Για τα ελάφια της Ρόδου

Του

Eίναι

το σύμβολό μας, αλλά δεν θα μας καταστρέψει το ελάφι. Δεν θα φύγουμε εμείς για να μείνει εκείνο, είναι θέμα επιβίωσης». Μ’ αυτά τα λόγια ο περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου έδωσε την πολιτική συγκατάβαση στο αίτημα των αγροτών της Ρόδου να μειωθεί ο πληθυσμός των ελαφιών του νησιού, τα οποία και κατηγορούνται πως προκαλούν ζημιές στις καλλιέργειες. Μολονότι η επίσημη επιστημονική μελέτη που έχει συνταχθεί για τα προστατευόμενα από τον νόμο ελάφια της Ρόδου λέει σαφέστατα ότι «δεν χρήζει μείωσης ο πληθυσμός τους γιατί είναι στο όριο της φέρουσας ικανότητας», αγρότες και πολιτικοί παράγοντες του νησιού, μεταξύ των οποίων και ο περιφερειάρχης, αμφισβητούν τα δεδομένα υποστηρίζοντας πως τα ελάφια είναι πολύ περισσότερα από 6.284 άτομα ζητώντας τη μείωσή τους, που σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι θέλουν να σκοτώσουν πολλά από αυτά.

Και μιλάμε πάντα για τα ίδια ζώα που έχασαν τη γη τους μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές

του καλοκαιριού. Μιλάμε πάντα για τα ελάφια που προκάλεσαν πανελλήνια συγκίνηση όταν τα βλέπαμε νεκρά στις άκρες των δρόμων ή πεινασμένα να αναζητούν ματαίως τροφή μέσα στις στάχτες.

Αυτά λοιπόν τα ζώα, που ο ανθρώπινος παράγοντας συστηματικά τους μειώνει εδώ και δεκαετίες τον ζωτικό χώρο που χρειάζονται για να ζήσουν, καθώς με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αυξάνονται οι εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για γεωργικές, κτηνοτροφικές, επιχειρηματικές και οικιστικές ανάγκες, σήμερα, από σύμβολο της Ρόδου, μετατρέπονται σε περιττά και επιβλαβή για τον τόπο τους.

Γιατί μην ξεχνάμε ότι η Ρόδος είναι και δικός τους τόπος και κάποιοι -όσο παράλογο κι αν τους ακούγεται- οφείλουν να το σεβαστούν. Αλλιώς ας γκρεμίσουν τα αγάλματα των ελαφιών που βρίσκονται στην είσοδο του λιμανιού και στη θέση τους ας βάλουν κάτι που να αντιπροσωπεύει τη δική τους λογική και τη δική τους ηθική.