Στα παρασκήνια του VOX με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη
Αποκλειστικό backstage και onstage φωτορεπορτάζ της ΑΥΓΗΣ της Κυριακής από την εμφάνιση του πολυτάλαντου μουσικού μαζί με τους Σταύρο Λάντσια στα πλήκτρα, Μιλτιάδη Παπαστάμου στο ηλεκτρικό βιολί, Γιώτη Κιουρτσόγλου στο ηλεκτρικό μπάσο και Μιχάλη Καπηλίδη στα τύμπανα
από τρεις ώρες έμεινε στη σκηνή του VOX ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με τα τραγούδια του την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου, ενώ απομένει ακόμα μία τελευταία του εμφάνιση για σήμερα Κυριακή 25 Φεβρουαρίου, πάλι στο VOX, έπειτα από απανωτά sold out, ενώ συνεχίζει φυσικά και τις εμφανίσεις του σε διάφορες επαρχιακές πόλεις, όπως στις 8 Μαρτίου, που θα βρεθεί στη Λάρισα, στο Circus Entertainment Hub.
Ο Αλκίνοος άφησε πίσω τις σόλο εμφανίσεις του και μοιράζεται αυτή τη φορά και σ’ αυτό το μουσικό ταξίδι τη σκηνή με τέσσερις σπουδαίους μουσικούς και φίλους του, τους Σταύρο Λάντσια στα πλήκτρα, Μιλτιάδη Παπαστάμου στο ηλεκτρικό βιολί, Γιώτη Κιουρτσόγλου στο ηλεκτρικό μπάσο και Μιχάλη Καπηλίδη στα τύμπανα, που είναι αναμφισβήτητα και τέσσερις από τους πιο σπουδαίους μουσικούς της εγχώριας σκηνής.
Ο Αλκίνοος, με συνοδοιπόρους τις λέξεις και τα τραγούδια του, φτιάχνει μια μουσική παράσταση που με νότες μας ταξίδεψε στο παρελθόν αλλά και στο τώρα, με ενορχηστρώσεις που έδιναν πραγματική σημερινή ανάσα στα τραγούδια. Οπτική συντροφιά των τραγουδιών, οι μοναδικές ζωγραφικές αποτυπώσεις του πατέρα του και ιδιαίτερου ζωγράφου Άντη Ιωαννίδη, οι οποίες σε διάφορες μουσικές στιγμές της βραδιάς συνόδευαν εικαστικά τις νότες με ιδιαίτερες και ξεχωριστές πινελιές, που γίνονταν μέρος της μουσικής αυτής συλλογικής αφήγησης.
Και οι τέσσερις μουσικοί στη σκηνή είχαν τις δικές τους ιδιαίτερες, ξεχωριστές εντυπωσιακές σόλο στιγμές κάπου εκεί ανάμεσα στα τραγούδια, υπογραμμίζοντας έτσι τον ξεκάθαρα συλλογικό τρόπο που έχει στηθεί αυτό το μουσικό ταξίδι, το οποίο κρατάει τα τελευταία χρόνια πότε στα ανοιχτά θέατρα και πότε σε κλειστούς χώρους σε διάφορα σημεία του χάρτη. Είναι τέτοια η μεταξύ τους μουσική και σκηνική επικοινωνία, που περισσότερο και οι πέντε μαζί μοιάζουν να αποτελούν σε κάθε τραγούδι μια ολόκληρη και ολοκληρωμένη μπάντα που είναι εκεί κάπως από πάντα κι αυτό το μαρτυρούν και οι διαρκείς και αυθόρμητες ιστορίες που ξεπηδούν ανάμεσα στα τραγούδια, που αν τις προσέξεις καλά, αριθμούν μια ολόκληρη από κοινού μουσική διαδρομή.
Ξεχωριστή στιγμή στη βραδιά, η συγκίνηση του τραγουδοποιού όταν αναφέρθηκε στο χωριό Σταγιάτες στο Πήλιο, που με τους συλλογικούς του αγώνες για το νερό και την οικειοποίηση των δημόσιων χώρων έδωσε στον Αλκίνοο την αφορμή για να γράψει το τραγούδι «Το νερό των Σταγιατών», που καταχειροκροτήθηκε κι αυτό όπως και η ιστορία που αφηγείται κάθε φορά που τραγουδιέται στη σκηνή. Χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές, εκεί και το τραγούδι που έγραψε για τον Παύλο Φύσσα, εκεί και η ροζ σημαία, το έργο της Γεωργίας Λαλέ για τις γυναικοκτονίες που κατέβηκε, εκεί και τα τραγούδια για τους έρωτες, εκεί και τα τραγούδια που έγραψε για εκείνον, εκεί και τα τραγούδια που έγραψε για φωνές άλλων, εκεί και οι ιστορίες της γέννας τους.
Βελούδινος, ρομαντικός, πολιτικά φορτισμένος, απαλλαγμένος από τις τυπικές απευθύνσεις προς το κοινό, σε απόλυτη επικοινωνία και σύνδεση με τους σκηνικούς του μουσικούς συνοδοιπόρους, ο Αλκίνοος χτίζει μια μουσική γέφυρα επικοινωνίας που την έχει ανάγκη αυτό που ζούμε σήμερα. Μοιάζει να υπάρχει παράλληλα με όλα όσα συμβαίνουν, να μπορεί να γεννήσει φως εκεί που χρειάζεται χωρίς να προσφέρει κανένα άλλοθι σε κανένα σκοτάδι εκεί έξω, την ίδια ώρα που η πρόσθεση των τραγουδιών του με κλειστά μάτια και ανοιχτά αυτιά και μυαλά μπορεί και να μας επιτρέψει να ξεκλέψουμε λίγο από την πραγματικότητα και να αφεθούμε ανακουφιστικά στον ονειρικό κόσμο των τραγουδιών του.
Σκανάροντας εδώ θα δείτε αποκλειστικό backstage και onstage φωτορεπορτάζ της ΑΥΓΗΣ