Τσιμέντο στο κύμα

Eδώ

και χρόνια ξέραμε πως, εκτός από κακό, ήταν και παράνομο να χτίζεις στην άμμο παλάτια και όχι μόνο αφού γενικώς δεν επιτρεπόταν να χτίζεις εκεί που σκάει το κύμα. Μόνο που αυτά που ξέραμε ήρθε ο καιρός να τα ξεχάσουμε.

Γιατί αυτή η κυβέρνηση, ναι, αυτή η κυβέρνηση των εργολάβων και των ανεξόφλητων γραμματίων έρχεται τώρα να ανατρέψει και αυτές τις ελάχιστες απαγορεύσεις που μέχρι σήμερα ίσχυαν για την προστασία των αιγιαλών, ανάβοντας το πράσινο φως για την ανεξέλεγκτη δόμηση και εκμετάλλευση των παραλιών.

Σε μια εποχή που ο πλανήτης αλλά και η χώρα μας αντιλαμβάνονται συχνά με βίαιο τρόπο τι σημαίνει κλιματική κατάρρευση και οι ευρωπαϊκές χώρες θεσπίζουν αδόμητες παράκτιες ζώνες που ξεκινούν από τα 100 μέτρα και φθάνουν μέχρι και τα 250 μέτρα από τον αιγιαλό, η Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη, πρωτοπορώντας στη λογική της άκρας εμπορευματοποίησης των πάντων, έρχεται και καταργεί το ελάχιστο των 30 μέτρων, νομιμοποιώντας τη δόμηση πάνω στο κύμα.

Από την εγκληματική αυτή επίθεση δεν γλιτώνουν ούτε οι λίμνες ούτε και τα ποτάμια, οι όχθες των οποίων παραδίδονται και αυτές στις ορέξεις των επενδυτών.

Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, όπως καταγγέλλουν σε κοινή τους δήλωση οκτώ περιβαλλοντικές οργανώσεις της χώρας, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών εξαφανίζει επίσης την απαγόρευση παραχώρησης των «μικρών αιγιαλών» (μήκος ή πλάτος μικρότερο των 5 μέτρων ή έκταση μικρότερη των 150 τετραγωνικών), καθιστώντας ακόμα και αυτά τα πολύτιμα οικοσυστήματα διαθέσιμα προς ενδεχόμενη εμπορική εκμετάλλευση. Κάτι που σημαίνει πως ακόμα και αυτές οι μικρές, απομονωμένες παραλίες τώρα θα μπορούν να παραχωρούνται σε ξενοδοχεία. Και όλα αυτά περνούν συστηματικά στα ψιλά της συστημικής ενημέρωσης που, αν χρειαστεί, μπορεί να μας παρουσιάσει αυτό το νομοθετικό τερατούργημα και ως εκσυγχρονισμό.