Η Τέχνη που έκοψε η Νίκη Κεραμέως ανοίγει ορίζοντες και προστατεύει

τόπος είναι επίσης ότι υπάρχουν πολύ λιγότερα περιστατικά βίας στα Μουσικά και Καλλιτεχνικά Σχολεία. Η σημασία των μαθημάτων Τέχνης, τα οποία κατάργησε εντελώς η κυβέρνηση από το Λύκειο, επιβεβαιώνεται από την ίδια την καθημερινή εμπειρία.

Στο σχολείο στο οποίο διδάσκει η Μ. Γεωργαρίου η συμμετοχή είναι ένα στοιχείο που ενθαρρύνεται από την ενασχόληση με την Τέχνη. «Για να γίνει μία παράσταση, συνεργάζονται παιδιά από πολλές διαφορετικές τάξεις και διαφορετικές καλλιτεχνικές κατευθύνσεις (χορού, εικαστικών για να φτιάξουν τα σκηνικά κ.ο.κ). Φεύγεις από το τυπικό, μπαίνω, κάνω μάθημα, βάζω διαγώνισμα. Και μετά σαφώς υπάρχει η δύναμη της Τέχνης που βοηθάει τους ανθρώπους να επικοινωνήσουν και να εκφραστούν».

Η ενασχόληση με την Τέχνη ήταν εκείνη που απελευθέρωσε και μια μαθήτρια αλβανικής καταγωγής να αποκαλύψει μετά από δύο ολόκληρα χρόνια ότι συμμαθητές της την είχαν πετάξει μέσα σε έναν κάδο. «Το αποκάλυψε κατά τη συμμετοχή της σε μια θεατρική ομάδα μετά το σχόλασμα. Λειτουργούσε από καθηγητές με όσα παιδιά ήθελαν. Κριτήριο για τη συμμετοχή ήταν μόνο η επιθυμία να συμμετάσχεις» θυμάται η Β. Χρυσοστομίδου. «Μας το είπε ενώ παίζαμε την καυτή καρέκλα. Ένα παιχνίδι στο οποίο αν καθήσεις στην καρέκλα, δέχεσαι κάποια ερωτήματα και απαντάς, εννοείται όχι καταναγκαστικά». Μόλις το αποκάλυψε, όλοι σταμάτησαν να μιλούν. Μετά τα χέρια των συμμαθητών της που την πλήγωσαν, ήταν η στιγμή που το κορίτσι θα γνώριζε και την επαφή που επουλώνει. «Κάναμε μερικά βήματα προς το μέρος της και την αγκαλιάσαμε».