη, στη διάρκεια των οποίων η κοινωνική πλειονότητα είδε το πραγματικό της εισόδημα να υποχωρεί, τις τιμές να αυξάνονται, τη Δημοκρατία και το Κράτος Δίκαιου να κατακρημνίζονται, ο ΣΥΡΙΖΑ, ως μια ισχυρή κοινοβουλευτικά αξιωματική αντιπολίτευση, απώλεσε πάνω από μισό εκατομμύριο ψήφους και σχεδόν 12% από το εκλογικό του ποσοστό. Την ίδια ώρα, η Ν.Δ. κατέγραψε μια σαρωτική νίκη, στο όριο της αυτοδυναμίας από την απλή αναλογική. Η εικόνα που διαμορφώθηκε χθες το βράδυ συνιστά ένα νέο πολιτικό τοπίο. Η εικόνα που καταγράφεται είναι η επιβεβαίωση της ύπαρξης δύο ισχυρών πόλων, με τον έναν να ηγεμονεύει ως ενιαίο και αρραγές μέτωπο και τον έτερο να ηττάται πολυδιασπασμένος.

Η μεγάλη συμμετοχή στις εκλογές ισχυροποιεί ακόμα περισσότερο τη νίκη της Ν.Δ. Τα αίτια πολλά, οι ευθύνες επίσης. Πρώτον, όλοι, από τις δημοσκοπήσεις έως τα στελέχη του κόμματος, απέτυχαν να

αντιληφθούν μια Ελλάδα που βρίσκεται εκεί έξω. Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να αφουγκραστεί την κοινωνική κατάσταση είχε ως αποτέλεσμα την υποτίμηση της εκλογικής τάσης. Το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο απέκτησε βαθιές ρίζες, βαθύτερες από αυτές που υπολογίζαμε. Το έλλειμμα αξιοπιστίας που αποδίδεται σταθερά στον ΣΥΡΙΖΑ στα ευρήματα των ποιοτικών ερευνών και η χαμηλή δημοφιλία στελεχών ποτέ δεν ελήφθησαν σοβαρά στα υπόψη κι αυτό τιμωρήθηκε στις κάλπες. Ενώ την ίδια στιγμή οι παραπάνω συνθήκες οδήγησαν στη λογική αδυναμία διαμόρφωσης ηγεμονικής και στρατηγικής. Τα αίτια της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αναλυθούν άμεσα, διεξοδικά και με ειλικρίνεια. Και, ως εκ τούτου, οι ευθύνες να αναγνωριστούν και να αναληφθούν. Είναι ώρα αυτοκριτικής, ιδίως για όσους αρνήθηκαν να δουν την πραγματικότητα ακόμα κι όταν αυτή χτυπούσε δυνατά την πόρτα.

Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία τετραετία λειτούργησε σε ακραίες συνθήκες μιντιακής παντοκρατορίας του συστήματος Μητσοτάκη. Με διαρκή διαστρέβλωση, προπαγάνδα και απόκρυψη των θέσεων του κόμματος. Σε πλαίσιο ασφυκτικού ελέγχου, έλλειψης δημοκρατίας και στοιχειωδών κανόνων fair play στο πολιτικό παιχνίδι, σε βαθμό πρωτοφανή στα μετά τη Μεταπολίτευση πολιτικά δεδομένα. Ο Μητσοτάκης και το πανίσχυρο σύστημα

εξουσίας του επικράτησαν με πολύ χρήμα, επέλαση στο κράτος και στους θεσμούς, παρακρατικές μεθόδους, παρακολουθήσεις, απόλυτο έλεγχο της πληροφορίας και της ενημέρωσης. «Πώς εξηγείται η τόσο ισχυρή επικράτηση της Ν.Δ. έπειτα από κρίσεις πανδημίας, ακρίβειας, παρακολουθήσεις, Τέμπη;» είναι το ερώτημα που πλανάται από χθες. Η απάντηση δεν είναι απλή, η διαπίστωση ωστόσο είναι σαφής: Η Ελλάδα μετατρέπεται ραγδαία σε μια ανατολικού τύπου ελλειμματική Δημοκρατία. Όπου τα ζητήματα Δημοκρατίας, δικαιωμάτων, κοινωνικού φιλελευθερισμού, κοινωνικού κράτους θεωρούνται περιττές λεπτομέρειες. Όπου επιβραβεύονται τα κόμματα και οι ηγέτες που χρησιμοποιούν κάθε αθέμιτο μέσο, με σκοτεινές και παρακρατικές μεθόδους, στις οποίες βασίζουν την τελική επικράτησή τους.

Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας το είπε χθες καθαρά: Άμεσα αλλαγές, ώστε να δοθεί η επόμενη μάχη των εκλογών του Ιουνίου. Η Αριστερά είναι δύναμη αγώνα, που θέλει να κερδίζει, να πείθει, να ηγεμονεύει διά του σχεδίου, της ιδεολογίας και της πρακτικής. Ξέρει όμως και να χάνει. Να κάνει απολογισμό και να αντιλαμβάνεται τι έφερε την ήττα έως ότου τη μετατρέψει ξανά σε νέες νίκες. Συλλογικά και συγκροτημένα. Η Ιστορία δεν τελειώνει σε μια εκλογική αναμέτρηση, όσο σκληρό κι αν είναι το αποτέλεσμα. Το μέλλον, άλλωστε, πάντα διαρκεί πολύ.