Αλλάζοντας οπτική
Την ίδια ώρα, μέσα στο Ισραήλ είναι ξεκάθαρο πια ότι μια μερίδα της κοινής γνώμης -όχι μόνο όσοι έχουν συγγενείς ομήρους- αρχίζει να αντιλαμβάνεται το προφανές αδιέξοδο των επιλογών της τρέχουσας ηγεσίας της χώρας.
Μετά τη φρικτή επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, το Ισραήλ έχει εξαπολύσει έναν πόλεμο, αλλά η ισραηλινή κυβέρνηση δεν έχει ακόμη λάβει υπ’ όψιν της τους λόγους που προκάλεσαν την επίθεση αυτή και δεν έχει εκτιμήσει ποια πολιτικά μέτρα θα μπορούσαν να αποτρέψουν μια άλλη, υπογραμμίζει σε μακροσκελές άρθρο του στο Foreign Affairs -με τίτλο «Η αυτοκαταστροφή του Ισραήλ»- ο Αλούφ Μπεν, εκδότης της έγκυρης ισραηλινής εφημερίδας Haaretz. «Αυτή η αποτυχία στρατηγικής δεν είναι ατύχημα. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ανήλθε στην εξουσία υπό τη βασική πεποίθηση ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να ευδοκιμήσει χωρίς να ασχοληθεί με το παλαιστινιακό ζήτημα και κρατώντας την ισραηλινοπα λαιστινιακή σύγκρουση μακριά από τα μάτια και το μυαλό του κόσμου. Αλλά η χώρα δεν μπορεί πλέον να είναι τόσο τυφλή». Και συνεχίζει: «Το τραύμα της 7ης Οκτωβρίου ανάγκασε τους Ισραηλινούς, για άλλη μια φορά, να συνειδητοποιήσουν ότι η σύγκρουση με τους Παλαιστίνιους είναι κεντρικής σημασίας για την εθνική ταυτότητά τους και απειλή για την ευημερία τους. Δεν μπορεί να παραβλεφθεί ή να παρακαμφθεί ότι η συνέχιση της κατοχής, η επέκταση των ισραηλινών εποικισμών στη Δυτική Όχθη, η πολιορκία της Γάζας και η άρνηση να γίνει οποιοσδήποτε εδαφικός συμβιβασμός ή ακόμη και αναγνώριση των παλαιστινιακών δικαιωμάτων δεν θα φέρει στο Ισραήλ διαρκή ασφάλεια. Αν οι Ισραηλινοί συνεχίσουν να ακολουθούν το μονοπάτι του Μπ. Νετανιάχου, του εθνικισμού και του μιλιταρισμού, η βιαιότητα της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου δεν θα είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά ένα προμήνυμα του τι πρόκειται να ακολουθήσει».
Την άποψή του υπερθεματίζει ο Βρετανοπα λαιστίνιος συγγραφέας Σαμίρ ελ Γιουσέφ. Γράφει στον Guardian εξηγώντας πού βρίσκεται σήμερα η αραβοϊσραηλινή σύγκρουση: «Γιατί ο ισραηλινός στρατός και οι Παλαιστίνιοι μαχητές θεωρούν ηθικά μη επιλήψιμο να σφάζουν ο ένας τον άμαχο πληθυσμό του άλλου; Επειδή και οι δύο κοινωνίες εξακολουθούν να βλέπουν εκείνους που βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά απλώς σαν έναν εχθρό δίχως πρόσωπο, έναν εχθρό δίχως ανθρώπινη υπόσταση, έναν εχθρό τέτοιο που ακόμη και η εξόντωση του άμαχου πληθυσμού του δεν μπορεί να είναι ηθικά μεμπτή».