Τα παιχνίδια με τους εκλογικούς κανόνες είναι χαρά για τους φασίστες
Σ τις 25 Ιουνίου 2023, το κόμμα Σπαρτιάτες με επικεφαλής κάποιον Βασίλη Στίγκα, παντελώς άγνωστο στο πανελλήνιο, συγκέντρωσε 243.922 ψήφους, δηλαδή ποσοστό λίγο κάτω από 5%. Αν το ποσοστό είναι σοκαριστικό από μόνο του, το γεγονός ότι σχεδόν 250.000 άνθρωποι πήγαν και ψήφισαν κάτι που αγνοούσαν τι είναι, μόνο και μόνο επειδή το είπε ο Κασιδιάρης, έκανε την υπόθεση εντελώς τραγική. Γιατί αναδείκνυε ότι η ναζιστική ψήφος δόθηκε με ισχυρή ταύτιση και τυφλή εμπιστοσύνη. Ακόμα περισσότερο που ο Κασιδιάρης μπόρεσε να τους μαζέψει όλους αυτούς με μάλλον μέτρια μέσα. Και τέλος, για να γίνει ακόμα χειρότερο, φαίνεται ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν υπήρχαν στην εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μαΐου, κινητοποιήθηκαν μόνο για να ψηφίσουν ναζιστές, με τον τρόπο που τους υποδείχθηκε.
250.000 άνθρωποι είναι ταγμένοι με ναζιστικούς όρους στον φασίστα Ηγέτη, τον ακολουθούν και τον εμπιστεύονται τυφλά, πραγματοποιούν υπάκουα ό,τι τους λέει να κάνουν, δεν είναι γενικώς κι αορίστως «διαμαρτυρόμενοι» ή «αγανακτισμένοι», κινητοποιούνται μόνο όταν το πει ο Αρχηγός. Όλο αυτό ισοδυναμεί με έναν δυστοπικό εφιάλτη.
Είναι όμως παράνομο; Προσωπικά, διατηρώ τις αμφιβολίες μου. Σίγουρα παρουσιάζει την Ελληνική Δημοκρατία ως αρκετά αδύναμη, δομικά ελαττωματική. Μια Δημοκρατία μέσα στην οποία «ανθίζουν» 250.000 φασίστες κάτι δεν κάνει καλά. Νομιμοποιεί τον αυταρχισμό, καλλιεργεί το μίσος, εξαφανίζει τη θετική προσδοκία, προκαλεί ανισότητες μέσα σε αποσαθρωμένες συλλογικότητες. Όλα αυτά που έκαναν οι Δημοκρατίες του Μεσοπολέμου, που μπροστά στην κρίση προτίμησαν να αφήσουν τους φασίστες να γιγαντωθούν παρά να αφήσουν ανοιχτή την οδό της επανάστασης.
Εγκληματικές πράξεις
Αλλά εδώ δεν μιλάμε περί αυτού. Ο Κασιδιάρης είναι ένα κάθαρμα, το οποίο έχει αποκτήσει την εμβέλεια να επηρεάζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Η Δημοκρατία μπορεί -και οφείλει- να απαγορεύει εγκληματικές πράξεις, έχει το δικαίωμα να απομονώνει τους εγκληματίες που τις διαπράττουν -κάτι που στην περίπτωση του Κασιδιάρη, τυχαία ή όχι, απέφυγε να κάνει- αλλά δεν μπορεί να καταστήσει παράνομο το να συμπαθεί ένα μέρος του πληθυσμού ένα κάθαρμα - άντε, το πολύ, να απαγορεύσει τον εγκωμιασμό του. Επιπλέον, αν το κάνει, υπάρχει ο κίνδυνος να καταστήσει το κάθαρμα πιο δημοφιλές.
Ολα αυτά τα συζητήσαμε ενδελεχώς πριν έναν χρόνο, όταν όλοι αναρωτιόμασταν πόσο καλά μπορεί να πάει η ιδέα να βάλουν τον Βορίδη να προστατεύσει τη Δημοκρατία από την Ακροδεξιά. Και νά που έρχεται ο Άρειος Πάγος, σχεδόν εννέα μήνες μετά, διά της εισαγγελέως της, να αμφισβητήσει την εγκυρότητα εκείνων των 250.000 ψήφων, ζητώντας να βγουν a posteriori από το μέτρημα. Να ακυρώσει δηλαδή εκ των υστέρων τις ψήφους στους Σπαρτιάτες, με γνώμονα ότι ο πραγματικός κρυφός αρχηγός τους είναι ο καταδικασμένος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης Κασιδιάρης.
Εδώ ανοίγουν, κατά τη γνώμη μου ορισμένοι κίνδυνοι. Ίσως όχι τόσο μεγάλοι για μια κοινωνία όσο ο φασισμός, αλλά η ιδέα να αντιμετωπίσουμε έναν κίνδυνο προσθέτοντας μερικούς ακόμα δεν μοιάζει και τόσο έξυπνη. Η παραγγελία άσκησης ποινικής δίωξης προς τους βουλευτές που εξελέγησαν με τους Σπαρτιάτες και τον ίδιο τον Κασιδιάρη δεν «αλλάζει» την ψήφο των 250.000 ανθρώπων
που επέλεξαν τους ναζί, δεν λύνει δηλαδή κανένα πρόβλημα. Απλά δεν τους προσμετρά. Και για την ακρίβεια, τους προσμετρά ως «άκυρο». Μόνο που αυτές οι 250.000, δυστυχώς, δυστυχέστατα, δεν επέλεξαν να ψηφίσουν άκυρο. Ψήφισαν το κόμμα που τους υπέδειξε ο ναζιστικής Αρχηγός. Εάν δεν ψήφιζαν αυτό, μπορεί να ψήφιζαν κάποιο άλλο που θα τους είχε υποδείξει, εξίσου ή λίγο πιο γνωστό. Η επιλογή τους ήταν η έγκυρη ψήφος. Το να μοιράζεται αυτή η ψήφος δυσαναλογικά -σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα-στα κοινοβουλευτικά κόμματα αποτελεί ένα είδος έμμεσης νόθευσης της λαϊκής ψήφου. Κάποιος κακόπιστος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι το Ανώτατο Δικαστήριο δείχνει ιδιαίτερο ζήλο να πάει η Νέα Δημοκρατία στις 164 έδρες - ευτυχώς, όλοι έχουμε εμπιστοσύνη στην ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη και δεν σκεφτόμαστε τέτοια πράγματα.
Η Νίκη κι ο Βελόπουλος
Ο Άρειος Πάγος προκρίνει μάλιστα και μια εναλλακτική λύση. Να γίνουν εκλογές στις 11 περιφέρειες μόνο όπου εκλέγονταν οι βουλευτές των Σπαρτιατών, για να πληρωθούν οι έδρες τους. Εδώ πρόκειται πλέον για κανονική παραβίαση της λαϊκής βούλησης, αλλά επίσης και για τσίρκο. Η Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να κερδίσει ακόμα και 11 έδρες συγκεντρώνοντας ένα ποσοστό λίγο πάνω από 25% και να φτάσει τις 169. Εδώ που τα λέμε, θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο και με τις έδρες του Βελόπουλου ή των θρησκόληπτων της Νίκης, μέχρι να φτάσει η κυβερνητική πλειοψηφία σε τέτοια νούμερα που να μπορεί να αλλάξει το σύνταγμα να μην τη ζαλίζουμε. Μπορεί βέβαια να φτάσει στο μεταξύ και η Ακροδεξιά στο 30%, αλλά ποιος νοιάζεται; Ήδη για τις ευρωεκλογές μετριούνται στο 20. Ο Βορίδης άλλωστε θα βεβαιώνει ότι την εξαφάνισε.
Υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία ότι το άθλιο μόρφωμα των Σπαρτιατών κατέβηκε νόμιμα στις εκλογές. Η άλλη ότι κατέβηκε παράνομα. Στην πρώτη εκδοχή, καλό είναι να σταματήσουν άμεσα παιχνίδια που δυναμώνουν την Ακροδεξιά. Στη δεύτερη, είναι προφανές ότι ήταν στρεβλή όλη η εκλογή του περασμένου Ιουνίου και πρέπει να επαναληφθεί σε όλες τις περιφέρειες όπου κατήλθαν οι Σπαρτιάτες από την αρχή. Ενδιάμεσες λύσεις μοιάζουν με τερτίπια με τον νόμο για να εξασφαλίσει η Ν.Δ. μερικές έδρες.