Ο Μητσοτάκης φυλλορροεί, αλλά...
Του
πατάει καλά ο Μητσοτάκης. Αυτό έγινε φανερό στην ομιλία του κατά τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας. Η νευρικότητα, η τοξικότητα, οι χαρακτηρισμοί, τα αστειάκια της συμφοράς, η μακάβρια υποκριτική
-σας κοιτάζω στα μάτια…- μύριζαν ανασφάλεια, αποσταθεροποίηση και φόβο. Πλακωμένος από την απροσδόκητη στροφή των ΜΜΕ του Μαρινάκη, αγχωμένος από τις αποδείξεις της συγκάλυψης, ζαλισμένος από την «προδομένη αποστολή» που είχε αναθέσει σε Μπρατάκο και Παπασταύρου, έδωσε μια παράσταση αποδρομής, αρχής του τέλους της αλαζονικής του παντοδυναμίας. Και ακόμα χειρότερα, παράσταση ψεύτη που πιάστηκε στα πράσα.
Η εικόνα του έπαθε ζημιά ανεπανόρθωτη, με καθοριστικό τον ρόλο των συγγενών των θυμάτων σ’ αυτό. Το ρήγμα στην ενημέρωση 107 υπονομεύει τη σιγουριά του. Το αντι-Μητσοτάκης μέτωπο στην κοινωνία διεκδικεί έκφραση στην πολιτική. Όποιος, όμως, πιστεύει ότι θα παραδοθεί κάνει λάθος. Δεν είναι τέτοιος τύπος κι αυτό έχει αποδειχτεί. Ξεκοιλιάζει ανθρώπους και θεσμούς, κρατάει πειθαρχημένα τα στελέχη του, εκβιάζει, εξαγοράζει, επενδύει στην έξαλλη πόλωση, κάνει το παν για να σώσει το σαρκίο της εξουσίας του. Από την άποψη αυτή είναι πιο επικίνδυνος από ποτέ. Και η στάση του προχτές στη Βουλή το επιβεβαιώνει. Γαία πυρί μιχθήτω. Ξέρει ότι έχει βυθιστεί στη λάσπη και δεν πρόκειται να βγει. Ούτε νύξη συγγνώμης, ενώ κλαίγεται θεατρικά, οργίζεται, κινδυνολογεί ασύστολα, επιδιώκει συνειδητά να βυθίσει και τους άλλους στη λάσπη. Τον βολεύει μια εικόνα παράλυσης. Θέλει να εκμεταλλευτεί την ισοπεδωτική υποψία που διατρέχει ένα μέρος της κοινωνίας και τρέφει την κυριαρχία του και την Ακροδεξιά: Όλοι είναι ίδιοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπονομευτής με ανοσία στην ανοησία, το ΠΑΣΟΚ θυρωρός συμφερόντων, η Βουλή πεδίο κοκορομαχίας, η τραγωδία αντικείμενο μικροκομματικής εκμετάλλευσης. Ο Μητσοτάκης συνεπώς και ο ελεεινός στρατός του το μικρότερο κακό.
Αντιπολιτευτικές αφέλειες απέναντι σε τέτοια στάση δεν συγχωρούνται. «Δεν ντρέπεστε;» αναφώνησε μαινόμενος σε κάποια στροφή της ομιλίας του, απευθυνόμενος στη δημοκρατική αντιπολίτευση. Δεν έχουν, βέβαια, κανένα λόγο να ντρέπονται, το αντίθετο μάλιστα. Έχουν, όμως, εκατό λόγους να είναι σοβαροί, μετρημένοι, σεμνοί στη σκιά μιας τραγωδίας. Οι του ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα, που ξέρουν από πικρή πείρα ότι υπερβολές, φραστικές ρήξεις, ανέξοδες προκλήσεις και προτάσεις ποτέ δεν ωφέλησαν. Ότι χρειάζονται σήμερα περισσότερο από ποτέ επίγνωση και περίσκεψη. Γείωση, στην οποία ορκίζονται.
Η αναμέτρηση στη Βουλή και τα προεόρτια έδειξαν με δυο λόγια τη γύμνια του Μητσοτάκη. Και τους κινδύνους που αυτή συνεπάγεται. Ανέδειξαν, όμως, και αδυναμίες από δω μεριά. Που απαιτούν αντιμετώπιση με ειλικρίνεια, κριτική, συλλογικότητα. Για να συνδυαστεί η εκλογική ήττα της Ν.Δ. με την προοδευτική προοπτική. Και όχι με τη θολούρα και το σκοτάδι που ενεδρεύει…