Η ηγεμονία των δυνάμεων του κέρδους

Του

Γράφαμε

τις προάλλες για τα σχεδόν

2,5 εκατομμύρια πολίτες που ψήφισαν για την πλήρη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, για την κατάλυση των εργασιακών σχέσεων, για τη μη τήρηση των αναγκαίων μέτρων ασφάλειας στους χώρους εργασίας σε συνδυασμό με την, ήδη από την πρώτη τετραετία Μητσοτάκη, απαξίωση της Επιθεώρησης Εργασίας.

Γιατί τα ψήφισε όλα αυτά το 41% των ψηφοφόρων. Τα δέχθηκε, τα ενέκρινε και τα πιστοποίησε με την ψήφο του κι αυτό ουδείς εκ των φίλων, οπαδών και ψηφοφόρων του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει.

Σχεδόν 2,5 εκατομμύρια πολίτες είναι υπεύθυνοι των επιλογών τους και ουδείς θα τους έθετε προ των ευθυνών τους αν οι επιλογές αυτές αφορούσαν αποκλειστικά και μόνο τις δικές τους ζωές και το δικό τους μέλλον. Εφόσον, όμως, η ψήφος τους επηρεάζει, είτε άμεσα είτε και έμμεσα, τις ζωές των υπολοίπων, ένα μερίδιο

ευθύνης το φέρουν. Και ευθύνη δεν σημαίνει να υποτιμάς και να απαξιώνεις τον ψηφοφόρο, αλλά να τον φέρνεις ενώπιον των επιλογών και των ευθυνών που από τις επιλογές του απορρέουν. Ας είμαστε ξεκάθαροι σ’ αυτό. Γιατί άλλο να λες στον διπλανό σου

«τι ψήφισες, ρε μαλάκα» και άλλο να του επισημαίνεις τις συνέπειες της ψήφου του και να του δίνεις διέξοδο διαφυγής από επιλογές που πλήττουν όχι την αριθμητική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά την κοινωνική πλειονότητα των πολιτών που εξαρτώνται από τον μισθό και την εργασία τους.

Γιατί πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με μια δεξιά, όπως κάποιοι την ονειρεύτηκαν, ηγεμονία, αλλά με μια ηγεμονία των δυνάμεων του κέρδους, θύματα της οποίας, είτε σήμερα είτε αύριο, θα είμαστε ανεξαρτήτως των προ της κάλπης επιλογών μας.

Μια ηγεμονία που δεν λογαριάζει ούτε δικαιώματα ούτε καν ανθρώπινες ζωές.

Ούτε στο Πέραμα ούτε πουθενά.