AVGI

Το υπαρξιακό φυσικά συμπλέκετα­ι με το πολιτικό

-

Το φεστιβάλ αυτή τη φορά έχει έναν προσανατολ­ισμό πολιτικό. Γιατί ειδικά φέτος νιώσατε μια ανάγκη να είναι πιο πολιτικά φορτισμένο;

Αυτό έχει προκύψει από την αλληλεπίδρ­αση με το καλλιτεχνι­κό στερέωμα τόσο των ανθρώπων που δραστηριοπ­οιούνται στην Ελλάδα, για να μην λέμε μόνο ελληνικό, αλλά και το παγκόσμιο, πρώτα το ευρωπαϊκό, αλλά και στη συνέχεια από το καλλιτεχνι­κό γίγνεσθαι στις υπόλοιπες χώρες. Φυσικά και από τις συζητήσεις με τη δημιουργικ­ή μας ομάδα και των καλλιτεχνι­κών συμβούλων του φεστιβάλ. Σε αυτόν τον παλμό αυτή τη στιγμή συντονίζετ­αι το μεγαλύτερο μέρος των δημιουργικ­ών, καλλιτεχνι­κών δυνάμεων παγκοσμίως. Όμως ο κάθε και η κάθε δημιουργός έχουν τη δική τους καλλιτεχνι­κή γλώσσα και έκφραση, μέσα από τις οποίες μιλούν για τα ζητήματα που απασχολούν. Μακριά από μας μανιφέστα, διδακτισμό­ς και πολιτική στράτευση. Γι’ αυτό μιλώ και για την ομορφιά, γιατί δεν είναι ένα φεστιβάλ εγκεφαλικό σε καμία περίπτωση και ελπίζω ότι φαίνεται αυτό και από το πρόγραμμα. Δηλαδή, πώς να ζήσουμε τη ζωή μας; Πώς να αντέξουμε τη ζωή μας; Είναι υπαρξιακό. Και το υπαρξιακό φυσικά συμπλέκετα­ι με το πολιτικό, με την κοινωνία και με τους όρους που ζούμε ο ένας δίπλα στον άλλον.

Παρατήρησα ότι διατρέχει το πρόγραμμα ένας κύκλος «Μεταπολίτε­υση». Τι κρύβεται μέσα σε αυτήν την περίοδο που μπορεί να εμπνεύσει την τέχνη και ένα φεστιβάλ;

Μέσα στον γενικότερο προσανατολ­ισμό μας, που είναι η Δημοκρατία, η δικαιοσύνη, πώς να ζήσουμε τη ζωή μας, πώς να αντέξουμε τη ζωή μας, υπάρχει όντως ένας κύκλος «Μεταπολίτε­υση» με τρία γεγονότα: ένα εικαστικό- περφόρμανς, που μάλιστα θα δείτε ότι ξεκινάει στην Πειραιώς 260, μετά έχουμε μια καθαρόαιμη θεατρική παράσταση και την κορύφωση του κύκλου με μία συναυλία-ανάθεση στον Διονύση Σαββόπουλο, που θα έχει μέσα και πρόζες και μουσική, όχι μόνο δική του εκείνης της περιόδου αλλά και άλλων συνθετών που χάραξαν τη Μεταπολίτε­υση. Δεν θα μπορούσα να μην μιλήσω για αυτήν την εποχή. Θεωρώ, φυσικά, ότι άλλαξε όλο το σκηνικό της χώρας τόσο σε επίπεδο πολιτικό, στοχασμού αλλά και σε καλλιτεχνι­κό επίπεδο. Και ένιωσα ότι υπάρχουν και καλλιτέχνε­ς Έλληνες που τους αφορά πολύ αυτό το θέμα. Έτσι φτιάξαμε αυτόν τον μικρό, αλλά πιστεύω ενδιαφέρον­τα κύκλο, που έχει μάλιστα και τις τρεις βασικές κατευθύνσε­ις του φεστιβάλ: το θέατρο, τη μουσική και ένα μεικτό είδος που είναι μισό συζήτηση μισό εικαστικά. Έτσι μπορεί κάποιος, αν παρακολουθ­ήσει και τα τρία, να έχει ένα βίωμα πλούσιο και σφαιρικό.

Με ακόμα μία γυναικοκτο­νία να προστίθετα­ι αυτές τις ημέρες, ήθελα με το χέρι στην καρδιά μετά από τόσα χρόνια στην καλλιτεχνι­κή διεύθυνση αν μπορείτε να κάνετε έναν μικρό και σύντομο απολογισμό των δυσκολιών που αντιμετωπί­σατε και αντιμετωπί­ζετε ως γυναίκα σε μια τέτοια θέση.

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να κάνει κανείς έναν τέτοιο απολογισμό και να είναι δίκαιος και με τον εαυτό του και με τους άλλους. Θέλω, όμως, να σας πω πως ακόμα και για άτομα σαν εμένα, που ένας εξωτερικός παρατηρητή­ς θα μπορούσε να θεωρήσει ότι είμαι ένας άνθρωπος δυναμικός και που έχει τελοσπάντω­ν καταφέρει κάποια πράγματα στη ζωή του, και πιθανώς για να τα έχει καταφέρει, δεν θα αντιμετωπί­ζει πρόβλημα, ακόμα όμως και για ένα άτομο σαν και εμένα οι προκαταλήψ­εις είναι πολύ δύσκολο να σπάσουν. Ξεκινώντας από το αν είμαι κόρη του πατέρα μου, συνεχίζοντ­ας με σχολιασμό για την εξωτερική εμφάνισή μου και περνώντας πολλές φορές, κατά τη γνώμη μου, σε άδικες ή ελλιπείς κρίσεις ως προς το έργο μου, είτε το καλλιτεχνι­κό είτε ως καλλιτεχνι­κή διευθύντρι­α επειδή είμαι γυναίκα.

Είμαι σίγουρη ότι για έναν άνδρα συνάδελφό μου τέτοιες κρίσεις δεν θα εκφέρονταν.

Φυσικά, επειδή έχω σκληραγωγη­θεί στη ζωή μου απέναντι

στην έξωθεν κακόβουλη κριτική, αυτά δεν με διαπερνούν. Αλλά μπορώ να φανταστώ για ένα άτομο, μια γυναίκα ή μια θηλυκότητα ή για ένα άτομο που επιθυμεί να αυτοπροσδι­ορίζεται με έναν τρόπο διαφορετικ­ό από αυτόν που η κοινωνία είναι έτοιμη να αποδεχτεί, πόσο πιο σκληρά, πιο δύσκολα μπορούν να είναι τα πράγματα. Με τη στάση μου προσπαθώ να περάσω ένα μήνυμα για την ανθεκτικότ­ητα και για ένα καλώς εννοούμενο «πείσμα». Όταν υπάρχει μια αποστολή προσωπική ή συλλογική στην οποία έχεις ταχθεί, είτε είναι η τέχνη σου είτε η αλληλεγγύη ή ακόμα και ένας κοινωνικός οραματικός σκοπός, αυτό πρέπει να είναι πάνω από όλα και, φυσικά, με τη βοήθεια των ανθρώπων που έχεις επιλέξει δίπλα σου, τον σύντροφό σου, τους πολύ κοντινούς δικούς σου, την οικογένειά σου, τους φίλους σου, αυτούς που έχεις επιλέξει να έχεις φίλους, φίλες, με αυτούς μαζί κοντά που έχουν και τη δύναμη να σου πουν και τα στραβά σου και τα λάθη σου. Με αυτούς μπορείς να προχωρήσει­ς με σεμνότητα και ισορροπία, και κυρίως χωρίς να δίνεις αξία σε σχόλια μηδαμινής σημασίας. Αυτό είναι το μόνο όπλο σε μια τέτοια κοινωνία. Οι γυναίκες έχουμε πολύ δύσκολο δρόμο μπροστά μας, πραγματικά. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

Πώς αποτυπώνετ­αι όλο αυτό στο φεστιβάλ;

Είναι φανερό πως το φεστιβάλ είναι συμπεριληπ­τικό και από το πρόγραμμα μπορείτε να δείτε ότι οι γυναίκες και οι θηλυκότητε­ς με έναν τρόπο πρωτοστατο­ύν.

Ακόμα, όμως, και για ένα άτομο σαν και εμένα οι προκαταλήψ­εις είναι πολύ δύσκολο να σπάσουν. Ξεκινώντας από το αν είμαι κόρη του πατέρα μου, συνεχίζοντ­ας με σχολιασμό για την εξωτερική εμφάνισή μου και περνώντας πολλές φορές, κατά τη γνώμη μου, σε άδικες ή ελλιπείς κρίσεις ως προς το έργο μου, είτε το καλλιτεχνι­κό είτε ως καλλιτεχνι­κή διευθύντρι­α επειδή είμαι γυναίκα. Είμαι σίγουρη ότι για έναν άντρα συνάδελφό μου τέτοιες κρίσεις δεν θα εκφέρονταν

 ?? ??

Newspapers in Greek

Newspapers from Greece