Η Ιρλανδία πιο κοντά στο όνειρο της ενοποίησης
Το νησί που κείται στα δυτικά της Βρετανίας, η αρχαία Ιέρνη, χωρίζεται στα δύο εδώ και πάνω από εκατό χρόνια. Η Βόρεια Ιρλανδία είναι μέρος της επικράτειας του Ηνωμένου Βασιλείου, ενώ η γειτονική της είναι η ανεξάρτητη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Βόρεια Ιρλανδία, που περιγράφεται κατά περίσταση ως «κράτος», «περιφέρεια» ή «περιοχή», έγινε οντότητα του Ηνωμένου Βασιλείου το 1921. Το νησί διαιρέθηκε τότε με νόμο της βρετανικής κυβέρνησης ο οποίος προέβλεπε τη σύσταση μιας αποκεντρωμένης τοπικής κυβέρνησης στο Μπέλφαστ που θα είχε δικαιοδοσία στις έξι βορειοανατολικές κομητείες της Ιρλανδίας όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν οι λεγόμενοι ενωτικοί, δηλαδή όσοι ήθελαν να παραμείνει η περιοχή τμήμα του Η.Β., γενικά οι προτεστάντες απόγονοι εποίκων από τη Βρετανία. Η πλειοψηφία του πληθυσμού στην υπόλοιπη Ιρλανδία, η οποία έγινε το ιρλανδικό ελεύθερο κράτος το 1922, και μια σημαντική μειοψηφία στη Βόρεια Ιρλανδία, στη συντριπτική τους πλειονότητα καθολικοί, που ήθελαν την ενιαία, ανεξάρτητη Ιρλανδία, βαφτίστηκαν έκτοτε Ιρλανδοί εθνικιστές, ή πιο περιγραφικά Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι, δηλαδή υποστηρικτές της ενιαίας Δημοκρατίας της Ιρλανδίας (Republic of Ireland). Σήμερα οι πρώτοι θεωρούν τους εαυτούς τους γενικά ως Βρετανούς, οι δεύτεροι γενικά ως Ιρλανδούς.
Η περιοχή της Βόρειας Ιρλανδίας, Όλστερ στα αγγλικά, καταλαμβάνει ιδιαίτερη θέση ιστορικά και συναισθηματικά στο ιρλανδικό υποσυνείδητο. Στη διάρκεια του πρώιμου Μεσαίωνα, τον 5ο και 6ο αιώνα, είχε αναπτυχθεί εκεί ένας ιδιαίτερος τοπικός κελτικός πολιτι
σμός, γνωστός ως Ουλάιντ, εξού και η αγγλική ονομασία Όλστερ. Το πολιτικό κέντρο του βρισκόταν κοντά στη σημερινή πόλη Αρμάγκ. Εκεί θεμελίωσε την έδρα της ιεραποστολής του ο Άγιος Πατρίκιος τον 5ο αιώνα, αναπτύσσοντας δεσμούς με τους τοπικούς ηγεμόνες. Ο εκχρι
στιανισμός της Ιρλανδίας, ένα κομβικό κεφάλαιο και συστατικό στοιχείο της ιρλανδικής εθνικής ταυτότητας, είχε ορμητήριό του την περιοχή του Όλστερ και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να είναι η πρωταρχική έδρα τόσο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας της Ιρλανδίας όσο και της Προτεσταντικής Εκκλησίας του νησιού. Το Όλστερ καταλαμβάνει επίσης ιδιαίτερη θέση στην κελτική μυθολογία της Ιρλανδίας, με τους ηγεμόνες του και τους ιππότες τους να πρωταγωνιστούν στα πλούσια ιρλανδικά έπη του Μεσαίωνα. Ο κύκλος του μύθων του Όλστερ καταπιάνεται με τα κατορθώματα του βασιλιά Κόνορ και των καταπληκτικών πολεμιστών ιπποτών του Τάγματος του Κόκκινου Κλάδου, ο πιο διάσημος από τους οποίους ήταν ο Κου Κουλέιν, ένας σχεδόν ημίθεος με υπερφυσικές δυνάμεις.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά την ιστορική Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής που σηματοδότησε την αρχή του τέλους αιώνων αιματηρής αντιπαράθεσης και ενός τριαντάχρονου ακήρυχτου διακοινοτικού πολέμου στη Βόρεια Ιρλανδία, η προοπτική ενοποίησης του διαιρεμένου νησιού έχει πάψει να φαντάζει ουτοπική. Καταλύτες που επιτάχυναν την αλλαγή οπτικής, το Brexit, οι δημογραφικές αλλαγές αλλά και ο πολιτικός ρεαλισμός
Από τη μυθολογία στην ιστορία
Η μετα-μυθολογική ιστορία της περιοχής έχει τις απαρχές της στον 7ο αιώνα και στα πρώτα χρονικά των μοναχών της εποχής που γραφόταν στα λατινικά. Μέχρι εκείνη την εποχή λίγο περισσότερες από 100 «τουάθα», δηλαδή φαμίλιεςφατρίες, είχαν υπό τον έλεγχό τους τις πέντε επαρχίες του Όλστερ, με πιο ισχυρή ανάμεσά τους εκείνη των Ο’ Νιλ, η καταγωγή της οποίας φέρεται να έχει τις ρίζες της σε μια σχεδόν μυθική φιγούρα του 5ου αιώνα, τον αποκαλούμενο «Νίαλ των Επτά Ομήρων».
Στα μέσα του 12ου αιώνα διαδοχικές εισβολές Νορμανδών τυχο