Υποστελέχωση και εγκατάλειψη
Τη στιγμή που επικρατεί έντονος προβληματισμός για την ένταση και την έκταση του φαινομένου της κακοποίησης και της παραμέλησης των παιδιών, το δημόσιο σύστημα κοινωνικής φροντίδας μέσω των κοινωνικών λειτουργών αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υφιστάμενες ανάγκες λόγω της ακραίας έλλειψης προσωπικού
Η
υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό, θύματος βιασμού και μαστροπείας, τα επαναλαμβανόμενα περιστατικά βίας μεταξύ ανηλίκων, το λιντσάρισμα δύο ατόμων λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού στη Θεσσαλονίκη, τα τρία ανήλικα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους το ένα μετά το άλλο σε άγνωστες συνθήκες στην Πάτρα είναι γεγονότα που φανερώνουν μαζί με άλλα το εύρος των κοινωνικών ζητημάτων που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα.
Για όλα θα μπορούσαμε να έχουμε περισσότερες απαντήσεις σε σχέση με τα αίτια που τα προκάλεσαν, καλύτερη πρόληψη και αποτελέσματα, αρκεί να υπήρχε έγκαιρη παρέμβαση στο πεδίο, στο σπίτι και στο σχολείο, από κει δηλαδή που ξεκινούν όλα. Ο θεσμός όμως των κοινωνικών λειτουργών, των μόνων ανθρώπων που έχουν πρόσβαση στην οικία κάποιου στο πλαίσιο κατοχυρωμένου επαγγελματικού δικαιώματος, έχει από καιρό μπει σε τροχιά απαξίωσης από την κυβέρνηση.
Με αφορμή τη χθεσινή Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Εργασίας, ο Σύνδεσμος των Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας (ΣΚΛΕ) παραχώρησε συνέ
ντευξη Τύπου στην ΕΣΗΕΑ κατά την οποία παρουσίασε αναλυτικά τους λόγους που η υπηρεσία έχει περιέλθει σε τόσο δυσμενή θέση.
Συστηματική υποχρηματοδότηση
Σε κάθε κοινωνικό συμβάν που συγκλονίζει τη χώρα πολλά από τα μεγάλα ΜΜΕ είναι έτοιμα να χρεώσουν ένας μέρος της ευθύνης στους κοινωνικούς λειτουργούς ρωτώντας «πού βρίσκονται και δεν το πρόλαβαν» επισήμανε η αντιπρόεδρος Β΄ του Συνδέσμου Όλγα Βερικάκη. Το βάρος όμως θα έπρεπε να δοθεί στη συστηματική πολιτική υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε επίπεδο δήμων πανελλαδικά αντιστοιχεί κατά προσέγγιση μόλις 1 κοινωνικός λειτουργός σε 40.000 πολίτες (τη στιγμή που το ιδανικό θα ήταν να υπάρχει 1 για κάθε 2.500 άτομα), ενώ σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας η Καβάλα είναι η πόλη που βρίσκεται στη χειρότερη θέση, καθώς δεν έχει καλυφθεί ούτε μία θέση εργαζόμενου από όσες προβλέπονται!
Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι από τους επαγγελματίες, ενώ καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, εργάζονται με συμβάσεις μικρής διάρκειας και με επισφαλή σχέση εργασίας στο πλαίσιο ευρωπαϊκών προγραμμά
των, όπως τα Κέντρα Κοινότητας, των οποίων η λειτουργία σταματά στα τέλη του 2025. Η υπηρεσία έχει παρατηθεί τόσο πολύ, «που πολλές φορές η καταγγελία που παίρνουμε για ένα περιστατικό δεν αναφέρει καν τη διεύθυνση του σπιτιού, οπότε πρέπει εμείς να βρούμε ποια είναι εκείνη η εγκαταλελειμμένη μονοκατοικία» ανέφερε ενδεικτικά ο Γιώργος Λουκάς, γ.γ. του ΣΚΛΕ.
«Η κοινωνική εργασία είναι για όλους, για κάθε ημέρα και χωρίς ημερομηνία λήξης» τόνισε η Όλ. Βερικάκη. Σ’ αυτό το πλαίσιο ο ΣΚΛΕ διεκδικεί την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού αλλά και τη μονιμοποίηση των εργαζομένων που στελεχώνουν τώρα τους τομείς του δημόσιου συστήματος κοινωνικής φροντίδας. Σήμερα πρόκειται να κατατεθεί ψήφισμα από αντιπροσωπεία του Συνδέσμου στο υπουργείο Εσωτερικών, στο οποίο θα βρίσκεται επίσης «ψηλά» το αίτημα για την εφαρμογή του υπάρχοντος Ν. 2447/1996, που επιτρέπει την κατεπείγουσα σύσταση και στελέχωση των κοινωνικών υπηρεσιών στα πρωτοδικεία της χώρας. Με την αξιοποίηση του νόμου θα μπορούσε να υποστηριχθεί το εισαγγελικό και δικαστικό έργο ώστε να εφαρμόζονται οι αποφάσεις για την προστασία κακοποιημένων παιδιών.