Η αγωνία του Μητσοτάκη πριν τα… πέναλτι των εκλογών Στρατηγική διεξόδου αναζητεί ο πρωθυπουργός

Καθώς η ελληνική κοινωνία δείχνει να βγαίνει σιγά-σιγά από τον λήθαργο, το Μέγαρο Μαξίμου αναζητά στρατηγική τριμήνου μέχρι τις ευρωεκλογές, που μπορεί να μετατραπεί σε στρατηγική διαφυγής του Κυριάκου Μητσοτάκη, μέσω διεκδίκησης ευρωπαϊκού αξιώματος, από τη δυσοίωνη πραγματικότητα που διαμόρφωσε η πολιτική του.

Αν κάτι θεωρείται βέβαιο και αποτυπώνεται πλέον και στις δημοσκοπήσεις, είναι ότι το κοινωνικό κλίμα αλλάζει και η μέχρι τώρα αδιατάρακτη πολιτική κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη απειλείται σοβαρά στις ευρωεκλογές. Οι μετρήσεις δείχνουν τη Ν.Δ. να κινείται μεταξύ 28% και 33%. Το κυβερνητικό επιτελείο έχει εγκαταλείψει σαν μέτρο των επιδόσεών της το 40,5% των εθνικών εκλογών και έχει κατεβάσει τον πήχη στο ποσοστό των ευρωεκλογών του 2019, γύρω στο 33%. Η πραγματική αγωνία όμως του Μεγάρου Μαξίμου και η αντίστοιχη πολιτική του αντεπίθεση αποσκοπεί στο να διατηρήσει το κόμμα το 3 μπροστά από το τελικό του ποσοστό. Έμπειροι βουλευτές που αφουγκράζονται τις εκλογικές τους πελατείες λένε ότι υπό τις παρούσες συνθήκες ακόμη κι αυτό δεν είναι βέβαιο, καθώς στη «γαλάζια βάση υπάρχει πολύς θυμός». Το ενδεχόμενο ενός ποσοστού που θα έχει το 2 μπροστά, με τις συμβολικές και ψυχολογικές επιπτώσεις που το συνοδεύουν, δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Οι κινητοποιήσεις των αγροτών, οι συνεχιζόμενες διαδηλώσεις των φοιτητών, το συλλαλητήριο της περασμένης Τετάρτης, που θύμισε λίγο παλιές καλές εποχές, είναι σημάδια ότι η κοινωνία αρχίζει να κινείται. Η ακρίβεια είναι μια διαρκής υπόμνηση για την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Όποιος έχει την ατυχία να νοσήσει βιώνει τα «καλά» της ιδιωτικοποίησης της Υγείας. Καίριο για την κυβέρνηση είναι το πλήγμα που δέχεται στα πεδία του Κράτους Δικαίου και της Δημοκρατίας αφενός από το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου και αφετέρου από την πεποίθηση ότι τα Τέμπη συγκεντρώνουν τις διαχρονικές παθογένειες αλλά και την αποτυχία της πενταετίας του επιτελικού κράτους.

Η κυβέρνηση αναδεικνύει πλέον την καθημερινότητα. Επικεντρώνει στην αντιμετώπιση της ακρίβειας στοχεύοντας σε σταθεροποίηση των τιμών ή και σε μειώσεις σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα και είδη διατροφής, όπως τα γαλακτοκομικά και τα κρεατικά. Παράγοντες της αγοράς δεν αποκλείουν μείωση τιμών που θα προκύψει από μια «συμφωνία κυρίων» του Κ. Μητσοτάκη με ομάδες συμφερόντων που τον στηρίζουν και έχουν αποκομίσει υπέρογκα κέρδη τα τελευταία χρόνια της ασυδοσίας τους. Φυσικά, προσθέτουν ότι, σε κάθε περίπτωση, οι μειώσεις τιμών θα είναι προσωρινές. Ο ορίζοντας είναι οι ευρωεκλογές προκειμένου να διασωθεί η κυβέρνηση και κυρίως να μην δημιουργηθεί η εντύπωση αντιστροφής της πολιτικής δυναμικής.

Ο στόχος ενός ευρωπαϊκού αξιώματος για τον Κ. Μητσοτάκη δεν έχει εγκαταλειφθεί, παρά τις εξελίξεις στην Ε.Ε. περί ανανέωσης της θητείας της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Ο Κ. Μητσοτάκης θυσίασε ένα σημαντικό τμήμα του πολιτικού κεφαλαίου της Ν.Δ. με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών για να φιλοτεχνήσει στην Ε.Ε. προφίλ μεταρρυθμιστή και να εξισορροπήσει τις εντυπώ

Στη «γαλάζια βάση υπάρχει πολύς θυμός» λένε οι βουλευτές και στα επιτελεία βλέπουν ότι η προοπτική υπέρβασης του 30% στις ευρωεκλογές απομακρύνεται καθώς τα κοινωνικά μέτωπα οξύνονται. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει εγκαταλείψει τον στόχο της διαφυγής μέσω ευρωπαϊκού αξιώματος

σεις από τις συνεχείς παραβιάσεις του Κράτους Δικαίου και των βασικών ελευθεριών.

Σταθεροποίηση ή μείωση των τιμών, πενιχρές αυξήσεις στους χαμηλόμισθους που έχουν προαναγγελθεί, συνέχιση των επιδομάτων θα αποτελέσουν τη βάση για μια προπαγανδιστική εκστρατεία με άξονα ότι η οικονομική πολιτική αποδίδει και διανέμει το μέρισμα της ανάπτυξης δίχως να ανατρέπει τα δημοσιονομικά περιθώρια. Το αφήγημα δεν θα αντέξει για πολύ, καθώς σταδιακά αναφαίνονται οι διαρθρωτικές αδυναμίες της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης. Αυτό όμως δεν ενδιαφέρει το Μέγαρο Μαξίμου. Ή, όπως λένε στελέχη του περιβάλλοντος, αυτό θα απασχολήσει στη συνέχεια. Τώρα προέχουν οι εκλογές.

Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.

Η αιχμή του δόρατος θα είναι και πάλι τα συστημικά ΜΜΕ και η επίθεση στους πολιτικούς αντιπάλους της Ν.Δ., κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και στο ΠΑΣΟΚ. Είναι σαφές ότι η Ν.Δ. αιμορραγεί προς τα δεξιά, όπως καταγράφεται με την ενίσχυση της Ελληνικής Λύσης και της Νίκης. Η Ν.Δ., παρά την απουσία ισχυρής αξιωματικής αντιπολίτευσης -όπως επισημαίνουν διαρκώς-, χάνει δυνάμεις. Το ΠΑΣΟΚ, παρά την παρατεταμένη περιδίνηση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., εξακολουθεί να καταγράφει χαμηλές πτήσεις και σε καμία περίπτωση δεν πείθει ότι έχει τη δυναμική να εξελιχθεί σε αντίπαλο της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πάλι κάνει δύο βήματα εμπρός και ένα πίσω, καθώς δεν έχει ξεπεράσει τις εσωτερικές του αναταράξεις. Όπως επισήμαναν αρκετά στελέχη στη διάρκεια του Συνεδρίου, οι ευρωεκλογές αποκτούν υπαρξιακή διάσταση, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πρέπει πάση θυσία να διατηρήσει τη δεύτερη θέση. Ο στόχος δεν μπορεί παρά να είναι ότι θα πείσει το εκλογικό κοινό ότι, ενώ το μοντέλο Μητσοτάκη δείχνει τις αρνητικές του πλευρές, εκείνος διαθέτει συνολική αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Να στερήσει το επιχείρημα του συστημικού μπλοκ ότι «στο τραπέζι υπάρχει μόνο μία πρόταση διακυβέρνησης, αυτή του Κυριάκου Μητσοτάκη, ανεξάρτητα από το πόσο καλή ή κακή είναι». Μέχρι τώρα είναι μια δυνατότητα που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. διαθέτει. Η δυσαρέσκεια μπορεί να φουσκώσει τα μικρά ακροδεξιά κόμματα ή ακόμη και το ΚΚΕ αλλά είναι σαφές ότι οι ψηφοφόροι που θα κατευθυνθούν εκεί δεν έχουν την ψευδαίσθηση ότι το ΚΚΕ ή η Ελληνική Λύση και η Νίκη θα αρθρώσουν κυβερνητική πρόταση. Ενδεχομένως στην πέραν της Ν.Δ. Δεξιά να σωρευτεί ένα ποσοστό που να πλησιάσει το 20% και σε συνάρτηση με την ενίσχυση της Νέας Δεξιάς στην Ε.Ε. να αποτελέσει τη βάση για μια ενοποίηση του χώρου. Αυτό όμως είναι άλλης τάξης ζήτημα και προς το παρόν δεν διαφαίνεται η προσωπικότητα που θα ενώσει τον χώρο διαλύοντας τα μικρά «μαγαζιά».