Η Τέχνη έχει τη δυνατότητα να θεραπεύσει, αρκεί να θες κι εσύ
Κώστας Σιλβέστρος σκηνοθέτης
Η βραβευμένη με το Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου για το 2022 Ζέτη Φίτσιου παρουσιάζει ένα εκρηκτικό ολοκαίνουργιο «Μίξερ» -το νέο της έργο, σε πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Θοδωρή Οικονόμου- από τις 16 Οκτωβρίου στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια. Ο Κώστας Σιλβέστρος αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία, ο Αλέξανδρος Σιάτρας και η Έλενα Χαραλαμπούδη (γνωστή και ως 5 minute mum) ερμηνεύουν τους δύο βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους του έργου, με τον Κωνσταντίνο Τσιμπούκη να τους συνοδεύει μουσικά επί σκηνής. Με όχημα τον δεκαπεντασύλλαβο στίχο και την ανατρεπτική μουσική το αποτέλεσμα του «Μίξερ» είναι πραγματικά εκρηκτικό, καθώς καταστάσεις και συναισθήματα εναλλάσσονται με τρόπο χιουμοριστικό, γρήγορο και πρωτότυπο. Εμείς συναντηθήκαμε με τον σκηνοθέτη Κώστα Σιλβέστρο και μιλήσαμε για την παράσταση και όχι μόνο.
Τι είναι το «Μίξερ»; Λαϊκό μιούζικαλ τσέπης;
Το «Μίξερ» είναι μια κωμωδία γραμμένη σε δεκαπεντασύλλαβο με πολλή τρέλα και χιούμορ. Η Ζέτη Φίτσιου έγραψε μια ιστορία για έναν νέο ηθοποιό που θέλει να ανεβάσει τον Άμλετ. Λόγω χαμηλού μπάτζετ όμως, αντί για τον «Άμλετ» καταλήγει να ανεβάζει τον «Βαγγέλη» και αντί για την «Οφηλία» τη σκηνή κατακτά η «Αλέκα». Μια νεοελληνική κωμωδία με γρήγορους ρυθμούς και απενοχοποιημένη γραφή που σατιρίζει την ελληνική πραγματικότητα με δύο φανταστικούς ηθοποιούς και έναν βιρτουόζο μπουζουξή επί σκηνής. Όλοι μαζί συνθέτουν ένα θεατρικό γλέντι μιας ώρας και δεκαπέντε λεπτών στο κέντρο της Αθήνας.
Ποιες ευκολίες και ποιες δυσκολίες απορρέουν από τη δεκαπεντασύλλαβη γραφή;
Η δεκαπεντασύλλαβη γραφή έχει τον δικό της ρυθμό και είναι εύκολο να σε παρασύρει στον προφορικό λόγο. Πρέπει να σπάσεις τον ρυθμό. Να κάνεις τον δεκαπεντασύλλαβο να μιληθεί και να μην κουράσει. Θέλει ειδικό χειρισμό και προσοχή η ρίμα ώστε να μην χαθούν το κείμενο και η υπόθεση του έργου. Στη δική μας παράσταση η μουσική ήταν αυτή που μας έλυσε σε μεγάλο βαθμό τα χέρια. Λόγω του ότι η παράστασή μας έχει στοιχεία μιούζικαλ και υπάρχει συνεχώς μουσική, ο δεκαπεντασύλλαβος λειτουργεί απόλυτα οργανικά με το συνολικό ύφος της παράστασης.
Νεοελληνικό σύγχρονο έργο. Δεν το λες και συχνό φαινόμενο, σωστά; Εχω την εντύπωση ότι ολοένα και πληθαίνουν οι νεοελληνικές φωνές στο θέατρο. Η δυσκολία, βέβαια, να ανέβουν έργα νέων συγγραφέων στη σκηνή είναι μεγάλη, ωστόσο βλέπω συχνά ανθρώπους που τολμούν, υπερβαίνουν τους εαυτούς τους και καταφέρνουν να παρουσιάσουν τα έργα τους. Παρακολουθώ συχνά έργα σύγχρονων Ελλήνων δημιουργών με μεγάλο ενδιαφέρον και θεωρώ ότι γίνονται πολύ αξιόλογες προσπάθειες.
Λέτε πως στόχος της παράστασης είναι να λειτουργήσει καθαρτικά. Έχει τελικά αυτή τη δύναμη η Τέχνη;
Πιστεύω πως η Τέχνη έχει τη δυνατότητα να θεραπεύσει. Αρκεί να θες κι εσύ να θεραπευτείς. Νομίζω ότι οι φρενήρεις ρυθμοί της ζωής μας δεν αφήνουν πια πολύ περιθώριο για γέλιο. Υπάρχει μια γενικότερη τάση σοβαροφάνειας από τη μια και πάρα πολλά δυσάρεστα γεγονότα από την άλλη που μας «κόβουν» συνεχώς το γέλιο. Το θέατρο οφείλει να σπάει αυτόν τον τοίχο και να μας υπενθυμίζει τον ψυχαγωγικό του χαρακτήρα και με την έννοια της αγωγής της ψυχής αλλά και με την έννοια της διασκέδασης.
Το έργο έχει πετύχει τον στόχο του τώρα που έχει μια διάρκεια σκηνικής ζωής;
Ο στόχος μας από την πρώτη στιγμή που μου έγινε η πρόταση από τη Ζέτη Φίτσιου ήταν να φτιάξουμε μια παράσταση που θα κάνει το κοινό να περνάει καλά. Όλους αυτούς τους πρώτους μήνες που παίζεται το έργο λαμβάνω μηνύματα από κόσμο που μου γράφει πόσο καλά πέρασε στην παράσταση. Το θέατρο είναι συνέχεια γεμάτο και οι συντελεστές μου μεταφέρουν τη χαρά των ίδιων αλλά και του κοινού. Το χιούμορ, βέβαια, είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση και μια παράσταση σίγουρα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες των πάντων. Προσωπικά, η αίσθηση που έχω είναι ότι η παράσταση φαίνεται να έχει πετύχει τον στόχο της.
Τι είναι αυτό που έφερε τον κόσμο πίσω στα θέατρα; Θα κρατήσει; Ο κόσμος μετά την πανδημία είχε ανάγκη να βγει έξω, να κοινωνικοποιηθεί και να περάσει καλά. Η περσινή σεζόν ήταν μία από τις καλύτερες για τα θέατρα. Το κοινό όμως είναι απρόβλεπτο. Ο χρόνος θα δείξει αν αυτή η «έκρηξη» στους αριθμούς θεατών που ξεκίνησε μετά την πανδημία θα συνεχιστεί. Θέλω να πιστεύω πως όσο υπάρχουν καλές δουλειές θα υπάρχει και το κοινό που θα τις βλέπει.