Απεργούμε γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε
Πώς η «απληστία των κερδών» βυθίζει την κοινωνία στη φτώχεια. Αυξήσεις μισθών και μέτρα για την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια ζητούν από την κυβέρνηση εργαζόμενοι και συνδικάτα που κινητοποιούνται σήμερα
Μπορεί
ένας νοσηλευτής να ζήσει σήμερα με 680 ευρώ και ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός με 734 ευρώ όταν τα μισά θα πρέπει να τα καταβάλλει για ενοίκιο αν έχει διοριστεί μακριά από το σπίτι του; Επιπλέον, πώς μπορεί να επιβιώσει σήμερα ένας νέος εργαζόμενος με 667 ευρώ καθαρό μισθό στον ιδιωτικό τομέα ή να ζήσει μια οικογένεια με έναν μισθό 900 ευρώ καθαρά όταν έχει να πληρώσει ενοίκιο, ρεύμα και να αντιμετωπίσει τη δραματική ανατίμηση των βασικών ειδών διατροφής, που μέσα σε μια τριετία έχουν αυξηθεί τουλάχιστον 25%;
«Απεργούμε γιατί δεν μπορούμε πλέον να επιβιώσουμε». Αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που κινητοποιούνται σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, καλώντας την κυβέρνηση αφενός να δώσει αυξήσεις, διασφαλίζοντας ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, αφετέρου να λάβει άμεσα μέτρα για την πάταξη της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας.
Δεν τα βγάζουμε πέρα
Τα έκτακτα επιδόματα και τα κάθε είδους pass αποδείχθηκαν σταγόνα στον ωκεανό της ακρίβειας. Σήμερα οι μισοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα καλούνται να επιβιώσουν με μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας (860 ευρώ), που πλέον δεν γονατίζει μόνο χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, αλλά προκαλεί διαδοχικά και σημαντικά ρήγματα στην πάλαι ποτέ μεσαία τάξη, που κι αυτή δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα...
Η σημερινή πανελλαδική 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ και η 24ωρη κινητοποίηση 30 εργατικών κέντρων δίνουν τον χαρακτήρα μιας γενικής απεργιακής κινητοποίησης που ήδη έχει αργήσει πάρα πολύ. Χωρίς τη συμμετοχή της ΓΣΕΕ, που «κλώτσησε» την 24ωρη απεργία για τις 17 Απριλίου, οι εργαζόμενοι σήμερα διαδηλώνουν σε όλη την Ελλάδα καταγράφοντας το πραγματικό οικονομικό αδιέξοδο που βιώνουν την ώρα που η «απληστία των κερδών» μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων παρουσιάζεται ως φυσικό φαινόμενο. Η ΑΔΕΔΥ, με κεντρικό σύνθημα «Οι ζωές μας πάνω από τα
συμπληρώνεται ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς. Την ίδια μέρα απεργούμε και διαδηλώνουμε για τον μισθό και τις συλλογικές συμβάσεις, για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία. Για την ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος απέναντι στην ακρίβεια που σαρώνει. Για να πάψουν οι πλειστηριασμοί και το ξεσπίτωμα λαϊκών οικογενειών. Η μέρα της απεργίας δεν επιλέχθηκε τυχαία ούτε είναι μόνο συμβολική.
Είναι καθολική απαίτηση των εργαζομένων και των συνδικάτων:
Να αποκαλυφθούν τα πραγματικά αίτια και οι υπεύθυνοι της τραγωδίας. Να αποδοθούν οι πολιτικές ευθύνες και να τιμωρηθούν όσοι εμπλέκονται άμεσα στο έγκλημα.
Να μπορεί ο λαός να ταξιδεύει με σύγχρονα, ασφαλή και φτηνά τρένα, να μην τρέμει το φυλλοκάρδι του για το αν και πότε θα συμβεί το κακό.» κέρδη τους-Αυξήσεις μισθών για να ζούμε με αξιοπρέπεια», διεκδικεί οριζόντια αύξηση 10% στους μισθούς των δημόσιων υπαλλήλων, επαναφορά των κομμένων δώρων στον δημόσιο τομέα, αύξηση του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ και αύξηση του επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας. Επίσης, διεκδικεί να γίνουν άμεσες προσλήψεις στην Υγεία και την Παιδεία.
Τα εργατικά κέντρα, οι ομοσπονδίες των εργαζομένων και τα σωματεία του ιδιωτικού τομέα διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς που θα καλύπτουν τις απώλειες από τον πληθωρισμό και θα αναβαθμίζουν τα εισοδήματα των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, διεκδικούν αυξήσεις μισθών πέραν του κατώτατου για την προστασία της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών με χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, αυστηρούς ελέγχους στον τρόπο διαμόρφωσης των τιμών και των περιθωρίων κέρδους σε όλη την εφοδιαστική αλυσίδα αλλά και πάταξη της κερδοσκοπίας σε όλες τις επιχειρήσεις βασικών κλάδων παραγωγής και εμπορίας βασικών ειδών διατροφής.
ΑΔΕΔΥ: Εμπαιγμός με αυξήσεις 1,5 ευρώ τη μέρα
«Η κυβέρνηση εμπαίζει τους εργαζόμενους στο Δημόσιο με τις αυξήσεις-κοροϊδία που έδωσε από 1/1/24, δηλαδή 38-42 ευρώ καθαρά τον μήνα. Ο κ. Χατζηδάκης με περίσσιο θρά
σος δηλώνει ότι η μέση καθαρή αύξηση για τους δημόσιους υπαλλήλους το 2024 είναι 1.425 ευρώ…» σημειώνει η ΑΔΕΔΥ, υπογραμμίζοντας: «Ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός, που καλείται να ζήσει στα νησιά με ενοίκιο της τάξης των 350-500 ευρώ τον μήνα, αμείβεται με 734 ευρώ καθαρά. Ένας νοσηλευτής με 680 ευρώ καθαρά. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες κατηγορίες των δημόσιων υπαλλήλων. Η κυβέρνηση δεν έχει χρήματα για τους δημόσιους λειτουργούς, έχει όμως για τους κολλητούς της και τους ημέτερους. Τους διοικητές των οργανισμών και των φορέων του Δημοσίου -τα δικά της παιδιά-, στους οποίους έδωσε αυξήσεις 76% τον μήνα!».
Μείωση της αγοραστικής δύναμης
Στον ιδιωτικό τομέα εξακολουθούμε να έχουμε τον όγδοο χαμηλότερο μισθό στην Ε.Ε. ακόμα και μετά την οριακή βελτίωσή του το πρώτο εξάμηνο του 2023. Με αποτέλεσμα ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα να υπολείπεται σε όρους αγοραστικής δύναμης της Ρουμανίας, της Κροατίας, της Λιθουανίας, της Σλοβενίας και της Πολωνίας, ενώ η χώρα μας εμφάνιζε το πέμπτο υψηλότερο ποσοστό εργαζομένων (2022) σε κίνδυνο φτώχειας μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε., με την κατάταξή της μάλιστα να επιδεινώνεται συγκριτικά με το 2019!