Επισημάνσεις
Μια χαρά το πάει η κυβέρνηση με τα Τέμπη κι αυτό βγαίνει και στις δημοσκοπήσεις.
Μπράβο, παιδιά, συνεχίστε έτσι.
Η γραμμή είναι ότι η πολιτική ευθύνη ανελήφθη γιατί ο Καραμανλής είχε τη γενναιότητα να παραιτηθεί για δύο μήνες.
Ηταν μια σπάνια επίδειξη ήθους και ευαισθησίας από αυτές που μόνο στο Netflix βλέπουμε πλέον.
Και θα παραιτούνταν και για περισσότερο, αλλά είχε να επανεκλεγεί βουλευτής.
Από την άλλη, βέβαια, και η Άννα-Μισέλ είχε να επανεκλεγεί ευρωβουλευτής, αλλά την έφαγε το μαύρο σκοτάδι.
Και μάλιστα για προσωπικά δεδομένα, όχι για 57 ανθρώπους. Αυτή δεν φέρει ιστορικό όνομα για την παράταξη βέβαια. Ούτε ο θείος της έφαγε τον Λαμπράκη.
Και μιας και το ’φερε η κουβέντα, ο θείος που είχε φάει τον Λαμπράκη είχε βγει 11 χρόνια από το κάδρο για να ξεπλυθεί.
Τώρα προφανώς έχει πυκνώσει ο πολιτικός χρόνος, οπότε δύο μήνες φτάνουν και περισσεύουν.
Ασε την τεράστια ευαισθησία που είχε να μην πατήσει και στη Βουλή. Επίσης, για τον Παππά, που καταδικάστηκε 13-0 από ειδικό δικαστήριο, δεν λέτε τίποτα. Και για τις τηλεοπτικές άδειες μάλιστα. Όχι για ένα πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα ρουτίνας.
Από αυτά που συμβαίνουν κατά κόρον στην Ευρώπη.
Αλλά τότε ήταν βουβός ο πόνος του Καλογρίτσα. Δεν τον περιέφερε να τον κάνει βούκινο.
Και του Λοβέρδου.
Και του Μαρκόπουλου.
Και του Σάμπι Μιωνή.
Οχι, αυτό ήταν από άλλη τραγωδία. Και επίσης να προσέχει η Ευρωπαία εισαγγελέας μην της συμβεί τίποτα, όπως συνέβη στην Τουλουπάκη.
Οπως είχε προειδοποιήσει και ο Κούγιας τον εισαγγελέα της δίκης Λιγνάδη.
Οχι, θα ’ρθουνε τώρα οι Ρουμάνες να μας διδάξουνε Κράτος Δικαίου.
Εδώ, κυρία μου, τους πρώην υπουργούς τους δικάζει το κόμμα που κυβερνάει. Και αναλόγως αν είναι δικοί του ή της αντιπολίτευσης, κρίνει.
Γι’ αυτό είναι παράβαση καθήκοντος να δυσαρεστήσεις τον Καλογρίτσα.
Ενώ το να τρέχουν τα τρένα σε μονή γραμμή χωρίς φανάρια δεν είναι.
Ούτε το να βάζεις ρουσφέτια να παίζουν με την κονσόλα στο σταθμαρχείο Λάρισας.
Με αυτή την κοινοβουλευτική πλειοψηφία τουλάχιστον. Αν αλλάξουν τα πράγματα, θα αξιολογούνται αλλιώς οι ποινικές ευθύνες.
Αυτό σημαίνει Κράτος Δικαίου, γατάκια.
Το ’χουμε βάλει και στο σύνταγμα μάλιστα, να επαφίεται και στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Δεν θα ’ρθει τώρα ο κάθε τυχαίος Ευρωπαίος εισαγγελέας να μας πει τι θα βάλουμε στο σύνταγμα. Έχουν γίνει αγώνες γι’ αυτό το σύνταγμα.
Ο Μακρυγιάννης, ο Καλλέργης, θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, τέτοια. Εχει βέβαια και κάτι παρωχημένες ανοησίες για το δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά αυτές μπορούμε να τις αγνοήσουμε.
Οπως και τις ανοησίες για το απόρρητο των επικοινωνιών.
Και τον ρόλο των ανεξάρτητων Αρχών.
Εντάξει τώρα, μην γίνεστε σχολαστικοί. Είναι υπερτιμημένο το σύνταγμα, το έχει πει και ο Πιερρακάκης.
Εν τω μεταξύ, εξοργίζεστε όλοι που ο Καραμανλής έχει βουλευτική ασυλία και δεν λογοδοτεί. Είδαμε και τον Δημητριάδη πώς λογοδοτεί, που δεν έχει.
Αγιο είχαμε που οι μπάχαλοι δεν κατάφεραν να καταστρέψουν τον πυρηνικό αντιδραστήρα του ΑΠΘ.
Φουκουσίμα θα ’χαμε γίνει τώρα.
Και ένα τεράστιο μανιτάρι θα υπήρχε στη θέση του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης.
Ασε που θα είχε μείνει η μισή Ευρώπη χωρίς ρεύμα.
Και θα ξαναπληρώναμε ρήτρα προσαρμογής στη ΔΕΗ για πέντε χρόνια.
Ρε σεις, μήπως θέλανε να προκαλέσουν πυρηνική έκρηξη στις στοές του μετρό;
Σε κάποια ταινία το ’χουμε δει αυτό.
Μπι φορ Μπουγάτσα.