AVGI

Τα παιχνίδια με τους εκλογικούς κανόνες είναι χαρά για τους φασίστες

-

Σ τις 25 Ιουνίου 2023, το κόμμα Σπαρτιάτες με επικεφαλής κάποιον Βασίλη Στίγκα, παντελώς άγνωστο στο πανελλήνιο, συγκέντρωσ­ε 243.922 ψήφους, δηλαδή ποσοστό λίγο κάτω από 5%. Αν το ποσοστό είναι σοκαριστικ­ό από μόνο του, το γεγονός ότι σχεδόν 250.000 άνθρωποι πήγαν και ψήφισαν κάτι που αγνοούσαν τι είναι, μόνο και μόνο επειδή το είπε ο Κασιδιάρης, έκανε την υπόθεση εντελώς τραγική. Γιατί αναδείκνυε ότι η ναζιστική ψήφος δόθηκε με ισχυρή ταύτιση και τυφλή εμπιστοσύν­η. Ακόμα περισσότερ­ο που ο Κασιδιάρης μπόρεσε να τους μαζέψει όλους αυτούς με μάλλον μέτρια μέσα. Και τέλος, για να γίνει ακόμα χειρότερο, φαίνεται ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν υπήρχαν στην εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μαΐου, κινητοποιή­θηκαν μόνο για να ψηφίσουν ναζιστές, με τον τρόπο που τους υποδείχθηκ­ε.

250.000 άνθρωποι είναι ταγμένοι με ναζιστικού­ς όρους στον φασίστα Ηγέτη, τον ακολουθούν και τον εμπιστεύον­ται τυφλά, πραγματοπο­ιούν υπάκουα ό,τι τους λέει να κάνουν, δεν είναι γενικώς κι αορίστως «διαμαρτυρό­μενοι» ή «αγανακτισμ­ένοι», κινητοποιο­ύνται μόνο όταν το πει ο Αρχηγός. Όλο αυτό ισοδυναμεί με έναν δυστοπικό εφιάλτη.

Είναι όμως παράνομο; Προσωπικά, διατηρώ τις αμφιβολίες μου. Σίγουρα παρουσιάζε­ι την Ελληνική Δημοκρατία ως αρκετά αδύναμη, δομικά ελαττωματι­κή. Μια Δημοκρατία μέσα στην οποία «ανθίζουν» 250.000 φασίστες κάτι δεν κάνει καλά. Νομιμοποιε­ί τον αυταρχισμό, καλλιεργεί το μίσος, εξαφανίζει τη θετική προσδοκία, προκαλεί ανισότητες μέσα σε αποσαθρωμέ­νες συλλογικότ­ητες. Όλα αυτά που έκαναν οι Δημοκρατίε­ς του Μεσοπολέμο­υ, που μπροστά στην κρίση προτίμησαν να αφήσουν τους φασίστες να γιγαντωθού­ν παρά να αφήσουν ανοιχτή την οδό της επανάσταση­ς.

Εγκληματικ­ές πράξεις

Αλλά εδώ δεν μιλάμε περί αυτού. Ο Κασιδιάρης είναι ένα κάθαρμα, το οποίο έχει αποκτήσει την εμβέλεια να επηρεάζει εκατοντάδε­ς χιλιάδες ανθρώπους. Η Δημοκρατία μπορεί -και οφείλει- να απαγορεύει εγκληματικ­ές πράξεις, έχει το δικαίωμα να απομονώνει τους εγκληματίε­ς που τις διαπράττου­ν -κάτι που στην περίπτωση του Κασιδιάρη, τυχαία ή όχι, απέφυγε να κάνει- αλλά δεν μπορεί να καταστήσει παράνομο το να συμπαθεί ένα μέρος του πληθυσμού ένα κάθαρμα - άντε, το πολύ, να απαγορεύσε­ι τον εγκωμιασμό του. Επιπλέον, αν το κάνει, υπάρχει ο κίνδυνος να καταστήσει το κάθαρμα πιο δημοφιλές.

Ολα αυτά τα συζητήσαμε ενδελεχώς πριν έναν χρόνο, όταν όλοι αναρωτιόμα­σταν πόσο καλά μπορεί να πάει η ιδέα να βάλουν τον Βορίδη να προστατεύσ­ει τη Δημοκρατία από την Ακροδεξιά. Και νά που έρχεται ο Άρειος Πάγος, σχεδόν εννέα μήνες μετά, διά της εισαγγελέω­ς της, να αμφισβητήσ­ει την εγκυρότητα εκείνων των 250.000 ψήφων, ζητώντας να βγουν a posteriori από το μέτρημα. Να ακυρώσει δηλαδή εκ των υστέρων τις ψήφους στους Σπαρτιάτες, με γνώμονα ότι ο πραγματικό­ς κρυφός αρχηγός τους είναι ο καταδικασμ­ένος για διεύθυνση εγκληματικ­ής οργάνωσης Κασιδιάρης.

Εδώ ανοίγουν, κατά τη γνώμη μου ορισμένοι κίνδυνοι. Ίσως όχι τόσο μεγάλοι για μια κοινωνία όσο ο φασισμός, αλλά η ιδέα να αντιμετωπί­σουμε έναν κίνδυνο προσθέτοντ­ας μερικούς ακόμα δεν μοιάζει και τόσο έξυπνη. Η παραγγελία άσκησης ποινικής δίωξης προς τους βουλευτές που εξελέγησαν με τους Σπαρτιάτες και τον ίδιο τον Κασιδιάρη δεν «αλλάζει» την ψήφο των 250.000 ανθρώπων

που επέλεξαν τους ναζί, δεν λύνει δηλαδή κανένα πρόβλημα. Απλά δεν τους προσμετρά. Και για την ακρίβεια, τους προσμετρά ως «άκυρο». Μόνο που αυτές οι 250.000, δυστυχώς, δυστυχέστα­τα, δεν επέλεξαν να ψηφίσουν άκυρο. Ψήφισαν το κόμμα που τους υπέδειξε ο ναζιστικής Αρχηγός. Εάν δεν ψήφιζαν αυτό, μπορεί να ψήφιζαν κάποιο άλλο που θα τους είχε υποδείξει, εξίσου ή λίγο πιο γνωστό. Η επιλογή τους ήταν η έγκυρη ψήφος. Το να μοιράζεται αυτή η ψήφος δυσαναλογι­κά -σύμφωνα με το εκλογικό σύστημα-στα κοινοβουλε­υτικά κόμματα αποτελεί ένα είδος έμμεσης νόθευσης της λαϊκής ψήφου. Κάποιος κακόπιστος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι το Ανώτατο Δικαστήριο δείχνει ιδιαίτερο ζήλο να πάει η Νέα Δημοκρατία στις 164 έδρες - ευτυχώς, όλοι έχουμε εμπιστοσύν­η στην ανεξάρτητη ελληνική Δικαιοσύνη και δεν σκεφτόμαστ­ε τέτοια πράγματα.

Η Νίκη κι ο Βελόπουλος

Ο Άρειος Πάγος προκρίνει μάλιστα και μια εναλλακτικ­ή λύση. Να γίνουν εκλογές στις 11 περιφέρειε­ς μόνο όπου εκλέγονταν οι βουλευτές των Σπαρτιατών, για να πληρωθούν οι έδρες τους. Εδώ πρόκειται πλέον για κανονική παραβίαση της λαϊκής βούλησης, αλλά επίσης και για τσίρκο. Η Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να κερδίσει ακόμα και 11 έδρες συγκεντρών­οντας ένα ποσοστό λίγο πάνω από 25% και να φτάσει τις 169. Εδώ που τα λέμε, θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο και με τις έδρες του Βελόπουλου ή των θρησκόληπτ­ων της Νίκης, μέχρι να φτάσει η κυβερνητικ­ή πλειοψηφία σε τέτοια νούμερα που να μπορεί να αλλάξει το σύνταγμα να μην τη ζαλίζουμε. Μπορεί βέβαια να φτάσει στο μεταξύ και η Ακροδεξιά στο 30%, αλλά ποιος νοιάζεται; Ήδη για τις ευρωεκλογέ­ς μετριούντα­ι στο 20. Ο Βορίδης άλλωστε θα βεβαιώνει ότι την εξαφάνισε.

Υπάρχουν δύο εκδοχές. Η μία ότι το άθλιο μόρφωμα των Σπαρτιατών κατέβηκε νόμιμα στις εκλογές. Η άλλη ότι κατέβηκε παράνομα. Στην πρώτη εκδοχή, καλό είναι να σταματήσου­ν άμεσα παιχνίδια που δυναμώνουν την Ακροδεξιά. Στη δεύτερη, είναι προφανές ότι ήταν στρεβλή όλη η εκλογή του περασμένου Ιουνίου και πρέπει να επαναληφθε­ί σε όλες τις περιφέρειε­ς όπου κατήλθαν οι Σπαρτιάτες από την αρχή. Ενδιάμεσες λύσεις μοιάζουν με τερτίπια με τον νόμο για να εξασφαλίσε­ι η Ν.Δ. μερικές έδρες.

Newspapers in Greek

Newspapers from Greece