Πέτρινα ημερολόγια*

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προβλήματα σ’ αυτόν τον κόσμο ξεκινούν από τις αγεφύρωτες ανισότητες μεταξύ αντρών και γυναικών· κατά τη γνώμη μου, τουλάχιστον - κατά την ταπεινή μου γνώμη, όπως έχω μάθει να τη λέω εδώ και πολύν καιρό.

Αλλά πόσο μας αρέσει να κάνουμε στην πάντα αυτές τις αδικίες, να τις σπρώχνουμε στο περιθώριο. Έχουμε μάθει να δεχόμαστε τα πάντα, μαζί και την ιδέα ότι οι άντρες φέρονται μ’ έναν τρόπο και οι γυναίκες μ’ έναν άλλον. [...] Σκεφτείτε μόνο πώς αντιδρούμε συνήθως: χαζογελώντας, γνέφοντας με νόημα, κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι ή ανασηκώνοντας τους ώμους με ειλικρινή απορία! Ε, καλά, λέμε όλο σιγουριά, με μια νότα κοροϊδίας στη φωνή: έτσι είναι οι άντρες. Ή: έτσι είναι οι γυναίκες.

Και δεχόμαστε (σαν να ’ναι συμπαντικό αστείο) τους διαφορετικούς τρόπους αντρών και γυναικών, τα διαφορετικά τους επίπεδα στην ανοησία και στην τρέλα. [...]

Οι άντρες, έτσι μου φαινόταν τότε, αποκόμιζαν τιμή και δόξα από τις ιστορίες που τους συνέβαιναν, ενώ οι γυναίκες μάλλον ασφυκτιούσαν και πνίγονταν από τις δικές τους. Γιατί; Γιατί γινόταν αυτό; Γιατί μπορούσαν οι άντρες να καμαρώνουν και να κορδώνονται για τις περιπέτειες στη ζωή τους, να τις φορούν σαν παράσημα στο στήθος τους, κι οι γυναίκες βουβαίνονταν και ξεθώριαζαν και μαραίνονταν κάτω από το βάρος των δικών τους;

Οι ιστορίες που συμβαίνουν στις γυναίκες διογκώνονται, φουσκώνουν, γίνονταν πελώριες σαν αερόστατα και σκεπάζουν εντελώς το καθημερινό μέτρο της ζωής τους, το συνθλίβουν - μεγαλώνουν, βαραίνουν και πιέζουν με τόση δύναμη, που οι γυναίκες χάνουν από τα μάτια τους ακόμα και τις απλούστερες μονάδες του χρόνου - τις ώρες, τις βδομάδες, τους μήνες.

* Απόσπασμα από το βιβλίο «Πέτρινα ημερολόγια» της Carol Shields, εκδόσεις Gutenberg