Δημήτρης Δρόσος (ηθοποιός) Ξαναθυμήθηκα τη χαρά του παιχνιδιού
Κοιμήθηκα με το κείμενο της «Jane» αγκαλιά πάλι.
Το ξεφυλλίζω και με εγκολπώνει, με ρουφάει, με τραβάει απολαυστικά, με συγκινεί.
Μένω σε σημειώσεις παλιές και νεότερες και ξεχνάω να φάω, ενώ πεινάω.
Τρώω κάτι τελικά και πάω στην πρόβα με μια λαχτάρα να συναντήσω τους συνοδοιπόρους μου σ’ αυτό το ταξίδι. Είναι η γενική δοκιμή σήμερα. Αύριο πρεμιέρα. Γλυκό άγχος και ανησυχία. Θα φτάσω στο θέατρο και θα κοιτάξω στα μάτια τους συνεργάτες μου, και θα πάρω όλη τη δύναμη του κόσμου γιατί δεν είμαι μόνος σε αυτό. Είμαστε μαζί. Δεν είναι πάντα αυτονόητο. Είμαι περιχαρής για το ότι ξεκινάμε. Η εμπιστοσύνη και η επικοινωνία μεταξύ μας είναι αβίαστες. Ανυπομονώ να επικοινωνήσουμε τον κόσμο της «Jane».
Τον Αύγουστο η Κατερίνα (Μαυρογεώργη) φύτεψε μέσα μας τον σπόρο της «Jane» και τώρα, όπως μπαίνει η άνοιξη, ανθίζει το όνειρο. Πώς περνάει ο καιρός…
Θα μου λείψουν οι πρόβες μας πολύ. Ήταν και είναι από τις πιο δημιουργικές διαδικασίες που έχω ζήσει. Η φροντίδα, το μεράκι, ο ενθουσιασμός ήταν και είναι παρόντα σε κάθε βήμα.
Μου έρχονται στο μυαλό φράσεις του έργου πάλι. Σκόρπιες φράσεις.
Λέξεις που έχω πει, θα ήθελα να έχω πει, θέλω να προφέρω. Είναι τεράστιο κίνητρο για έναν ηθοποιό να ανακαλύπτει την ανάγκη του να προφέρει φράσεις που έχουν γραφτεί από κάποιον άλλον. Σαν να ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο κάθε φορά. Και τώρα μόλις, ενώ κοιτώ την οθόνη για να τελειώσω αυτή τη συνέντευξη, πάλι με επισκέφτηκε μια φράση του κειμένου και παίζω μαζί της.
Κλείνοντας, νιώθω μεγάλη ανάγκη να πω ότι νιώθω ευγνώμων για τις δοκιμές αυτές, καθώς ξαναθυμήθηκα τη χαρά του παιχνιδιού που θεωρώ ζωτική για τη λειτουργία της θεατρικής πράξης. Να παίξουμε, να χαρούμε, να αισθανθούμε, να συγκινηθούμε και να μετατοπιστούμε. Να ζούμε την κάθε μέρα λίγο πιο έντονα. Ναι, αυτό είναι.
Το βρήκες, το πέτυχες, το κάρφωσες.