Η γυναίκα που τρομάζει τους ισχυρότερους άντρες στον κόσμο

Οι Ρεπουμπλικάνοι τη μισούν επειδή είναι γυναίκα, επιτυχημένη, επιδραστική, εναντίον της συνωμοσιολογίας του Ντόναλντ Τραμπ. Οι Δημοκρατικοί ανησυχούν μήπως δεν κάνει τη σωστή ανάρτηση στη σωστή στιγμή

Οι πιο ψύχραιμοι προτείνουν να μην κάνουν οι Δημοκρατικοί καμία κίνηση: «Θα κάνει εκείνη την κίνησή της, με τους δικούς της όρους και όταν το θελήσει» λένε, όπως έκανε και στο παρελθόν. Στο πρόσφατο παρελθόν, διότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια η Τ. Σουίφτ ήταν ένα νέο κορίτσι που τραγουδούσε country και δεν μιλούσε ποτέ για πολιτική, παρά μόνο άφηνε τις αντιλήψεις της να φανούν μέσα από τους στίχους της. Μετά άρχισε να εμπλέκεται σε περιορισμένης εμβέλειας πρωτοβουλίες, όπως αυτή του Δημοκρατικού γερουσιαστή του Τενεσί Φιλ Μπρέντσεν για την καταπολέμηση της σεξουαλικής παρενόχλησης στο Διαδίκτυο ή την καμπάνια της Μισέλ Ομπάμα για την υγεία των νέων.

Το 2014 ο Ντέιβιντ Λέτερμαν την είχε ρωτήσει τι ψηφίζει και η Τ. Σουίφτ απάντησε: «Είναι δικαίωμά μου να ψηφίζω, αλλά δεν είναι δικαίωμά μου να πω στους άλλους ανθρώπους τι να ψηφίσουν». Και, προς μεγάλη απογοήτευση των Δημοκρατικών, αρνήθηκε να στηρίξει τη Χίλαρι Κλίντον το 2016. Η «πολιτική της αφύπνιση» έγινε το 2017, όταν κατέθεσε μήνυση εναντίον ενός DJ για σεξουαλική επίθεση. Η Τ. Σουίφτ κέρδισε τη μήνυση και λέει μέχρι σήμερα ότι το συμβάν άλλαξε τη ζωή της. «Σκέφτηκα ότι την επόμενη φορά που θα έχω την ευκαιρία να αλλάξω κάτι, θα πρέπει να ξέρω τι πιστεύω και τι θέλω να υποστηρίξω» έχει πει. Η επόμενη φορά ήρθε σύντομα και ήταν το 2018, όταν η Τ. Σουίφτ στήριξε ανοιχτά στο Ins tagram τον Φ. Μπρέντσεν για τη Γερουσία. «Η κόρη μου μού είπε ότι η στήριξή της Σουίφτ είναι τρομερά σημαντική» είχε σχολιάσει ο ίδιος.

Το 2020 η τραγουδίστρια απλώς ανέβασε στον λογαριασμό της την ανακοίνωση ότι η Καμάλα Χάρις είναι υποψήφια αντιπρόεδρος με τον Τζο Μπάιντεν, συμπληρώνοντας ένα τεράστιο «ΝΑΙ» κάτω από την ανάρτηση. Τρία γράμματα αρκούσαν για να πουν αυτό που άλλοι χρειάζονται εκατοντάδες ή και χιλιάδες λέξεις. Αυτό είναι η πολιτική στην εποχή του Instagram. Αυτό και η φωτογραφία που είχε αναρτήσει λίγο αργότερα με κάτι μπισκότα και το σήμα της εκστρατείας του Τζο Μπάιντεν «ζωγραφισμένο» πάνω τους με ζάχαρη.

Στο μέσο των μεν και των δε υπάρχουν και κάποιοι -εκατέρωθεν- που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Αρκετοί στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών πιστεύουν ότι όλη αυτή η κουβέντα έχει περάσει στην υπερβολή και έχει εξοστρακίσει από τον δημόσιο διάλογο τα πραγματικά διακυβεύματα των εκλογών (δίκιο έχουν), ενώ άλλοι στο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικάνων θεωρούν πως η πολεμική εναντίον της Τ. Σουίφτ κινδυνεύει να τους γυρίσει μπούμερανγκ (δίκιο έχουν κι αυτοί). Δεν είναι όλοι οι Ρεπουμπλικάνοι συνωμοσιολόγοι ούτε ακραία δεξιοί ούτε μισογύνηδες. Όπως και όλοι οι Δημοκρατικοί δεν είναι της άποψης ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και δεν θέλουν να ταυτίσουν τη διεκδίκηση της προεδρίας με τις προτιμήσεις ενός pop ειδώλου. Η Τ. Σουίφτ είναι όμως κάτι παραπάνω από είδωλο. Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο στα όρια της «αίρεσης». Η επιδραστικότητά της διδάσκεται στα πανεπιστήμια, ενώ πριν από λίγους μήνες ο στυλοβάτης του καπιταλισμού Economist είχε δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο «Μπορεί η Τέιλορ Σουίφτ να ανεβάσει τον πληθωρισμό;». Σοβαρό άρθρο, και το συμπέρασμα ήταν ότι, ναι, εκεί που πάει για συναυλίες εκτοξεύονται οι τιμές και μαζί τους μεσοπρόθεσμα και ο πληθωρισμός. Γιατί να μην μπορεί να βγάλει Πρόεδρο;

Οι οπαδοί του Ντ. Τραμπ αποκαλούν την Τ. Σουίφτ «Δούρειο Ίππο» και πηγές από το στρατόπεδό του ορκίστηκαν στο Rolling Stone ότι θα κηρύξουν «ιερό πόλεμο» εναντίον της. Η κυβέρνηση Μπάιντεν μπορεί να μην την έχει επιστρατεύσει ως «πράκτορα του Πενταγώνου», αλλά σαφέστατα εργαλειοποιεί την προτίμησή της στον Πρόεδρο. Αμφότεροι τη φοβούνται. Οι Ρεπουμπλικάνοι επειδή είναι γυναίκα, τρομερά επιτυχημένη, επιδραστική και εναντίον του μισογυνισμού και

της συνωμοσιολογίας του Ντ. Τραμπ. Οι Δημοκρατικοί επειδή ανησυχούν μήπως δεν κάνει τη σωστή ανάρτηση στη σωστή στιγμή και μείνει εκτός πολιτικού παιχνιδιού. Οι θαυμαστές της είναι πιθανότερο να πάνε να ψηφίσουν αν τους το πει εκείνη παρά αν πάει να τους πάρει η αστυνομία με το ζόρι.

Κι εμείς περιμένουμε. Καλού-κακού, ακούστε κανένα τραγούδι της στο ενδιάμεσο.