Πώς συνέβη το πολύνεκρο δυστύχημα

Κατά

τη συνέντευξη Τύπου των γονέων τη Δευτέρα (26/2) η Δέσποινα Γκανίδου παρουσίασε το χρονικό των γεγονότων μέχρι να φτάσουμε στη σύγκρουση των δύο τρένων. Μίλησε για τις στιγμές στις ράγες από το πρώτο λεπτό του ταξιδιού μέχρι τη σφοδρή σύγκρουση. Μιλώντας στην ΑΥΓΗ, επισημαίνει ότι οι συγγενείς των θυμάτων δεν έχουν μόνο να διαχειριστούν τον πόνο, αλλά και την οργή τους για τον τρόπο που διαχειρίζεται η κυβέρνηση την κατάσταση, όπως και την πορεία της διερεύνησης των αιτιών του δυστυχήματος. «Αυτή η εμμονή στο ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη είναι εξοργιστική για όλους και υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες τόσο σε εργαζόμενους προϊστάμενους όσο και σε πολιτικά πρόσωπα». Οι ευθύνες αυτές θα πρέπει να αποδοθούν όλες, τονίζει η κυρία Γκανίδου. Όχι μόνο για να δικαιωθούν τα 57 θύματα και οι 180 τραυματίες, αλλά και για να μην ξανασυμβεί ανάλογο δυστύχημα στο μέλλον. «Γιατί όσο δεν αποδίδονται ευθύνες, οι άνθρωποι συνεχίζουν να λειτουργούν όπως πριν: να μην είναι σωστοί στη δουλειά τους, υπεύθυνοι, η διαφθορά».

Το χρονικό

28 Φεβρουαρίου 2023. Η επιβατική αμαξοστοιχία Intercity 62 αναχωρεί από τον σιδηροδρομικό σταθμό Αθηνών με προορισμό τη Θεσσαλονίκη στις 19.22. Στον σταθμό της Λάρισας, στην απογευματινή βάρδια εργάζονται δύο σταθμάρχες, ο ένας εκ των οποίων με μεγάλη εμπειρία. Το ωράριό τους λήγει στις 11 μ.μ. Στις 10 μ.μ. ξεκινάει η βάρδια του μοιραίου σταθμάρχη, του οποίου η εκπαίδευση δεν είναι ολοκληρωμένη, όπως αναφέρεται στο πόρισμα της επιτροπής Γεραπετρίτη. Η θητεία του σταθμάρχη στον κεντρικό και νευραλγικό σταθμό Λάρισας φτάνει μόλις τις πέντε ημέρες, αφού ανέλαβε υπηρεσία σε αυτόν έξι μήνες μετά την εκπαίδευσή του, έχοντας ελάχιστη εμπειρία από τον σταθμό της Καλαμπάκας, στον οποίο διακινούνται μόνο δύο τρένα ημερησίως, άρα ένα σε κάθε βάρδια.

Στην κατάθεσή του στην Εξεταστική Επιτροπή των Τεμπών ο κύριος Τσιαμαντής, πρώην πρόεδρος της ΡΑΣ, δήλωσε ότι για να τοποθετηθεί κάποιος σταθμάρχης στον νευραλγικό σταθμό της Λάρισας πρέπει να έχει τουλάχιστον πενταετή εμπειρία.

Οι δύο σταθμάρχες της προηγούμενης βάρδιας αποχωρούν από την εργασία τους στις 10.45 μ.μ., 15 λεπτά πριν από τη λήξη του ωραρίου και πριν από την άφιξη του IC62. Το IC62 φτάνει στη Λάρισα με καθυστέρηση στις 11.02 μ.μ. και, μεταφέροντας 344 επιβάτες και 10 μέλη πλήρωμα, αναχωρεί για τη Θεσσαλονίκη στις 11.05 μ.μ., κανονικά από τη γραμμή ανόδου. Περίπου 1.200 μέτρα μετά τον σταθμό μπαίνει λανθασμένα στη γραμμή καθόδου γιατί το κλειδί 118 είναι σε θέση διαγώνια. Σχεδόν ταυτόχρονα στις 11.03 μ.μ. διέρχεται από τον σταθμό των Νέων Πόρων η εμπορική αμαξοστοιχία 63503 με προορισμό τον Πειραιά, που κινείται επίσης στη γραμμή καθόδου. Για περίπου 13 λεπτά τα δύο τρένα κινούνται στην ίδια γραμμή καθόδου με αντίθετη φορά χωρίς να λειτουργεί κανένα από τα

τέσσερα συστήματα ασφαλείας, την εγκατάσταση των οποίων χρηματοδότησε αδρά η Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις 11.18 μ.μ. τα δύο τρένα συγκρούονται μετωπικά στη θέση ΧΘ 371-600 της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιώς-Πλατέος, λίγο μετά τον Ευαγγελισμό Λάρισας. Ο απολογισμός, τραγικός: 57 νεκροί και 180 τραυματίες, αρκετοί εκ των οποίων πολύ σοβαρά. Τα θύματα είναι ως επί το πλείστον νέοι. Το νεότερο θύμα είναι 15 χρόνων, ενώ 32 από τα θύματα, δηλαδή το 56%, είναι μέχρι 30 ετών.

Την επόμενη ημέρα στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός αποδίδει το δυστύχημα σε τραγικό ανθρώπινο λάθος, αφήγημα που υποστηρίζει σθεναρά μέχρι και σήμερα. Σύμφωνα, όμως, με τις καταθέσεις πραγματογνωμόνων αλλά και μαρτύρων στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, έστω και ένα από αυτά τα συστήματα ασφαλείας να λειτουργούσε η σύγκρουση θα είχε αποτραπεί. Αν λειτουργούσε η σηματοδότηση, δεν θα ήταν δυνατό να μπει σε κόκκινο φωτόσημο η επιβατική αμαξοστοιχία στη γραμμή καθόδου.