Πολυεπίπεδες ιδέες και ευφάνταστες soul και jazz ενορχηστρώσεις

Δύο εγχώριους δίσκους με ιδιαίτερα στιλ, δυτικές επιρροές και ωραίες ιδέες παρουσιάζουμε αυτή την εβδομάδα. Ο Chris Zantioti αναμειγνύει με όρεξη τους soul και jazz ήχους και το δίδυμο των Dalene προσφέρει ένα υπέροχο κοκτέιλ από ηλεκτρονικούς pop ρυθμούς που μας πάνε πίσω, μέχρι και τη δεκαετία του 1960

Η πρώτη προσωπική κυκλοφορία του Chris Zantioti έπειτα από μια εικοσαετία αδιάλειπτης εργασίας στον χώρο περιέχει ζωηρά τραγούδια με τραγανά ρεφρέν και όμορφες μελωδίες. Μάλιστα, ο μουσικός υποστηρίζει τις ιδέες του με έναν ζήλο αξιοθαύμαστο, χαρίζοντάς μας στην πορεία και κάποια πιασάρικα ρεφρέν εδώ κι εκεί, προσφέροντας αναγκαίες ανάσες για το ευρύ ακροατήριο που δεν είναι απαραίτητα μυημένο στην ιστορία της soul και του αστικού funk. Ο Chris ενισχύει τις ιδέες του με κάποιες συνεργασίες, εκλεκτικές και αρκούντως λαμπερές, με ονόματα όπως: Anduze (από Parov Stelar), Idra Kayne (πάντα αξιόλογη), Mc Yinka, Αλεξάνδρα Σιετή (εκπληκτική ανερχόμενη soul φωνή), Ερασμία Μαρκίδη και άλλους, που εξασφαλίζουν και αίγλη και καλλιτεχνική πειθώ στο σύνολο. Το άλμπουμ αποτελεί ένα καλαίσθητο μουσικό ανθολόγιο, γεμάτο με κάθε είδους απολαύσεις και προκλήσεις, με τον ακροατή να νιώθει ασφαλής στον αφρό της jazz, του funk και του hip hop της δεκαετίας του 1990. Ο Chris Zantioti εμπνέεται και διασπείρει έναν φρέσκο -προσοχή, όχι πρωτότυπο ηχομουσικά- αέρα μιας μαζικής soul-pop που ταιριάζει άριστα με τη σαλονάτη παραγωγή, γεμάτη τραγούδια που στέκονται στα ηχεία πέρα από τάσεις, μόδες και εποχές, έτοιμα να εξυγιάνουν ανά πάσα στιγμή τις ακροάσεις μας από την τοξική pop επικαιρότητα των ερτζιανών που μας περιβάλλει. Λείπει λίγο το αίσθημα της περιπέτειας και του ρίσκου, αλλά δεν πειράζει πραγματικά, καθώς οι λυγερές μελωδίες και οι πολύχρωμοι ρυθμοί δεν σε αφήνουν να νιώσεις το αίσθημα της πλήξης ούτε στιγμή. Το funky ύφος των τραγουδιών κερδίζει εύκολα τον ακρατή μέσω της οικειότητας καθώς το σύνολο είναι απολαυστικότατο και δεν είναι δύσκολο να αφεθεί κανείς σε αυτό το κελαριστό hip hop, με μυρωδιές από την υγιέστερη περίοδο της νεοϋορκέζικης neo-soul, με την επαναλαμβανόμενη ρυθμική ένταση της πιο χλιδάτης funk. Μέσα από τις οργανικές ιδέες του μουσικού προκύπτει μια υποτιμημένη σχεδόν αλλά τόσο ζωτικής σημασίας μουσική ανάγκη για χορό, ρυθμό και εξωστρέφεια. Και αυτός ο δίσκος είναι ικανός να ικανοποιήσει τόσο την ερωτική ευδαιμονία των ακροατών του καναπέ όσο και την ανάγκη για λικνίσματα των ανθρώπων που δεν συμβιβάζονται στην ποιότητα αλλά νοιάζονται εξίσου να σκορπάνε γενναιόδωρα χαμόγελα σε έναν δικό τους μικρόκοσμο.