Τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα
Η γαλλικής έμπνευσης Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα επιβεβαιώνει την άποψη ότι στην Ευρώπη προτιμούν να συζητούν, παρά να πράττουν, όσο κι αν πιέζει η πραγματικότητα
Ηταν μια ιδέα που είχε ανακοινώσει τον περασμένο Μάιο στο Στρασβούργο ο Πρόεδρος Μακρόν και την οποία οι περισσότεροι μάλλον την είχαν ξεχάσει, κυρίως εξαιτίας της θολότητάς της. Το όνομά της, Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα (ΕΠΚ-EPC), όπου θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής όλες οι χώρες της Ευρώπης, με στόχο την ευθυγράμμιση της πολιτικής τους, ειδικά μετά την εισβολή της Ρωσίας και την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Αυτός ο στόχος, να κρατηθεί δηλαδή η Ευρώπη ενωμένη απέναντι στη Μόσχα, ήταν σίγουρα ο κεντρικός. Η συμμετοχή της Βρετανίας έδινε επίσης μια πλατφόρμα συνεργασίας με την Ε.Ε. μετά το Brexit για να μην απομακρυνθούν πλήρως οι δύο πλευρές. Ταυτόχρονα, ο Γάλλος Πρόεδρος, πέραν των προσωπικών του φιλοδοξιών να εμφανίζεται ως ο μεγάλος Ευρωπαίος οραματιστής, ήθελε να προσφέρει και το χάπι της παρηγοριάς σε χώρες που βλέπουν με τα κιάλια την ένταξή τους στην Ε.Ε. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει, για παράδειγμα, η Μολδαβία, μια χώρα που έχει εσχάτως αναφερθεί με διάφορες αφορμές ως ένας πιθανός στόχος της Μόσχας. Στην πρωτεύουσά της, το Κισινάου, θα συγκεντρωθούν από αύριο εκπρόσωποι από 47 χώρες που συμμετέχουν στην ΕΠΚ σε μια προσπάθεια να αναθερμάνουν την ψευδαίσθηση της πανευρωπαϊκής συνεργασίας, χωρίς ξεκάθαρη όμως ατζέντα. Σύμφωνα με την ιδέα των Γάλλων, τέτοιες συναντήσεις θα πρέπει να γίνονται δύο φορές τον χρόνο, μία σε χώρα της Ε.Ε. κατά τη διάρκεια της προεδρίας της και μία σε χώρα-μη μέλος. Αυτή η πρωτιά έπεσε στη Μολδαβία. Πέρσι τον Οκτώβριο, στην πρώτη τέτοια συνάντηση στην Πράγα, δεν είχαν παραχθεί ιδιαίτερα πολιτικά αποτελέσματα, προς μεγάλη δυσαρέσκεια του κυρίου Μακρόν. Το μόνο που απέμεινε ήταν η επιλογή της τοποθεσίας. Μια πρώην «ανατολική» πρωτεύουσα ως μήνυμα αλληλεγγύης προς το Κίεβο.
Είναι αμφίβολο αν κάτι θα αλλάξει τώρα. Μπορεί το Παρίσι να έχει όνειρα για το όλο εγχείρημα, αλλά το Βερολίνο το αντιμετωπίζει μάλλον αποστασιοποιημένα, ενώ πολλές χώρες, όπως αυτές των Δυτικών Βαλκανίων, θεωρούν πως απλώς θα παρατείνει τον χρόνο παραμονής τους στο «προαύλιο» της Ε.Ε. - δηλαδή ούτε καν… στον προθάλαμο. Την ίδια στιγμή, το Κόσοβο σιγοβράζει, η επανεκλογή Ερντογάν επαναφέρει στο προσκήνιο σενάρια για ενεργότερη παρέμβαση της Τουρκίας σε ασταθείς χώρες της ευρύτερης περιοχής, Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν παραμένουν σε επιφυλακή, ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται. Για τα ερωτήματα που προκύπτουν από όλες αυτές τις εξελίξεις η θεσμική Ευρώπη, με πρώτη την ίδια την Ε.Ε., δεν μοιάζει να έχει απαντήσεις. Πώς θα μπορούσε να το κάνει αυτό ένα χαλαρό κλαμπ διαλογισμού σαν την ΕΚΠ;
Κοιτούν τα συμπτώματα
Οι τέσσερις επίσημες θεματικές ενότητες της συνάντησης ενισχύουν την εντύπωση πως πρόκειται για μια συνάθροιση ανέξοδης ανταλλαγής απόψεων. Οι συζητήσεις «υψηλού επιπέδου» θα επικεντρωθούν στην ασφάλεια (π.χ., αντιμετώπιση υβριδικών απειλών και παραπληροφόρησης), στην ενέργεια (π.χ., επενδύσεις σε ενεργειακές υποδομές και πιέσεις για πράσινες επενδύσεις), στη συνδεσιμότητα (π.χ., ενίσχυση της ψηφιακής συνδεσιμότητας, των μεταφορών και της οικονομικής συνδεσιμότητας) και στη μετανάστευση, τόσο εσωτερική όσο και εξωτερική. Πρόκειται μάλλον για ενασχόληση με «συμπτώματα» και όχι με τα αίτια για την «ασθενική» κατάσταση της Ευρώπης. Αυτό που απομένει στους Μολδαβούς διοργανωτές είναι να βάλουν τα δυνατά τους για να πάνε όλα καλά από τεχνικής άποψης και να προμοτάρουν, έστω και για εσωτερική κατανάλωση, την «Ατζέντα 2030» ως μια ημερομηνία που θα φέρει τη χώρα πιο κοντά στην Ε.Ε. Όποιος θέλει το πιστεύει…