Σε ταληράκια
Ανακεφαλαιώνουμε μερικά στοιχεία για να τα έχετε πρόχειρα.
Στα δύο χρόνια που διαρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία πέντε πετρελαϊκές εταιρείες (BP, Shell, Chevron, Exxon Mobil και Total Energies) έχουν κερδίσει αθροιστικά 281 δισεκατομμύρια δολάρια. Και ετοιμάζονται να μοιράσουν 100 δισεκατομμύρια στους μετόχους.
Οπως έγραψε την περασμένη εβδομάδα η ΑΥΓΗ, μόνο οι δύο βρετανικές BP και Shell έχουν κερδίσει 94,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Ποσό με το οποίο θα μπορούσε να ηλεκτροδοτηθεί τζάμπα όλη η Βρετανία για ενάμιση χρόνο.
Κι αυτό είναι τροφή για διάφορες σκέψεις. Η μία είναι πόσο όμορφος είναι ο κόσμος που ζούμε. Γιατί την ώρα που δύο βρετανικές εταιρείες βγάζουν την ηλεκτροδότηση της χώρας για ενάμιση χρόνο, ο κόσμος βλέπει μόνο ανεργία και ανασφάλεια.
Και η μόνη επιλογή που έχει είναι να μισεί τους μετανάστες - αν του είναι χρήσιμο κάτι τέτοιο. Η δεύτερη είναι ότι με τόσα κέρδη αποκλείεται να βρεθεί εξουσία που θα τις ελέγξει, ειδικά σε ό,τι αφορά την κλιματική αλλαγή. Που προβλέπει μείωση της παραγωγής υδρογονανθράκων. Γιατί με τόσα λεφτά οι πετρελαϊκές μπορούν να εξαγοράσουν ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει. Και ό,τι παίρνει πολιτικές αποφάσεις.
Και οι εταιρείες ξοδεύουν τα κέρδη τους σε αυξημένη παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η τρίτη παρατήρηση είναι ότι αν ο πόλεμος συμφέρει τόσο πολύ, σίγουρα θα γίνει κι άλλος. Μην έχουμε καμία αυταπάτη. Είναι η περίοδος χάους στην οποία μπαίνουμε και για την οποία προειδοποίησε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ. Οι πετρελαϊκές δεν είναι οι μόνοι νικητές του πολέμου στην Ουκρανία. Έχουμε και τις τράπεζες.
Συνολικά οι ευρωπαϊκές τράπεζες πρόκειται να μοιράσουν πάνω από 120 δισ. δολάρια μέρισμα στους μετόχους τους. Είναι 54% αύξηση σε σχέση με πέρσι. Και οφείλεται στην άνοδο των επιτοκίων που αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να αντιμετωπίσει τον πληθωρισμό.
Αρα κι αυτοί έχουν βγάλει έναν σωρό λεφτά από τον πόλεμο όπως βλέπετε. Και είναι η καλύτερη χρονιά τους από το κραχ του 2008.
Κι εδώ ορισμένες παρατηρήσεις. Πρώτον, θυμάστε ότι από το 2008 και για τα επόμενα χρόνια οι τράπεζες είχαν πάθει τεράστιο στραπάτσο.
Στην Ελλάδα το ξέρουμε πολύ καλά αυτό, γιατί έχουμε πληρώσει τουλάχιστον 50 δισ. για την ανακεφαλαιοποίησή τους. Και τα έχουμε πληρώσει σε ψιλά. Με περικοπές χαμηλών συντάξεων, συμμετοχής στα φάρμακα και τέτοια.
Χώρια όσα πληρώνουμε με τις καταχρηστικές χρεώσεις. Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι, ενώ εδώ και καιρό οι τράπεζες έχουν επανακάμψει σε κέρδη προ κρίσης, που με τον πόλεμο φτάνουν σε θηριώδη επίπεδα, οι κοινωνίες έχουν μείνει στα επίπεδα της κρίσης.
Οι μισθοί δεν είναι ούτε κατά διάνοια στα προ κρίσης επίπεδα. Ούτε οι συντάξεις ούτε οι κοινωνικές παροχές. Που σημαίνει ότι η κρίση χρησιμοποιήθηκε ως ένας τεράστιος μηχανισμός αναδιανομής από τους φτωχούς στους πλούσιους.
Διότι από κάπου βγήκαν αυτά τα κέρδη. Και των τραπεζών, και των πετρελαϊκών. Η τρίτη παρατήρηση είναι ότι, ενώ οι τράπεζες βουλιάζουν στο χρήμα, δεν φαίνονται διατεθειμένες να κινήσουν την οικονομία. Γιατί και συμπιεσμένη είναι η οικονομία, και υψηλή ανεργία υπάρχει. Ιδιαίτερα μετά την πανδημία και τον πόλεμο. Αλλά δεν πειράζει, όποιος δεν περνάει καλά έχει πάντα την επιλογή να κατηγορεί τους μετανάστες γι’ αυτό.
Αλλά το πιο ανησυχητικό είναι το πόσο επικερδής φαίνεται να είναι ο πόλεμος.
Ο σχολαστικός