Γιατί αποσιωπούν τις πολιτικές αποφάσεις του Συνεδρίου μας

Δεν θα γίνει Συνέδριο», έλεγαν κάποιοι και εντός ΣΥΡΙΖΑ, ενώ και εχθρικά προς το κόμμα μας κέντρα μιλούσαν για τη διάλυσή του. Και όμως, το 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. οργανώθηκε σε χρόνο ρεκόρ και κατέληξε σε σχεδόν ομόφωνες πολιτικές εκτιμήσεις και αποφάσεις. Αποδείξαμε ότι ο οργανωτικός ιστός του κόμματος επιβίωσε της πρόσφατης διάσπασης, η δε ανασυγκρότηση ήδη συντελείται. Στο μεταξύ, η μειωμένη κατά έντεκα μέλη Κοινοβουλευτική μας Ομάδα επέδειξε αντιπολιτευτική στιβαρότητα υπό την προεδρία του σ. Σωκράτη Φάμελλου, οι δε δύο ευρωβουλευτές μας Κώστας Αρβανίτης και

Έλενα Κουντουρά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε ζητήματα άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος, κυρίως στην έγκριση καταδικαστικού ψηφίσματος του μόνου αιρετού οργάνου της Ε.Ε. για τις παραβιάσεις των κανόνων του Κράτους Δικαίου από την αδίστακτη κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία δυσφημεί διεθνώς τη χώρα μας.

Στο Συνέδριο προσήλθαν χιλιάδες αντιπρόσωποι και πολλές ξένες αντιπροσωπείες, μαζί και αντιπρόσωποι από τον απόδημο ελληνισμό. Δυστυχώς όμως η έναρξη των εργασιών του επισκιάστηκε όχι από πολιτικές, αλλά από προσωπικές διαμάχες, καθώς και από τη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα που όφειλε να είχε προσέλθει. Το κείμενο των προσυνεδριακών θέσεων, με έντονα στοιχεία κριτικής και αυτοκριτικής για τη διπλή βαριά ήττα στις εκλογές του 2023, τροποποιήθηκε όπου χρειαζόταν με προτάσεις από τις Ο.Μ. και τα μέλη, καθώς και προτάσεις τόσο στην κεντρική αίθουσα εργασιών όσο και στα δώδεκα θεματικά τραπέζια, που προσέλκυσαν πολλούς συνέδρους και κατέληξαν σε σημαντικά πορίσματα.

Με άλλα λόγια, επρόκειτο για ένα Συνέδριο πολιτικό, εμπλουτισμένο και με οργανωτικές επισημάνσεις, με έμφαση στη συλλογική λειτουργία και στην υπεράσπιση των συλλογικών αποφάσεων, όχι την ακύρωσή τους από παρεμβάσεις κεντρικών στελεχών στα ΜΜΕ, κάτι που

πληρώσαμε στο πρόσφατο παρελθόν. Ολοκληρώθηκε, λοιπόν, ένα τετραήμερο ζωντανού διαλόγου, ενώ αποφεύχθηκε και νέα κάλπη για την εκλογή προέδρου ύστερα από απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των συνέδρων, την οποία εξέφρασε και εισηγήθηκε ο Σωκράτης Φάμελλος, ενώ τόσο ο πρόεδρος όσο και η Όλγα Γεροβασίλη έδειξαν υψηλό αίσθημα ευθύνης προκειμένου να αποφευχθεί νέος κύκλος εσωστρέφειας τρεις μήνες πριν από την κρισιμότατη μάχη των ευρωεκλογών.

Στο σημείο αυτό αντιπαρέρχομαι φαινόμενα άρνησης του πολιτικού πολιτισμού που χαρακτηρίζει τον χώρο μας, τα οποία εκφράστηκαν με αποδοκιμασίες εις βάρος ορισμένων ομιλητών από «νεοπροεδρικούς». Το κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς, που θέλουμε να είναι πολυσυλλεκτικό και πολυφωνικό, δεν τιμούν τέτοια φαινόμενα ούτε νοοτροπίες μονολιθικότητας και προκάτ ομοφωνιών, όπως συνέβαινε στον «υπαρκτό σοσιαλισμό».

Εκανα τον προαναφερθέντα συνοπτικό απολογισμό για να επισημάνω ότι συγκεκριμένα ΜΜΕ και εχθρικοί προς τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πολιτικοί σχολιαστές στάθηκαν την επομένη του Συνεδρίου όχι στις πολιτικές αποφάσεις και στα πολιτικά του μηνύματα, αλλά στις διαφωνίες και διαμάχες, προφανώς για να σπείρουν σύγχυση στον λαό καλλιεργώντας την άποψη ότι η κρίση του κόμματός μας

συνεχίζεται και ότι δεν πρόκειται να ανακάμψει. Στο ποιοι ωφελούνται από αυτό δεν χρειάζεται να σταθώ. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι θα διαψευστούν. Στο χέρι μας είναι.

Οι 4+1 βασικές επιλογές του Συνεδρίου

Ερχομαι τώρα σε βασικές επιλογές του Συνεδρίου:

1. Επιβεβαιώθηκε ότι είμαστε σύγχρονη Αριστερά, κοινωνικά και πολιτικά ευρύχωρη, που διαμορφώνει την ταυτότητά της όχι με όρους του χθες αλλά του σήμερα και του αύριο, με ισχυρότατη την οικολογική διάσταση και σημαία της τον αριστερό ευρωπαϊσμό.

2. Υπερασπιζόμαστε αδιαπραγμάτευτες ιδέες και αξίες με πρώτες την ειρήνη, την ισότητα και την αλληλεγγύη, καθώς και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Γι’ αυτό και η απόφασή μας να κηρύξουμε το 2024 «Έτος Αλληλεγγύης με την Κύπρο και την Παλαιστίνη».

3. Νέο όραμα για την Ελλάδα, με περιεχόμενο το «ελληνικό όνειρο» που εισηγείται ο Στέφανος Κασσελάκης, το οποίο συνεπάγεται σύγχρονο κράτος, όχι πελατειακό που οδήγησε και στην τραγωδία των Τεμπών. Επιπλέον, διεκδίκηση νέου παραγωγικού μοντέλου, με κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία και αναγέννηση του πρωτογενούς τομέα προς όφελος της ανασυγκρότησης της υπαίθρου, με ισχυρή Αυτοδιοίκηση,

που σήμερα στραγγαλίζεται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Προφανές στοιχείο του «ελληνικού ονείρου», μια Ελλάδα με εθνική στρατηγική της οποίας κύριο συστατικό θα είναι ο διεκδικητικός ρόλος εντός της Ε.Ε., που θέλουμε να αλλάξει μέσω ευρύτατης συμμαχίας προοδευτικών δυνάμεων σαν αυτή που εκφράστηκε στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα. Μέρος του «ελληνικού ονείρου» και το «να γίνουμε Ευρώπη», υπόσχεση που δόθηκε με την ένταξη στην ΕΟΚ, αλλά παρέμεινε ανεκπλήρωτη από τις κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

4. Ευρώπη δεν είναι μόνο η Ε.Ε., της οποίας τη στρατηγική αυτονομία επιδιώκουμε. Στηρίζουμε και πανευρωπαϊκούς θεσμούς, που είναι το Συμβούλιο της Ευρώπης και ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη-ΟΑΣΕ, ενώ θεωρούμε ότι δεν νοείται Ευρώπη χωρίς Μεσόγειο.

Στα δε Βαλκάνια, προωθούμε σχέδιο συνανάπτυξης και κοινής ασφάλειας, με την ελπίδα ότι κάποτε θα συμμετέχει μια δημοκρατική και φιλειρηνική Τουρκία, με τερματισμό και της κατοχής στην Κύπρο.

Να μην παραλείψω και τον Πολιτισμό, που είναι το μεγάλο μας όπλο, όπως τόνισε ο πρόεδρος στην εισήγησή του, τομέας που επίσης δοκιμάζεται από τις επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, όπως και οι τομείς της Υγείας και της Παιδείας.

Θα επανέλθω.