Νέο Collegium Musicum στο Ωδείον Αθ

Kαρπός της ανησυχίας του ακάματου αρχιμουσικού Νίκου Αθηναίου, το Collegium Musicum Αθηνών δημιουργήθηκε τον Μάιο του 2023 και πρωτοεμφανίστηκε με τα 6 Βρανδεμβούργια Κοντσέρτα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ στο Φεστιβάλ Κύθ

Δεν

ήταν τυχαία η βραδιά της 16ης Δεκεμβρίου στο Ωδείον Αθηνών. Ένας μουσικός σχηματισμός, «ensemble in residence» σ’ αυτό το ζωτικό κύτταρο της μουσικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, πραγματοποίησε την παρθενική του εμφάνιση στον χώρο. Το Collegium Musicum Αθηνών (CMA), καρπός της ανησυχίας του ακάματου αρχιμουσικού Νίκου Αθηναίου, δημιουργήθηκε τον Μάιο του 2023 και πρωτοεμφανίστηκε με τα 6 Βρανδεμβούργια Κοντσέρτα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ στο Φεστιβάλ Κύθνου (2 και 3 Σεπτεμβρίου) πριν από την επίσημη εκδήλωση που παρακολουθήσαμε στην ευεργετικά αναμορφωμένη αίθουσα «Άρης Γαρουφαλής».

Δύο πρώιμης ωριμότητας συνθέτες κάλυψαν το ψαγμένο πρόγραμμα της συναυλίας με έργα που συνέθεσαν από τα 14 έως τα 26 χρόνια τους. Αυτό που μας εντυπωσίασε ήδη από την έναρξη του ντιβερτιμέντου αρ. κατ. Καίχελ 136 του W. A. Mozart ήταν η ιδιαίτερη, μαλακή και πλούσια ποιότητα των εγχόρδων, ομάδας που έχουμε διαφθαρεί αντιμετωπίζοντάς τα σε χώρους ελά

χιστα προορισμένους για σύνολα της κατηγορίας τους, όπως εν προκειμένω. Αναφερόμαστε στην πληρότητα που, ιδίως νεότεροι, αναζητούν στην ηλεκτρική ενίσχυση και που εδώ ανέπτυξε τη συναρπαστική φυσική σαγήνη των τίμπρων χωρίς ηχητικές οξύτητες τεχνολογικής προέλευσης. Αυτή η μαγεία της αμεσότητας ευάριθμου πλαισίου εγχόρδων στη φυσικών διαστάσεων ακουστική τους ενισχύθηκε φυσικά από την εύκαμπτη πλαστικότητα της φραστικής και την ευέλικτη διαχείριση της ρυθμικής αγωγής του τριμερούς έργου τόσο στο εναρκτήριο allegro όσο και στο ενδιάμεσο andante, ευστόχως «περιπατητικό» κατά τα βιολογικά δεδομένα του μετά βίας 16χρονου συνθέτη του.

Τα τρία πρώτα βιεννέζικα κοντσέρτα για πιάνο του Mozart, με γειτονικούς αριθμούς στον κατάλογο των έργων του, υφίστανται επίσης σε μορφή για συνοδεία κουαρτέτου εγχόρδων, αλλά η επαφή με το 12ο (K.414, 1782) σε κατάλληλο χώρο για ορχήστρα εγχόρδων υπήρξε επίσης θετικό σοκ πρόσληψης της μουσικής, ανάλογης θεωρούμε με τις αίθουσες των πρώτων εκτελέσεων. Η σύμπραξη της έμπειρης μπαγκέτας του Αθηναίου με μια κορυφαία Ελληνίδα στον Μότσαρτ, όπως η Μαρία Ευστρατιάδη, των ηχογραφήσεων για τις σο

νάτες και κοντσέρτα του (βραβείο Δισκογραφίας ΕΕΘΜΚ 2010), εγγυήθηκαν αναβαπτιστική εμπειρία, με κορύφωση το κεντρικό andante, επιτύμβιο του 26χρονου στον δάσκαλό του Joh. Chr. Bach. Εδώ η μοτσάρτεια μελαγχολία προσέλαβε αμεσότητα πιο καταλυτική από μεγάλων αιθουσών, σε οπτική αυστηρότερη του συνήθους και για την καντέντσα του μέρους αυτού, που η δεξιοτέχνις διαχειρίστηκε με δωρική ευθύτητα.

Στην αριστοτεχνική 9η, τέλος, από τις 13 συμφωνίες εγχόρδων του Felix Mendelssohn- Bartholdy θαυμάσαμε τον 14χρονο που εισήγαγε το έργο του με grave παρόμοιου βάθους και το εξέλιξε σε allegro αντάξιο της σοβαρής ατμόσφαιρας που προηγήθηκε, ευκαιρία που ο νεοπαγής σχηματισμός αξιοποίησε με οίστρο και εμπιστοσύνη. Ομοίως οι μουσικοί ανέδειξαν την ευρηματική ανταλλαγή ερωταποκρίσεων κουαρτέτου πρώτων βιολιών με βαθύτερα έγχορδα πριν από τη σταδιακή συστράτευση όλων στο αξιομνημόνευτο andante, το ευφυές scherzo, με το νοσταλγικό τρίο «a la Suisse», όπως και το απρόβλεπτα συναρπαστικής ανάπτυξης allegro vivace, που ολοκλήρωσε ένα νεανικό αριστούργημα για την πατρότητα του οποίου πολλοί υπερήλικες θα ήταν περήφανοι!