Ρόλοι αντεστραμμένοι
Ο Όλαφ Σολτς ταξίδεψε στην Ουάσιγκτον με στόχο να παροτρύνει τους συμμάχους να συνεχίσουν να συνεισφέρουν στην «άμυνα της Ουκρανίας», κάτι που στην αρχή του πολέμου άκουγε να ζητούν από τον ίδιο οι τωρινοί ακροατές του
Μ πορεί η παραμονή του καγκελάριου της Γερμανίας Όλαφ Σολτς την περασμένη Παρασκευή στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ να μην κράτησε πάνω από 24 ώρες, αλλά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιστορική εξαιτίας του πλαισίου μέσα στο οποίο κινήθηκε. Η γερμανική κυβέρνηση ήταν αυτή που στην αρχή του πολέμου της Ουκρανίας πιέστηκε από την ηγέτιδα δύναμη του ΝΑΤΟ να αφήσει στην άκρη τις όποιες «πασιφιστικές» αναστολές της και να στηρίξει στρατιωτικά την αμυνόμενη χώρα. Τώρα ήταν ο Γερμανός επισκέπτης που επισήμανε στον οικοδεσπότη Τζο Μπάιντεν την ανάγκη να μην σταματήσει η ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της Ουκρανίας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μετάλλαξης που έχει υποστεί η γερμανική αμυντική και εξωτερική πολιτική από εκείνη τη σημαδιακή ομιλία Σολτς στο Κοινοβούλιο, όταν ανακοίνωσε επισήμως την «αλλαγή εποχής» (Zeitwende).
Ο κύριος Σολτς θα βρεθεί ξανά στις ΗΠΑ σε μερικούς μήνες για τον εορτασμό των 75 χρόνων του ΝΑΤΟ, κουβαλώντας στη βαλίτσα του τη νέα αυτοπεποίθηση που του δίνει η υπέρβαση για πρώτη φορά των στρατιωτικών δαπανών του 2% του προϋπολογισμού. Πρέπει όμως να εξηγήσει και σε μια δύστροπη κοινή γνώμη ότι δεν είναι μόνο η Γερμανία που αναγκάζεται να κάνει θυσίες για χάρη του Κιέβου την ώρα που το «φρένο χρέους» στο εσωτερικό περιορίζει κοινωνικές δαπάνες και επιδοτήσεις. Επίσης, αυτή η νέα πραγματικότητα έχει να κάνει με τις δυσκολίες του Τζο Μπάιντεν να ξεμπλοκάρει τα 60 δισεκατομμύρια της βοήθειας προς την Ουκρανία παρά την υποχώρησή του στο Μεταναστευτικό, όπου πρότεινε έναν νέο σκληρό νόμο με μπόλικες δόσεις «τραμπισμού».
Ο τρίτος άνθρωπος
Ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν ο αόρατος, αλλά πολύ έντονα παρών τρίτος αυτής της συνάντησης. Είναι νωρίς ακόμα για να συγκρίνει κανείς αυτό το ραντεβού με εκείνο του 2015, όταν ο Μπάρακ Ομπάμα «όρκισε» την Άνγκελα Μέρκελ άτυπη πλανητάρχη ελπίζοντας να ξορκίσει το κακό της πρώτης θητείας του λαϊκιστή δισεκατομμυριούχου. Αλλά κανείς δεν μπορεί να περιμένει κάτι τέτοιο τώρα. Ο Τζο Μπάιντεν δεν είναι Μπάρακ Ομπάμα. Στις ιστοσελίδες κυκλοφορούν βίντεο με τις αναρίθμητες λεκτικές του γκάφες και τα γραφεία στοιχημάτων δέχονται πονταρίσματα για το αν θα βγάλει ζωντανός μια δεύτερη θητεία. Το Politico αναφερόταν στον συνήθη χαρακτηρισμό του ως ενός «γελαστού παππού με προβλήματα μνήμης». Και φυσικά ο Όλαφ Σολτς δεν έχει το ειδικό βάρος που είχε αποκτήσει με τα χρόνια η Άνγκελα Μέρκελ - ειδικά αυτή την περίοδο, που ακόμα και οι συμπατριώτες του πιστεύουν ότι του έχει πέσει πολύ βαριά η καρέκλα στην οποία κάθισε και οι δημοσκόποι προτείνουν ερωτηματολόγια με πιθανούς αντικαταστάτες του. Έτσι λοιπόν η παρότρυνση του Γερμανού προς τον Αμερικανό έχει περισσότερο χαρακτήρα υπενθύμισης προς τους λοιπούς συμμάχους ότι θα πρέπει να σηκώσουν μεγαλύτερο βάρος αν δεν θέλουν να δουν τους επόμενους μήνες τον Βλαντίμιρ Πούτιν να κερδίζει, εκτός από τις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου, τον πόλεμο, με ό,τι μπορεί αυτό να συνεπάγεται. Ένα πρόσθετο αγκάθι αποτέλεσε πάντως και η απόφαση Μπάιντεν να περιορίσει τις εξαγωγές LNG προς το εξωτερικό για να ικανοποιήσει εν μέρει ένα αίτημα οικολογικών οργανώσεων, απόφαση που αναστάτωσε τους Γερμανούς βιομήχανους, οι οποίοι μετά το σοκ της «απεξάρτησης από το ρωσικό αέριο» αναζητούν σταθερότητα και αξιοπιστία από τους ενεργειακούς εταίρους.