Η υποκρισία της υψηλής κοινωνίας και η αστυνομική αυθαιρεσία
Δύο ολότελα διαφορετικές καινούργιες σειρές αυτή την εβδομάδα στο μικροσκόπιο. Το «Palm Royale» είναι μια χαριτωμένα ειρωνική δραμεντί εποχής για έναν κλειστό κύκλο ταξικά προνομιούχων γυναικών και το «Criminal record» είναι ένα ρεαλιστικό δράμα για τον ρατσισμό στους κόλπους της αστυνομίας στις μεγαλουπόλεις
Χωρίς αμφιβολία, η Κρίστεν Γουίγκ ανήκει στα κορυφαία ονόματα της αμερικανικής κωμωδίας της γενιάς της. Ωστόσο, ελάχιστα πράγματα μέσα απ’ τη φιλμογραφία της μπορούν να θεωρηθούν αντάξια της κωμικής της ευφυΐας. Η ίδια έγινε ευρέως γνωστή μέσα από τη συμμετοχή της στο τηλεοπτικό «Saturday night live» μέχρι το 2012, όμως ακόμη και οι πιο καλές ταινίες όπου έχει συμμετάσχει υπολείπονται του ταλέντου της, με πιθανή εξαίρεση τη mainstream επιτυχία «Bridesmaids», ενώ οι καλύτερες στιγμές της εντοπίζονται σε παραγνωρισμένα φιλμ ιδιότροπου χιούμορ, όπως το «The skeleton twin» και το «The spoils of Babylon». Συνήθως η ερμηνεία και η συνολική παρουσία της Γουίγκ είναι το στοιχείο που αναδεικνύει αυτές τις ταινίες και
τις σώζει απ’ την αφάνεια. Αυτές τις μέρες προβάλλεται το φιλόδοξο από άποψη παραγωγής «Palm Royale», στο οποίο η Γουίγκ πρωταγωνιστεί - μια πληθωρική δραμεντί με εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια που μας οδηγούν στο πάντοτε φωτογενές 1969, με ένα σενάριο που ισορροπεί τα στοιχεία σαπουνόπερας και ειρωνικής φάρσας. Η Γουίγκ κουβαλάει στους ώμους την κωμική διάσταση των επεισοδίων, ερμηνεύοντας μια μπερδεμένη γυναίκα, που δίνει με απόλυτη στοχοπροσήλωση την άνιση μάχη για την προσωπική της αναρρίχηση, με κάθε τρόπο. Η ηρωίδα παλεύει με απελπισία και συχνά με ντροπιαστική ευρηματικότητα να κατακτήσει μια θέση στον ήλιο, δηλαδή ανάμεσα στην ελίτ του Palm Royale. Πρόκειται για την κλειστή λέσχη που έχουν σχηματίσει οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας, που απολαμβάνουν την καλή ζωή, εκεί που η
οικονομική επιφάνεια αποτελεί το ύψιστο αγαθό και προνόμιο. Η σειρά συνδυάζει τη χαριτωμένη και ανάλαφρη ανασύσταση εποχής του «Marvelous Mrs. Maisel» και το πικρόχολο κοινωνικό σχόλιο του «White lotus», καθώς το μαύρο σύννεφο της προεδρίας του Νίξον, η φορτισμένη κοινωνικοπολιτική ατμόσφαιρα της εποχής και η βία των λαϊκών διεκδικήσεων δεν φαίνονται ικανά να διεισδύσουν στην καθημερινότητα της λέσχης και να πλήξουν το ροζ σύννεφο
των προνομιούχων κυριών του Palm Royale. Ξεχωρίζουν η Λόρα Ντερν στον ρόλο μιας φεμινίστριας της εποχής και ο Ρίκι Μάρτιν (ο γνωστός ποπ τραγουδιστής) στον ρόλο ενός αριβίστα που ανταγωνίζεται την ηρωίδα.