Οι αντίπαλοι (Challengers)

nΣκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο Πρωταγωνιστούν: Ζεντάγια, Τζος Ο’Κόνορ, Μάικ Φάιστ

Ενα παράδοξο ερωτικό τρίγωνο σκηνοθετεί ο Λούκα Γκουαντανίνο, όπου μια σούπερ σταρ του τένις, που αναγκάστηκε να αποσυρθεί πρόωρα λόγω ενός τραυματισμού, θα γίνει αντικείμενο αντιζηλίας μεταξύ δύο ανδρών. Η πρώην

τενίστρια και νυν προπονήτρια είναι παντρεμένη με έναν πρωταθλητή, του οποίου η καριέρα έχει πάρει την κατιούσα. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο σύζυγός της θα συγκρουστεί με τον πρώην καλύτερό του φίλο αλλά και πρώην ερωτικό σύντροφο της συζύγου του. Το ερωτικό τρίγωνο είναι μπλεγμένο με τρόπους και κόμπους που θα καταλάβουμε σταδιακά.

Η ταινία διαδραματίζεται με φόντο το επαγγελματικό τένις και παρόλο που το διασταυρούμενο ειδύλλιο των χαρακτήρων είναι το επίκεντρο, το άθλημα ενισχύει την ένταση ποικιλοτρόπως. Στο επίκεντρο, όμως, δεν βρίσκονται οι απαιτήσεις του αθλήματος, αλλά οι ευαίσθητες δυναμικές ανάμεσα σε χαρακτήρες που άγονται και φέρονται ανάλογα με την ερωτική τους επιθυμία και τη διάθεση να παίξουν παιχνίδια επιβολής. Και όπως εξελίσσεται αυτή η ιστορία, αντιλαμβανόμαστε πως όλοι οι χαρακτήρες είναι βαθιά ερωτευμένοι μεταξύ τους. Οι αγώνες τένις είναι γυρισμένοι με τρομερή συναισθηματική ορμή. Όταν τα πράγματα είναι υπό έλεγχο, η κάμερα αιωρείται στο γήπεδο σε ρευστά, αδιάκοπα πλάνα,

ενώ το μοντάζ συχνά γίνεται πυρετώδες. Το «τένις είναι μια σχέση» λέει ένας χαρακτήρας και αυτή η στερεοτυπική ατάκα δίνει τον τόνο σε αυτό το δράμα που παίζει με τα κλισέ, ειδικά εκείνα στα οποία η ανθρώπινη φύση στέκεται ανυπεράσπιστη απέναντί τους. Για παράδειγμα, σε μια σκηνή ο Πάτρικ και ο Αρτ προσκαλούν την Τάσι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους, όπου αρχίζει ένας άλλος ανταγωνισμός. Ένα αστείο για το πώς ο Πάτρικ έμαθε στον Αρτ τον τρόπο να αυνανίζεται μετατρέπεται σε μια άβολη μάχη εξουσίας, ενώ ένα παθιασμένο ομαδικό φιλί κάνει τους δύο άντρες να παρασύρονται και μια γυναίκα να γέρνει προς τα πίσω ώστε να απολαύσει τον έλεγχο που είναι σε θέση να ασκήσει.

Στην ταινία «Challengers» ο Γκουαντανίνο μετατρέπει κάθε συζήτηση σε έναν αγώνα τένις και κάθε αγώνας τένις είναι και μια ερωτική σκηνή ή μάλλον μια ερωτική αναμέτρηση - κάτι που ενισχύει αισθητικά η μουσική επένδυση που έγραψαν ο Trent Reznor και ο Atticus Ross. Ένας αγώνας τένις μπορεί να είναι μια προσωπική μάχη, μια σύγκρουση όχι μόνο αθλητικών ικανοτήτων αλλά και μυαλού, και ο σκηνοθέτης προσδίδει σε κάθε παιχνίδι τη βαρύτητα μιας μονομαχίας όχι με σπαθιά, αλλά με ρακέτες. Ποια είναι, όμως, τα κίνητρα της ηρωίδας και τα αισθήματά της απέναντι στους δύο άντρες που την επιθυμούν. Τους αγαπάει; Ή μήπως απλώς την ευχαριστεί να βλέπει πόσο πρόθυμα υποτάσσονται σε αυτή; Ο Γκουαντανίνο είναι ένας σύγχρονος εκφραστής της ανομολόγητης επιθυμίας και άλλες φορές το πετυχαίνει με υπέροχα αποτελέσματα («Call me by your name»), ενώ άλλες αποτυγχάνει («Bones and all»). Ανάμεσα στα σφριγηλά χτυπήματα της μπάλας, στον ιδρώτα και στα πάθη των αντιπάλων απουσιάζει ο ερωτισμός που βρίσκαμε σε ταινίες όπως το «Dreamers» του Μπερτολούτσι. Ειδική μνεία στη Ζεντάγια του περίφημου «Euphoria», η οποία δείχνει ότι έχει τη διάθεση να πάψει να υποδύεται το αδάμαστο αγρίμι και να περάσει σε πραγματικά ώριμους ρόλους.