Ο πρόεδρος, ο Θύμιος και ο... εισαγγελέας

O

Στέφανος Κασσελάκης αποφάσισε να «απολύσει» τον υπεύθυνο για τα οικονομικά του κόμματος Θύμιο Γεωργόπουλο. Με επακόλουθο άλλο ένα επεισόδιο εσωστρέφειας, σε μια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ακριβώς το αντίθετο. Δικαιούτο βέβαια να το ζητήσει, πρόεδρος είναι. Αλλά μήπως έπρεπε να διαχειριστεί ένα τέτοιο θέμα, που έχει πολιτική και ανθρώπινη διάσταση, με μεγαλύτερη πολιτική και ανθρώπινη ευαισθησία; Να ενημερώσει τη Γραμματεία; Ή το Εκτελεστικό; Να εξηγήσει και να δώσει την ευκαιρία στον Γεωργόπουλο να εξηγηθεί; Δεν το έκανε.

Προτίμησε το αποφασίζω και απολύω. Προκύπτουν λοιπόν κάποια ζητήματα προς διευκρίνιση.

Πρώτον, ο Γεωργόπουλος διετέλεσε διοικητής μεγάλων νοσοκομείων χωρίς κάποια σκιά στη διαχείριση εκατομμυρίων. Πολιτικός του προϊστάμενος ο Πολάκης, για του λόγου το ασφαλές. Ανέλαβε μια υπεύθυνη κομματική δουλειά, με απόφαση της Γραμματείας, που εγκρίθηκε από την Κ.Ε. Πόθεν προκύπτει το δικαίωμα οποιουδήποτε να τον «απολύσει», και μάλιστα διασυρόμενο με διαρροές; Είναι αποδεκτό οι προεδρικές αποφάσεις, όταν μάλιστα αφορούν μέλη του κόμματος των μελών, να υπερτερούν των συλλογικών αποφάσεων; Ποια μέλη τέλος πάντων από εκείνα που «ακούει» ο πρόεδρος άκουσαν και έκριναν τον -επίσης μέλος- Γεωργόπουλο; Δεύτερον, ο πρόεδρος προανήγγειλε παραπομπή του Γεωργόπουλου στη Δικαιοσύνη για όσα είπε εις βάρος του μετά την «απόλυσή» του. Θέλει, δηλαδή, να τον στείλει φυλακή; Κι αυτό σημαίνει ότι θα επικρέμαται απειλή δικαστικής δίωξης πάνω από όποιο μέλος ή στέλεχος τον επικρίνει, ακόμα και με μη αποδεκτό τρόπο; Θα επιλαμβάνεται ο εισαγγελέας ή η Επιτροπή Δεοντολογίας; Απαντήσεις θα δίνει το κόμμα ή το Πρωτοδικείο; Ολα αυτά γεννούν σοβαρά ερωτήματα, κυρίως για τα μέλη της Γραμματείας και της Κ.Ε.:

Η ανάγκη ενότητας θα κουκουλώσει την ανάγκη συλλογικότητας; Συμφωνούν με τη συγκεκριμένη μεταχείριση ενός συντρόφου τους, ανεξάρτητα αν συμφωνούν μ’ αυτόν και την αντίδρασή του; Συμφωνούν με τον εισαγγελέα; Θα επιτρέψουν να πάνε και οι Αρχές του κόμματος, και η συλλογική του λειτουργία, ακόμα και το τεκμήριο της αθωότητας του Θύμιου σαν το σκυλί στ’ αμπέλι;

Δεν ανησυχούν μήπως αυτό είναι ένδειξη μιας λογικής και νοοτροπίας στην οποία πρέπει να πουν όχι, πριν να είναι αργά για όλους; Ακόμα και για όσους θεωρούν ότι η σιωπή είναι χρυσός...