Eβδομάδα xωρίς μεγάλες ταινίες

Ξεχωρίζουν η ταινία του παλαίμαχου Μάρκο Μπελόκιο, που αφηγείται μια σκληρή αληθινή ιστορία απαγωγής ενός αγοριού από την Καθολική Εκκλησία, και, φυσικά, το πολυσυζητημένο ντοκιμαντέρ «Aδέσποτα κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, που καταπιάνεται με ακανθώδη θέματα γύρω από την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος και τα δικαιώματα στη ζωή και στον θάνατο, που το 2024 είναι κάθε άλλο παρά λυμένα Το αγόρι του θεού (Rapito) §§§

Σκηνοθεσία: Μάρκο Μπελόκιο Πρωταγωνιστούν: Πάολο Πιερομπόν, Φάουστο Ρούσο Αλέσι, Μπάρμπαρα Ρόνκι

Σε μια εβραϊκή συνοικία στην Μπολόνια, γύρω στο 1858, οι στρατιώτες του Πάπα θα εισβάλουν στο σπίτι μιας οικογένειας με εντολή του Καρδινάλιου για να απαγάγουν ένα επτάχρονο αγόρι. Αιτία στάθηκε μια μαρτυρία πως το παιδί είχε βαφτιστεί κρυφά ως χριστιανός από μια νοσοκόμα, κάτι για το οποίο ο παπικός νόμος είναι κάθετος: Το αγόρι πρέπει να μεταφερθεί στο Βατικανό και να μεγαλώσει με καθολική εκπαίδευση.

Στα 83 του χρόνια ο Ιταλός δημιουργός Μάρκο Μπελόκιο βρίσκεται σε ανέλπιστη φόρμα, με μια συναρπαστική ταινία εποχής που αφηγείται μια αληθινή ιστορία, ενώ διερευνά την ιστορία του ιταλικού αντισημιτισμού και τις απάνθρωπες πρακτικές της Καθο

λικής Εκκλησίας απέναντι σε αλλόθρησκους. Ο έμπειρος σκηνοθέτης αποφεύγει σε μεγάλο βαθμό τις παγίδες του ακαδημαϊσμού και πετυχαίνει ένα μικρό κρεσέντο μέσα από μια σκληρή ιστορία. Βέβαια, αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τον Μ. Μπελόκιο δεν είναι πραγματικά η ψυχή των χαρακτήρων, οι οποίοι εμφανίζονται ως στερεότυπα είτε είναι Εβραίοι είτε καθολικοί, αλλά η ανασύσταση μιας εποχής όπου ο άκρως αντιδραστικός Πάπας Πίος ΙΧ άρχισε να χάνει την εξουσία του. Γι’ αυτό ο Μπελόκιο επιστρατεύει δραματικά λογύδρια και θρησκευτικούς συμβολισμούς.

Η ταινία δεν διαθέτει τη λεπτότητα ενός παλιού Τζέιμς Άιβορι, καθώς οι εποχές στις οποίες διαδραματίζεται ήταν ταραχώδεις. Ο Πάολο Πιερομπόν είναι εξαιρετικός, υποδυόμενος τον Ποντίφικα σαν έναν μανιώδη, συντηρητικό ζηλωτή που αρνείται να παραιτηθεί από κάθε έλεγχο. Η δίψα του για εξουσία και ο φόβος για τους Εβραίους (απεικονίζεται με έναν μάλλον ανόητο εφιάλτη περιτομής) τον οδηγούν σε ακραίες πρακτικές. Υπάρχουν μερικές αξιομνημόνευτες στιγμές στις οποίες η ταινία αποτυπώνει τη σύγχυση του παιδιού που υποχρεώνεται να λα

τρεύει έναν διαφορετικό θεό, ακούγοντας επανειλημμένως ότι τον σκότωσαν άνθρωποι που είχαν την καταγωγή της οικογένειάς του, και άλλες όπου ο Μπελόκιο δείχνει την ψυχολογική βία που

ασκούσε η Εκκλησία για να επιβληθεί στην ιταλική νεολαία, σε αντίθεση με την πρόσφατη ταινία «Οι δύο Πάπες», που ήταν τόσο προσεκτική και διπλωματική σε ανάλογα θέματα.