Νίκη των χρωμάτων και της ζωής

ο Αντώνης Σαμαράς. Δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα ο γάμος των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. «Είναι μόδα» και θα περάσει. Δεν είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ζει με όποι@ αγαπά, έχοντας την πολιτειακή και τη νομική αναγνώριση. Μόνο που η μόδα αυτή συνοδεύει τις ανθρώπινες κοινωνίες από την αρχή της δημιουργίας τους και δεν «θα περάσει» επειδή οι υπερσυντηρητικοί αρνούνται τη διαφορετικότητα και τη συμπερίληψη στη ζωή. «Δεν μπορούμε να παίζουμε με τις ψυχές των παιδιών» είπε στη Βουλή και το ΚΚΕ συμφώνησε την επομένη από την πρώτη σελίδα του Ριζοσπάστη, στην οποία ανακάλυψε «απροκάλυπτη επίθεση στα δικαιώματα του παιδιού». Τι υποκρισία, στο όνομα των παιδιών να καταδικάζουμε να ζουν στο περιθώριο κάποια άλλα παιδιά. Πραγματικά, το γνωστό τρίπτυχο της συντηρητικής Δεξιάς «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και τα φοβικά, διχαστικά ένστικτα που καλλιεργεί στους πολίτες δέχθηκαν με την ψήφιση του γάμου των ομοφυλοφίλων ένα ισχυρότατο πλήγμα. Η αντίδραση ενός υπερσυντηρητικού πολιτικού όπως ο Αντ. Σαμαράς, αναμενόμενη. Το ΚΚΕ, όμως, σε ποιο ιδεολογικό τρίπτυχο ανακάλυψε την ιδεολογική του ταύτιση; Σε εκείνο που στο όνομά του οι αριστεροί και δημοκράτες πολίτες διώχθηκαν ανελέητα, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν; Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η στάση του όταν ταυτίζεται σε ένα ζήτημα βασικών δικαιωμάτων με την άκρως σκοταδιστική και αυθαίρετα παρεμβατική στα ζητήματα του κράτους Εκκλησία και τον

Αντ. Σαμαρά; Η παντοδυναμία Μητσοτάκη κλονίστηκε ηχηρά για πρώτη φορά μέσα σε πέντε χρόνια. Πενήντα βουλευτές του δεν ψήφισαν το κυβερνητικό νομοσχέδιο. Το ΠΑΣΟΚ απέδειξε ότι η ένταξή του στον προοδευτικό χώρο τελεί υπό αίρεση. Το ΚΚΕ αυτοπροσδιορίζεται (από ψηφοθηρία ή αρτηριοσκληρωτική ιδεοληψία;) όλο και περισσότερο στον χώρο της συντήρησης. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να νιώθει δικαιωμένος που κρατά σταθερά ψηλά στην ατζέντα του τα ζητήματα των δικαιωμάτων όλα αυτά τα χρόνια. Η χθεσινή ψηφοφορία ήταν τομή στο πολιτικό σκηνικό και απέδειξε τη ρευστότητά του. Καιροσκοπικά σκεπτόμενος, ο πρωθυπουργός δεν θέλησε να μπει σε μια ανοιχτή σύγκρουση με τον Αντ. Σαμαρά. Ωστόσο, αυτή υπάρχει. Η επόμενη ημέρα βρίσκει τον Σαμαρά ενδυναμωμένο, με περισσότερη διεισδυτικότητα στους βουλευτές και στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. Και την Ακροδεξιά, επίσης. Η τοξικότητα, ο λαϊκισμός του μίσους που «πουλάει» ακούστηκαν στη Βουλή με τη βαρύτητα και τη «νομιμοποίηση» που αυτή παρέχει κατ’ επανάληψη. Ενώ την ίδια ώρα ο τραμπούκικος αυταρχισμός της Δεξιάς ξεχύνεται ελεύθερος ακόμα και σε σχολικές τάξεις.Το πολιτικό σκηνικό αναδιαμορφώνεται. Η αντιπαράθεση έπεται και είναι απόλυτα σαφές ότι τουλάχιστον πρέπει να έχεις αποφασίσει με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.