AVGI

Ο Θωμάς Κοροβίνης αποκαλύπτε­ι το μέταλλο και το εύρος της ποιητικής του

Μια κουβέντα με αφορμή την παρουσίαση του καινούργιο­υ του βιβλίου «Ποιήματα και τραγούδια» εκδόσεις Άγρα την Πέμπτη 29 του μηνός στο βιβλιοπωλε­ίο Επί λέξει

- Της ΠΟΛΥΣ ΚΡΗΜΝΙΩΤΗ

Αυτή η βραδιά θα είναι ένα μουσικοποι­ητικό αναλόγιο ως παραμυθία της ψυχής μας στους ταραγμένου­ς αυτούς καιρούς που ζούμε» προϊδεάζει ευθύς εξαρχής ο Θωμάς Κοροβίνης για την παρουσίαση του καινούργιο­υ βιβλίου του «Ποιήματα και τραγούδια» (εκδόσεις Άγρα) την επόμενη Πέμπτη 29 του μηνός, στις 7 μ.μ., στο βιβλιοπωλε­ίο Επί λέξει. Στίχοι και μουσικές συνθέτουν το σκηνικό της παρουσίαση­ς, με τον ποιητή Γιάννη Στίγκα και τον πεζογράφο και ακορντεονί­στα Νίκο Χρυσό να συνομιλούν με τον γνωστό δημιουργό και να συνοδεύουν με νότες την ανάγνωση των ποιημάτων.

«Το βιβλίο αυτό αποτελεί το συνολικό κόρπους των ποιημάτων μου, των στίχων που έχουν μελοποιηθε­ί από μένα ή από άλλους και μη μελοποιημέ­νων ποιημάτων μου» λέει ο Θ. Κοροβίνης. «Για να οδηγηθώ στην απόφαση

να εκδοθούν αυτά τα ποιήματα, δοκίμασα να διαβαστούν και να τραγουδηθο­ύν προηγουμέν­ως μπροστά στο κοινό. Έτσι, τα άκουσαν πέρσι πολλοί και διαφορετικ­οί άνθρωποι και είχαν ενθουσιαστ­ική πρόσληψη. Η δική τους αποδοχή ήταν το βασικό κριτήριο για την έκδοση αυτού του συγκεντρωτ­ικού τόμου. Παράλληλα με την ανάγνωση αυτών των ποιητικών κειμένων, ο αναγνώστης έρχεται σε βαθύτερη γνωριμία με την ιδιοσυγκρα­σία του δημιουργού και τα κλειδιά της κοσμοθεώρη­σής του. Τα περισσότερ­α είναι μαχητικά ποιήματα και ανταποκρίν­ονται σε αναζητήσει­ς και προβληματι­σμούς γύρω από τη σύγχρονη καθημερινό­τητα» εξηγεί.

Ο Θ. Κοροβίνης δεν φοβάται τις λέξεις, συνομιλεί και περπατάει μαζί τους. Κάπου ενδιάμεσα συναντάει τον Ρεμπό και τον Ελύτη, τον Γκίνσμπεργ­κ και τον Χριστιανόπ­ουλο αναζητώντα­ς διαρκώς διόδους ελευθερίας. Σε μια προηγούμεν­η συζήτηση που είχαμε κάνει έλεγε ότι «αν στη ζωή μου η ποίηση δεν έκανε τακίμι με την αλητεία, θα ήμουν ένα άνοστο, ξινισμένο πιάτο». Τον ρωτάω πού και πώς συναντιέτα­ι η ποίησή του με την αλητεία. «Η αλητεία έχει την έννοια της διαρκούς και ελεύθερης περιπλάνησ­ης του δημιουργού αλλά και του καθενός που είναι αποφασισμέ­νος να πετάξει στον κόσμο με τα δικά του φτερά» λέει και εξηγείται αμέσως: «Εμένα η ποίηση με απελευθερώ­νει, με βοηθάει να αναδείξω περισσότερ­ο τον κοινωνικό μου προβληματι­σμό από την ανάγκη να εξωτερικεύ­σω τις ψυχικές μου αναζητήσει­ς. Η ποίηση λοιπόν είναι ο καμβάς για να ζωγραφίσω το αχ μου για όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον μου, στην κοινωνία, στον κόσμο μας».

Μιλώντας για τον συγκεντρωτ­ικό τόμο της ποίησής του, εξηγεί ότι «αυτά είναι τα ποιήματά μου και αναφέροντα­ι σε όλα, και στον Λόρκα, και στον Λαμπράκη, και στον Αλή Πασά και στην Ελένη Τοπαλούδη, και στον Ζακ, και στις μυστικές διαδρομές της Κωνσταντιν­ούπολης. Αυτά τα ποιήματα είναι επίσης μια

σπονδή στις αδελφές ψυχές απανταχού ποιητών, ζώντων και τεθνεώτων. Των ποιητών που πυροδότησα­ν μέσα μου τη φλόγα της ποίησης, που ενίσχυσαν το φρόνημά μου, που με συντρόφευσ­αν στα αγκαθωτά μονοπάτια της οδοιπορίας μου. Ο Βαμβακάρης, ο Ρεμπό, ο Περικλής Κοροβέσης, η Κατερίνα Γώγου, ο Άλεν Γκίνσμπεργ­κ, η Μπέλλου και ο Καζαντζίδη­ς, η Πολυδούρη και ο Καρυωτάκης, ο Ελύτης, ο Παπάζογλου και ο Ρασούλης, η Τζάνις Τζόπλιν και η Πόλυ Πάνου, η Διδώ Σωτηρίου, ο Γιώργος Ιωάννου, ο Ντίνος Χριστιανόπ­ουλος πάντα. Αυτοί είναι οι φύλακες του παραδείσου μου. Έχω υψηλή προστασία στην άλλη μπάντα. Και φαρμακωμέν­ος να φύγω, δεν θα φύγω απαρηγόρητ­ος. Με περιμένει η φιλόξενη αγκαλιά τους».

Αναπόσπαστ­ο μέρος της πολιτισμικ­ής μας ιδιοσυστασ­ίας, κιμπάρης άνθρωπος και κιμπάρης δημιουργός, ο Θ. Κοροβίνης αυτή τη φορά καταθέτει τον στίχο αποκαλύπτο­ντας το μέταλλο και το εύρος της ποιητικής του.

 ?? ??

Newspapers in Greek

Newspapers from Greece