Εργο ιδιαίτερο, αμφίσημο, διχαστικό

Δημήτρης Λιόλιος (ηθοποιός, σκηνοθέτης)

είναι ένα έργο ιδιαίτερο, ένα έργο αμφίσημο, διχαστικό. «Το φαγητό» είναι μια παράσταση και ένα σημείο συνάντησης. Ένα σημείο αναφοράς δικό μου, πολύ προσωπικό. Είναι αφήγημα, μια ιστορία σκληρή και απρόβλεπτη. Αυτό, «Το φαγητό» της Μαρίας.

Μια ποιητική -σχεδόν νοσηρή- πραγματικότητα από την οποία δύσκολα μπορεί κανείς να ξεφύγει. Συντομεύσεις, τεχνάσματα και δικλίδες -εδώ- δεν υπάρχουν. Μια επαφή αρκεί. Μια δοκιμή αρκεί. Με «Το φαγητό» εμπλέκεσαι. Διαλέγεις, παίρνεις θέση. Δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. «Το φαγητό» μου έμαθε να διατηρώ την ψυχραιμία μου. Αν «Το φαγητό» ήταν φρούτο, θα ήταν μήλο.

«Το φαγητό» μου έδειξε πώς να επιστρέφω ξανά στις ρίζες με θάρρος. Η αγάπη δίνει και το αίμα της.

Και ο έρωτας… Πού πάει ο έρωτας…

«(…) δεν αισθάνομαι το φιλί σου, ποτέ δεν αισθανόμουν το φιλί σου, ποτέ αυτό το αίσθημα του κορεσμού, του

χορτασμού, όταν κάποιος χορταίνει και σπρώχνει μακριά του το πιάτο. Το σπρώχνει μακριά και δεν μπορώ να φάω. Σαν να μην μπορώ να φάω».

Τώρα όμως είναι μια άλλη στιγμή. «Το φαγητό» ξανά, τώρα… Ανυπομονώ να συντονιστούμε στην ίδια αίθουσα με την ίδια θερμοκρασία. Αλήθεια, ελπίζω να σου μιλήσεικι εσένα, τόσο προσωπικά κι απλά. Θα ήθελα να σου πω περισσότερα, μα δεν θέλω να το προδώσω. Θα ήθελα να ήμουν ευθύς και ακριβής -αλήθεια, είμαι-, μα δεν θέλω. Θέλω την εμπειρία που ενδεχομένως θα θελήσεις να ζήσουμε παρέα να την προστατεύσω, να τη φροντίσω ώστε να τη δεχτείς απλόχερα, γενναία. Κρατάς μυστικό;

«Το φαγητό».

Σε περιμένω.