Φιλόδοξη οπτικοακουστική διατριβή
Ενα στοχαστικό δοκίμιο για τις απαρχές του ρατσισμού, μια λογοτεχνική βιογραφία του Σάμιουελ Μπέκετ, μια νοτιοκορεάτικη ιστορία διαλόγων, μια περιπέτεια με έναν αξιαγάπητο διασώστη σκυλάκο και ένα παραισθησιογόνο τριπ για μια αθάνατη Αμαζόνα παρουσιάζουμε αυτή την εβδομάδα. Μαζί κυκλοφορεί και το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Λεσβία» και επανακυκλοφορεί σε 4Κ το θρυλικό «Stop making sense» με τους Talking Heads
Καταγωγή (Origin)
Σκηνοθεσία: Άβα Ντι Βερνέ Πρωταγωνιστούν: Ονζανί Έλις-Τέιλορ, Τζον Μπέρνθαλ, Βέρα Φαρμίγκα, Νικ Όφερμαν
Μια δημοσιογράφος αντιμετωπίζει μια τεράστια προσωπική απώλεια και μέσα από την ενδοσκόπηση αποκαλύπτει το μεγαλείο του ανθρώπινου σθένους και εξερευνά τις απαρχές του ρατσισμού. Η ταινία της Άβα Ντι Βερνέ είναι μια πρωτότυπη non-fiction διατριβή που λειτουργεί τόσο ως βιογραφική ταινία της βραβευμένης με Πούλιτζερ συγγραφέως Ιζαμπέλ Γουίκλερσον όσο και ως εξερεύνηση της φιλοσοφίας που διέπει το μπεστ σέλερ στο οποίο βασίστηκε η ταινία. Παρόλο που το σύνθετο φιλμ έχει μια αφηγηματική ραχοκοκαλιά, τμήματά της έχουν ντοκιμαντερίστικο χαρακτήρα και η δημιουργός αφιερώνει αρκετό χρόνο στη θεωρητική ανάλυση. Σύμφωνα με τη φιλοσοφία της ταινίας, ο ρατσισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες συνδέεται με τον αντισημιτισμό στη Γερμανία πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τις διακρίσεις εις βάρος των «ανέγγιχτων» στην Ινδία, των Ντάλιτ. Eκκινώντας από τον φόνο ενός μαύρου νέου άνδρα, του Τρέιβον Μάρτιν, ξεκινάει μια ιδιόμορφη οπτικοακουστική μελέτη που συνδυάζει τις φυλετικές διακρίσεις και τη σκλαβιά στις ΗΠΑ με τη συστηματική εξολόθρευση των Εβραίων στη ναζιστική Γερμανία και κυρίως με τις ταξικές ανισότητες στην Ινδία. Όλα αυτά αντιπροσωπεύουν διαφορετικές όψεις μιας συστημικής καταπίεσης με κοινά θεμέλια, που εδώ εξερευνώνται έξω από κάθε ακαδημαϊκό πλαίσιο. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να συμφωνήσει κανείς με τη θέση της για να εντυπωσιαστεί από τη διανοητική ανάπτυξη της ταινίας, με το σενάριο να διασχίζει χιλιόμετρα χωρίς να μετατρέπεται ποτέ σε απλό οδοιπορικό. Το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό. Αν και η ταινία περιέχει αρκετή φιλοσοφία, ιστορία και ανθρωπολογία, τα αφηγηματικά της στοιχεία είναι συγκινητικά και λειτουργεί ο τρόπος με τον οποίο αναμειγνύει το δράμα με τις βινιέτες σε ένα καταιγιστικό ταξίδι μέσα στα χρόνια, από το πυκνό σκοτάδι ενός πλοίου σε μια ξέφρενη φιλοναζιστική διαδήλωση στη Γερμανία και από τις πολιτείες του Τζιμ Κρόου στους πολυσύχναστους δρόμους του Νέου Δελχί. Όχι πως το σεμι
ναριακό φιλμ της Ντι Βερνέ αποφεύγει τον συγκαλυμμένο διδακτισμό, όμως οι ταινίες που προκαλούν έχουν γίνει όλο και πιο σπάνιες σε μια κινηματογραφική επικαιρότητα που ευνοεί τις ασημαντότητες και τα απλοϊκά μπλοκμπάστερ.