Μια σημερινή Λυσιστράτη
Ηδική μας Λυσιστράτη διασχίζει τον χρόνο με την αίσθηση του κατεπείγοντος, για να πυροδοτήσει αυτή τη φορά μια επείγουσα διεθνή έκκληση για την ειρήνη, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, τον τερματισμό της βίας και των διακρίσεων κάθε μορφής, ιδιαίτερα ενάντια στη βία κατά των γυναικών και των γυναικοκτονιών που εξαπλώνονται ως φαινόμενο σε όλο τον πλανήτη» λέει η σκηνοθέτρια Αγγελική Κασόλα για τη «Λυσιστράτη 2024 - Όχι άλλο αίμα» που παρουσιάζεται μεθαύριο Κυριακή και τη Δευτέρα στις 8 μ.μ. στο Restart Theater Athens στα Άνω Πετράλωνα (Κοίλης 23).
Η συγκεκριμένη διασκευή της αριστοφανικής κωμωδίας όπου η Ειρήνη Μελά ερμηνεύει τον ομώνυμο αλλά και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστικούς ρόλους χρησιμοποιεί διεθνείς φόρμες αλλά και μάσκες και ξόανα, αντλεί στοιχεία από το κουκλοθέατρο και πολύτιμα εργαλεία από το παγκόσμιο λαϊκό θέατρο ώστε να αφουγκραστεί και να συνομιλήσει με τη διεθνή συνθήκη. Κυρίως προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή του κοινού και καταφεύγει σε ένα διαδραστικό παιχνίδι ρόλων με τους θεατές. «Κάθε παράσταση μετατρέπεται σε ένα συνέδριο για την ειρήνη, τη δημοκρατία και την ουτοπία, στο οποίο οι θεατές αναλαμβάνουν να παίξουν τους ρόλους εκπροσώπων και πρεσβευτών από τις πέντε ηπείρους και να ζωντανέψουν όλοι μαζί κομμάτια από τα χωρικά του αριστοφανικού έργου» εξηγεί η σκηνοθέτρια.
Η Λυσιστράτη στην παράσταση απευθύνεται στους θεατές λέγοντάς τους «δεν αντέχω άλλο να κλείνω τα μάτια, να κλείνω τα αυτιά μου, να σφίγγω την ψυχή του και να σωπαίνω προσπαθώντας να επιβιώσω σαν να μην τρέχει τίποτα». Όπως επισημαίνει η σκηνοθέτρια, «είναι μια υπενθύμιση ότι ο εφησυχασμός, η αδράνεια και η απάθεια προκαλούν την ίδια καταστροφή. Με τη
διαφορά ότι στην παράσταση γίνεται σαφές πως η αδράνεια, η απάθεια ο εφησυχασμός ως μηχανισμοί άμυνας σκοτώνουν τα πιο θετικά στοιχεία που διαθέτει ένας άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει χωρίς ενσυναίσθηση, συμπόνια, δημιουργικότητα, φαντασία, συλλογικότητα και μια βαθιά πίστη ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Υπάρχει εναλλακτική όταν συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να τη φανταστούμε και να τη δημιουργήσουμε. Ας ονειρευτούμε, λοιπόν, τον κόσμο που θέλουμε για να μπορέσουμε να τον δημιουργήσουμε».
Σε αντίθεση με την αριστοφανική Λυσιστράτη που κατεβάζει τις γυναίκες σε διαρκή απεργία μόνο από τον έρωτα, στην παράσταση του Restart Theater Athens «η Λυσιστράτη προσπαθεί να πείσει τους θεατές να απεργήσουν από τον επιθετικό τους εαυτό και να κοιτάξουν κατάματα την ανάγκη για έναν άλλο πολιτισμό που να σέβεται τη ζωή και τη φύση» εξηγεί η Αγγ. Κασόλα, ενώ εστιάζει και σε ακόμα ένα σημείο της παράστασης και των καιρών μας. «Το μοντέλο της πατριαρχίας σκοτώνει γυναίκες, άντρες παιδιά σε όλο τον πλανήτη, σκοτώνει τον ίδιο τον πλανήτη. Η δική μας Λυσιστράτη προτείνει την άλλη ματιά, προτείνει να δούμε και να πούμε καθαρά ότι δεν αντέχουμε άλλο αίμα» υπογραμμίζει. «Εκτός από την ειρήνη, τον πόλεμο, την καταστροφή, η παράσταση στέκεται ιδιαίτερα στα δεινά της γυναίκας, στη βία και στο φίμωμα που έχουν υποστεί στο πέρασμα των αιώνων. Ιδιαίτερα στεκόμαστε στο θέμα των γυναικοκτονιών, που τείνει να γίνει μάστιγα στις μέρες μας. Έτσι η Λυσιστράτη στην παράστασή μας μπορεί να είναι Ελληνίδα, Κούρδισσα, Ινδιάνα, Βαλκάνια, Ασιάτισσα, Αφρικανή. Είναι, δηλαδή, μια γυναίκα σημερινή που κουβαλάει στις πλάτες της όλα τα δεινά της πατριαρχίας αλλά και τη σοφία των γιαγιάδων της, ανά τους αιώνες, που όταν βλέπουν την καταστροφή να έρχεται, βρίσκουν εναλλακτική λύση, θυμίζοντας πόσο ιερό πράγμα είναι η ζωή και πόσο υπεύθυνοι είμαστε όλοι μας ώστε να υπάρχει ζωή και στις επόμενες γενιές».