Στο Κοινοτικό Δίκαιο προσκρούει το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό

κεκτημένου για τη διαχείριση του παράκτιου χώρου βρίσκεται το νομοσχέδιο

«Όροι αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις» προειδοποιεί ο Σύλλογος Ελλήνων Πολεοδόμων και Χωροτακτών. Όπως επισημαίνει, οι διατάξεις του δεν ακολουθούν τους ορισμούς και τη μεθοδολογία που προτείνονται από το 7ο Πρωτόκολλο της Σύμβασης της Βαρκελώνης για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Παράκτιων Ζωνών της Μεσογείου. Ο Σύλλογος σημειώνει ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα- μέλος της Ε.Ε. που ενώ το έχει υπογράψει ήδη από τις 21/1/2008, δεν το εφαρμόζει, παρότι έχει κυρωθεί και τεθεί σε ισχύ από την Ευρωπαϊκή Ένωση ήδη από τις 24/3/2011, μετατρέποντάς το σε Ενωσιακό Δίκαιο και κατ’ επέκταση σε υποχρέωση όλων των κρατών-μελών της Ε.Ε. που βρέχονται από τη Μεσόγειο Θάλασσα. Υπενθυμίζει ότι το 7ο Πρωτόκολλο προβλέπει: Προστασία και βιώσιμη διαχείριση, διαφύλαξη φυσικών πόρων και οικοσυστημάτων, σεβασμό και προστασία των πολιτιστικών αξιών, ολοκληρωμένη οικονομική και κοινωνική διακυβέρνηση. Ταυτόχρονα, ο ΣΕΠΟΧ υπογραμμίζει ότι το νομοσχέδιο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την υποχρέωση σχεδιασμού του παράκτιου χώρου ως πολύτιμο αγαθό και οικοσύστημα, ενώ απουσιάζει η συνολική θεώρηση παράκτιου και θαλάσσιου χώρου, γεγονός που επιτείνεται από την απουσία θαλάσσιου σχεδιασμού. Αντίθετα, προτεραιότητα και έμφαση δίδονται σε διαχειριστικά ζητήματα και «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας και έτσι τροποποιούνται επί τα χείρω ισχύοντες ορισμοί, όπως αυτοί του αιγιαλού και της παραλίας, από όπου αφαιρούνται η ρητή αναγνώριση της αξίας του παράκτιου χώρου ως φυσικού πόρου και η αναγνώριση της δημόσιας κτήσης. Επιπρόσθετα, νεοεισαγόμενοι ορισμοί, όπως «αιγιαλοί και παραλίες υψηλής προστασίας», χαρακτηρίζονται από ασάφεια από την οποία επιβαρύνεται η αποτελεσματική προστασία των περιοχών Natura 2000, ενώ δυσμενέστεροι γίνονται, συγκριτικά με το ισχύον καθεστώς, οι όροι και περιορισμοί κατά την παραχώρηση της απλής χρήσης αιγιαλού. Ο ΣΕΠΟΧ στηλιτεύει τη διατήρηση του καθεστώτος εξαιρέσεων για τα Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Δημόσιων Ακινήτων και τα Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων και τον αποκλεισμό των ΟΤΑ από τις διαδικασίες οριοθέτησης.