Ο Κόλιν Φάρελ σε μια αστυνομική ιστορία με νοσταλγία για τα νουάρ

Το νυχτερινό Λος Άντζελες με τους λαβυρινθώδεις αυτοκινητόδρομους και την ποικιλία φωτογενών σκηνικών που προμηνύουν ηθική σήψη και κρύβουν άφθονα μυστικά αποτελούσε πάντα, όχι τυχαία, την καρδιά των φιλμ νουάρ που άνθισαν στις δεκαετίες του ’40 και του ’50. Αν και οι σποραδικές αναβιώσεις του είδους, τα λεγόμενα νεο-νουάρ, σπανίως έφταναν τη σκοτεινή γοητεία των αρχέτυπων του είδους, υπήρχαν και λαμπρές εξαιρέσεις, όπως το «L.A. Confidential», που πέτυχαν να συστήσουν σε νέες γενιές θεατών εκείνον τον κόσμο αυτοκαταστροφικών ντετέκτιβ, εξαπάτησης και μοιραίων γυναικών.

Στο «Sugar» ο Κόλιν Φάρελ υποδύεται έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ σαν σύγχρονος Φίλιπ Μάρλοου σε ρετρό κάμπριο αυτοκίνητο και με τη soft jazz στο soundtrack να συνοδεύει το αρρενωπό voice over. Ο κεντρικός ήρωας, ο Σούγκαρ, δεν είναι ένας συνηθισμένος ιδιωτικός ντετέκτιβ σ’ αυτή την παραγωγή που ξεκινά με ένα σύντομο ασπρόμαυρο επεισόδιο το οποίο διαδραματίζεται στο Τόκιο. Στη συνέχεια όμως ο ήρωας επι

στρέφει στη βάση του και αναλαμβάνει την υπόθεση εξαφάνισης της εγγονής ενός θρυλικού παραγωγού του Χόλιγουντ. Η ιστορία θυμίζει αμυδρά τη διάσημη ιστορία της «Μαύρης ντάλιας» και η πλοκή των επεισοδίων φέρνει στον νου την «Τσάιναταουν» του Ρομάν Πολάνσκι. Ο Κ. Φάρελ φέρνει απαράμιλλο στιλ στον χαρακτήρα του σινεφίλ ντετέκτιβ, που τον διακρίνει ένας φετιχισμός για τους κινηματογραφικούς ήρωες που θαυμάζει, αλλά υποφέρει από κινητικά προβλήματα, ενώ έχει μια ασυνήθιστη έφεση στις ξένες γλώσσες και μια αδιαπραγμάτευτη αφοσίωση στο αφεντικό του, τη Ρούμπι, η οποία διευθύνει μια ομάδα από διεθνείς πράκτορες. Ο Σούγκαρ λατρεύει τις παλιές ταινίες και απεχθάνεται τα όπλα και τη σωματική βία. Συχνά βλέπουμε πολλές εμβόλιμες σκηνές από κλασικές ταινίες που δένουν αρμονικά στο μοντάζ των επεισοδίων, ενώ υπάρχουν ευθείες αναφορές στον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και στη Λορίν Μπακόλ. Ωστόσο, η λατρεία του είδους υπερβαίνει τα όρια ενός εύκολου φόρου τιμής. Επίσης, ο ήρωας δεν συμπεριφέρεται με την τοξική αρρενωπότητα που συναντάμε συνήθως σε εκείνα τα φιλμ. Ο ατομικός ηρωισμός του ιδιωτικού ντετέκτιβ και η ενσυναίσθηση που δείχνει στην υπόθεση διαμορφώνουν τον

αδαμάντινο χαρακτήρα του. Οι ιστορίες συγγραφέων όπως του Ρέιμοντ Τσάντλερ και του Ντάσιελ Χάμετ έχουν επηρεάσει τους δημιουργούς της σειράς για τον τρόπο που έχουν αναπτύξει αυτή την ιστορία, η οποία περιέχει έναν γιο παραγωγού ευτελών ταινιών δράσης, τον ηθοποιό εγγόνο του και τη μητέρα της εξαφανισμένης κοπέ

λας (εξαιρετική η Έιμι Ράιαν στον ρόλο μιας καλόκαρδης πρώην pop star που αντιμετωπίζει τις εξαρτήσεις της). Καθώς εκτυλίσσονται τα επεισόδια της σειράς, η επιτυχία της έγκειται στο πόσο καλά οι σκηνοθέτες θα ισορροπήσουν το φαντασιακό με το ρεαλιστικό αλλά και την ανατροπή των κανόνων του νουάρ με το πραγματικό μυστήριο.