Ενα «Shogun» για τη γενιά του «Game of thrones»

Μια ευπρόσδεκτη τηλεοπτική αναβίωση του διάσημου μυθιστορήματος του Τζέιμς Κλάβελ μέσα από μια δαπανηρή και γενναιόδωρη μίνι σειρά που σε πολλούς παλιότερους θεατές θα φέρει νοσταλγικές μνήμες από την παλιότερη ομώνυμη σειρά με τον Τοσίρο Μιφούνε και τον Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στους πρώτους ρόλους - ένα τηλεοπτικό φαινόμενο που είχε σημειώσει τεράστια επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Φυσικά, η τηλεοπτική πραγματικότητα το 1980 ήταν εντελώς διαφορετική και μια αναβίωση εκείνης της μίνι σειράς με εξωτερικά γυρίσματα (ένα format που ήταν εξαιρετικά σπάνιο και ακόμη τότε θεωρούνταν τολμηρό στοίχημα, την εποχή που μεσουρανούσαν οι καθημερινές σειρές σε πλατό) οφείλει να επιδεικνύει μια καλύτερη ιστορική απεικόνιση της φεουδαρχικής Ιαπωνίας και σαφώς μια μεγαλύτερη συμπερίληψη στους ρόλους αλλά και ορατότητα ως προς την τοπική παράδοση. Η ανάγκη για το αφηγηματικό σωσίβιο της ταύτισης με τη ματιά του φωτογενούς Δυτικού ήρωα δεν υπάρχει πια. Άλλωστε, χωρίς έναν Τσάμπερλεϊν δεν θα υπήρχε το παλιό «Shogun», όπως δεν θα υπήρχε το «Κουνγκ Φου» παλιότερα χωρίς τον Ντέιβιντ Κάρανταϊν. Βέβαια, αυτή η προοδευτικότητα μένει στους τύπους, καθώς η αισθητική της σειράς είναι κομμένη και ραμμένη για το αμερικανικό κοινό και η ανάπτυξη των επεισοδίων κάθε άλλο παρά τη σημειολογία της γιαπωνέζικης μυθοπλασίας φέρνει στον νου. Ακόμη κι έτσι, η σκη

νοθεσία του Tζόναθαν φαν Τάλενκεν (υπογράφει και την επερχόμενη τηλεοπτική μεταφορά του «Blade runner») πετυχαίνει σε σημεία και θα ικανοποιήσει τη γενιά θεατών

που λάτρεψαν το «Game of thrones», οι οποίοι μετά την προδοσία των τελευταίων σεζόν εκείνης της σειράς αισθάνονται ακόμη ένα δυσαναπλήρωτο κενό.