Πάντα η ζωή σου είναι σαν ένα εκκρεμές

Ο γιος της Γιώργος Παπάζογλου, 22 χρόνων, είχε κατέβει για τριήμερο στην Αθήνα μαζί με την κοπέλα του. Επέλεξαν το συγκεκριμένο δρομολόγιο γιατί η κοπέλα του είχε διαδικτυακά μαθήματα την Τρίτη και την Τετάρτη εκείνος ξεκινούσε το καινούργιο εξάμηνο στο Φυσικό του ΑΠΘ. Πέντε λεπτά πριν από τη σύγκρουση σηκώθηκε και πήγε στο κυλικείο να πάρει νερό και ήταν ένα από τα θύματα που υπέστησαν τη μεγαλύτερη πίεση από τη σύγκρουση και τη φωτιά. Η κοπέλα του παρέμεινε στη θέση που ταξίδευαν. Ήταν στο βαγόνι με τον αριθμό 3. Κατάφερε να βγει από τα σπασμένα παράθυρα και ενημέρωσε με μήνυμα τον μικρότερο αδελφό του κι έναν φίλο του Γιώργου που σπουδάζει στην Ολλανδία.

Το μεσημέρι της επόμενης μέρας πήραν δείγμα DNA από τους γονείς. Την Παρασκευή 3 Μαρτίου το βράδυ τους ενημέρωσαν ότι ταυτοποιήθηκε. «Φανταστείτε την αγωνία μας. Αρχικά λέγαμε ότι μπορεί να έχει τραυματιστεί. Μετά ευχόμασταν να είναι σε ΜΕΘ και να μην έχουνε μάθει ποιος είναι. Και τέλος, ευχόμασταν να βρεθεί έστω κι ένα μικρό του μέλος, ένα κόκαλο για να μας παραδώσουν. Τρεις μέρες κράτησε αυτή η αγωνία».

Το πένθος για τον γονιό δεν τελειώνει ποτέ. «Ποτέ δεν συνέρχεσαι. Πάντα η ζωή σου είναι σαν ένα εκκρεμές. Δεν υπάρχει χαρά πλέον. Περνούν εικόνες με τον Γιώργο μπροστά από τα μάτια μου. Ακόμη και ασήμαντα περιστατικά που μου τον θυμίζουν διαρκώς». Το σχολείο όπου εργάζεται η Δέσποινα Γκανίδου στάθηκε δίπλα της. «Τα παιδιά ήταν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένα, μολονότι είναι του Γυμνασίου. Και την ημέρα που κηδεύτηκε ο Γιώργος το σχολείο είχε κλείσει νωρίτερα για να μπορέσουν να έρθουν».