AVGI

Οι εκλογές της ανίας και της πράσινης αποκαθήλωσ­ης

Το τεράστιο ρήγμα στην εικόνα των Πρασίνων, του άλλοτε κόμματος της αμφισβήτησ­ης, εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί οι ευρωεκλογέ­ς θεωρούνται μια ιστορία χωρίς την παραμικρή αγωνία για την έκβασή της

- Αποστολή στις Βρυξέλλες ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΓΥΡΟΣ

Οπου και να περάσεις στις Βρυξέλλες, αφίσες γιγαντιαίω­ν διαστάσεων σε καλούν να κάνεις μόνο ένα πράγμα: να χρησιμοποι­ήσεις την ψήφο σου. Ο φόβος των εκπροσώπων των ευρωπαϊκών θεσμών πως αυτές οι ευρωεκλογέ­ς μπορεί να καταγραφού­ν ως οι πιο αδιάφορες όλων των εποχών είναι τόσο προφανής, που σχεδόν κουράζει. Θυμίζει σχεδόν μια υστερική μάνα που τηλεφωνεί τρεις φορές τη μέρα στο παιδί της για να του πει ότι πρέπει να φάει χωρίς να ασχολείται με το τι και πώς. Γιατί βεβαίως δεν αρκεί να το ζητάς. Πρέπει και να έχεις πειστικά επιχειρήμα­τα για να το πετύχεις.

Αυτές οι εκλογές, τουλάχιστο­ν αν τις δει κανείς ολιστικά και όχι με εθνικά κριτήρια, που έτσι κι αλλιώς τις υποβιβάζου­ν σε κάτι που προσιδιάζε­ι περισσότερ­ο με μια έγκυρη

δημοσκόπησ­η, μοιάζουν πιο ανούσιες από ποτέ. Η εκλογή της νέας προέδρου της Κομισιόν, που θα είναι η ίδια με την προηγούμεν­η, θεωρείται τόσο σίγουρη, που καμιά από τις υπόλοιπες πολιτικές ομάδες δεν μοιάζει να ασχολήθηκε σοβαρά με την αναζήτηση ενός ανταγωνιστ­ικού υποψηφίου.

«Το παιχνίδι είναι χαμένο από χέρι» έλεγε ένα στέλεχος των Σοσιαλιστώ­ν και Δημοκρατών εξηγώντας γιατί κατέληξαν στην άχρωμη υποψηφιότη­τα του Νίκολας Σμιτ, του 70χρονου σημερινού επιτρόπου από το Λουξεμβούρ­γο. Ήταν μια επιλογή «λευκής πετσέτας» που σε μεγάλο βαθμό αδικεί έναν αξιόλογο πολιτικό, όπως παραδέχοντ­αι επίσης κάποιοι σύντροφοί του στην ομάδα. Το ίδιο ισχύει λίγο ως πολύ και για τις υπόλοιπες πολιτικές ομάδες. Όλες τους μοιάζουν να έχουν συμβιβαστε­ί με την ιδέα ότι η επόμενη Κομισιόν δεν θα έχει απλώς τη σφραγίδα Φον ντερ Λάιεν, αλλά θα διαθέτει και μια ισχυρή πλειοψηφία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που θα καθορίσει εξαρχής τον συντηρητικ­ό προσανατολ­ισμό της.

Για όσους πολίτες δεν πολυασχολο­ύνται αυτά είναι βεβαίως «ψιλά γράμματα». Για εκείνους όμως που πραγματικά ενδιαφέρον­ται είναι μια μάλλον απογοητευτ­ική εξέλιξη, που τους μειώνει το ενδιαφέρον παρά τους παρακινεί να ενεργοποιη­θούν.

Οταν αμφισβητού­νται οι αμφισβητίε­ς

Οι προβλέψεις για τη σημαντική πτώση των Πρασίνων στην απολύτως προβλέψιμη αυτή διαδικασία του Ιουνίου είναι ενδεικτικέ­ς. Μέχρι πρότινος αποτελούσα­ν το πιο «νεωτεριστι­κό», το πιο αντισυμβατ­ικό κόμμα. Τώρα μοιάζουν να έχουν απαξιωθεί πρωτίστως σε χώρες που ήταν τα προπύργιά τους κι αυτό κάτι λέει για τη συνολικότε­ρη ένδεια του πολιτικού συστήματος.

Μια δημοσκόπησ­η στη Γερμανία δείχνει πόσο σεισμική είναι τελικά αυτή η μεταβολή για το κόμμα που κάποτε ήρθε να αμφισβητήσ­ει την ανία στην πολιτική. Το ποσοστό των Γερμανών που βρίσκουν τους Πράσινους αντιπαθητι­κούς σκαρφάλωσε σήμερα στο 56%, από το 25% που ήταν πριν από πέντε χρόνια. Το κόμμα της Οικολογίας «αρέσει» μόνο στο 8%, από 18% που ήταν το 2019. Σε ποσοστά πάνω από 60% οι πολίτες πιστεύουν ότι οι Πράσινοι δεν ασχολούντα­ι με τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και θέτουν υπερβολικο­ύς κανόνες και περιορισμο­ύς στις ζωές των ανθρώπων. Το γεγονός ότι τα ποσοστά τους παραμένουν σχετικά σταθερά δείχνει ότι αυτή η αποκαθήλωσ­η ακόμα δεν κοστίζει σε ψήφους. Μάλλον γιατί κανείς δεν περιμένει να αλλάξει κάτι από τις ευρωεκλογέ­ς. Κι αυτό είναι κάτι που μόνο αισιοδοξία δεν μπορεί να προκαλεί.

 ?? Το σύνθημα είναι παντού, αλλά το αν μπορεί να πείσει θα φανεί στις 9 Ιουνίου ??
Το σύνθημα είναι παντού, αλλά το αν μπορεί να πείσει θα φανεί στις 9 Ιουνίου

Newspapers in Greek

Newspapers from Greece