Μέχρι την άκρη του κόσμου κι ακόμα πιο πέρα... Σήμερα είναι η μέρα!
Ενας ύμνος στη ζωή είναι το βιβλίο της Θεοδώρας Κατσιφή. Στη ζωή που κάθε μέρα πρέπει να τη ζεις και να την απολαμβάνεις. Χωρίς αναβολές, χωρίς μεταθέσεις. Γιατί αύριο είναι μια άλλη μέρα
Ε κμεταλλευόμενη τον ρόλο που συχνά επιτελεί η μητέρα ενός παιδιού, να είναι δηλαδή τροφός όχι μόνο του σώματος αλλά και της ψυχής του, η συγγραφέας δημιουργεί μια μητέρα - ή καλύτερα έναν άνθρωπο- που «δεν μοιάζει με κανένα μεγάλο». Τι την κάνει διαφορετική; Όχι «η μεγάλη τσάντα με τα πιο απίθανα πράγματα που κουβαλά» ούτε «η ζεστή κουβέντα για κάθε άνθρωπο που κρυώνει». Όχι... Τούτη η μαμά, που μας τη συστήνει με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση το παιδί της, είναι η μαμά, ο γονιός, που κάθε παιδί θα ήθελε και θα άξιζε να έχει, αφού στο πρόσωπό της αποκτά νόημα και ουσία η ιδιότητα της γονεϊκότητας. Γιατί ο γονιός είναι εκείνος που δημιουργεί στο παιδί του τις προϋποθέσεις για να πετάξει ψηλά, για να πετάξει μακριά, με τα δικά του φτερά.
Η μητέρα της ιστορίας είναι μια γυναίκα με απόλυτη επίγνωση του ποια είναι και τι θέλει. Αποδέχεται το ότι δεν την καταλαβαίνουν όλοι οι άνθρωποι... της φτάνει που την καταλαβαίνουν εκείνοι που είναι ο δικός της κόσμος ο μικρός, ο Mέγας: ο μπαμπάς, τα λουλούδια της και το παιδί της. Κι έτσι, με έναν τρόπο μαγικό, η Θεοδώρα Κατσιφή φτιάχνει έναν ύμνο για τη γυναίκα. Γιατί μόνο αν έχεις κατανοήσει ποια είσαι, ποια είναι η θέση και ο ρόλος σου στον κόσμο, μόνο αν το μέσα σου είναι γεμάτο, μπορείς να είσαι εκεί για τους άλλους. Αληθινή, γνήσια, χωρίς φόβο και χωρίς την ανάγκη της αποδοχής από όλους.
Κι αυτή τη γνησιότητα, την ομορφιά και την αλήθεια προσπαθεί να μεταδώσει. «Κάθε πρωί με ξυπνάει με πολύ φως κι ένα ποίημα» αφηγείται το μικρό της παιδί. Πώς «Σήμερα είναι η μέρα» Συγγραφέας: Θεοδώρα Κατσιφή Εικονογράφηση: Θέντα Μιμηλάκη Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο
Ηλικία: από 4 ετών
Τιμή: 13,41 ευρώ θα μπορούσε, άλλωστε, να λείπει η ποίηση από τη ζωή; Αλλά και η φαντασία, που μετατρέπει το -κάποτε- βαρετό και μονότονο σχολείο στο μεγαλύτερο υπερωκεάνιο του πλανήτη, σε μια ευκαιρία για ταξίδια μαγικά. Τούτη η μητέρα δεν εύχεται, παροτρύνει. Αξίζει «να σκαρφαλώσεις στο πιο ψηλό κλαδί», με όποιον κίνδυνο αυτό συνεπάγεται, γιατί μόνο έτσι θα «πιάσεις ένα σύννεφο του βορρά». Δε κρύβει την αλήθεια ούτε την ωραιοποιεί. «Να στροβιλίζεσαι στη χαρά» μου λέει. «Κι όταν νιώθω λυπημένος;» τη ρωτάω. «Στη λύπη να κρατάς στην τσέπη σου ένα μπλε όνειρο». Γιατί κι εκείνη νιώθει λυπημένη κάποιες φορές, μα δεν το κρύβει. Εξάλλου στη ζωή δεν είναι όλα ρόδινα. Μοιράζονται όμορφες στιγμές. Δεν έχει σημασία ο χρόνος που είναι μαζί. Σημασία έχει πως είναι εκεί, δίπλα του, για να μετρήσουν μαζί τα αστέρια στον μαγικά σκοτεινό ουρανό.
Παίζουν μαζί αλλά δεν του χαρίζει τη νίκη. Γιατί στη ζωή πρέπει να ξέρεις και να χάνεις. Και να προσπαθείς ξανά και ξανά... Αρκεί να σε έχουν μάθει να πιστεύεις πως «Μπορείς να γίνεις ό,τι θες! Δρόμος, ποτάμι, ωκεανός...». «Όσο παράξενα κι αν είναι τα λόγια της με κάνουν να νιώθω όμορφα» θα πει ο μικρός αφηγητής για τη μητέρα του. Με λόγο στον οποίο καμιά λέξη δεν περισσεύει, με λέξεις γεμάτες ποίηση, προσεκτικά διαλεγμένες, απευθύνεται στους αναγνώστες της η συγγραφέας δημιουργώντας
συναισθήματα ασφάλειας, αποδοχής, ενσυναίσθησης.
Αλλά περισσότερο απ’ όλα η Κατσιφή καταφέρνει να εντάξει στο κείμενό της μια προσέγγιση της ζωής, τις ρίζες της οποίας συναντάμε στην επικούρεια φιλοσοφία. Εκεί που γίνεται απόπειρα να απαντηθεί το ερώτημα πώς μπορεί να είναι κάποιος ευτυχισμένος. Εκεί που ο φιλόσοφος απέναντι στη θεωρία αντιπαραθέτει την πράξη που γίνεται σήμερα, χωρίς αναβολή, χωρίς μετάθεση.
Η εικονογράφηση της Θέντας Μιμηλάκη, που έχει διακριθεί στο Nami Concours 2023, αποδεικνύει περίτρανα πως στην κατηγορία των εικονοβιβλίων η συνεργασία συγγραφέα-εικονογράφου είναι καθοριστικής σημασίας για το τελικό αποτέλεσμα. Η Μιμηλάκη «ζωγραφίζει» τις λέξεις. Με χρώματα ζωηρά και χαρούμενα, τονίζει, συμπληρώνει, προεκτείνει το κείμενο.
Αν στην ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» ακούσαμε τον καθηγητή Κίτινγκ να παροτρύνει τους μαθητές του -με το ποίημα του Ρόμπερτ Χάρικ «Carpe Diem»- να αφήνουν τον εαυτό τους να σκέφτεται ελεύθερα, να ζουν με πάθος και να βρουν τη δική τους φωνή, στο βιβλίο της η Θεοδώρα Κατσιφή παροτρύνει για κάτι ανάλογο:
«Πέτα ψηλά, πέτα μακριά! Ακολούθα ένα σμήνος πουλιά, μέχρι την άκρη του κόσμου κι ακόμα πιο πέρα... Κι αν δεν έχεις, βγάλε φτερά! Σήμερα είναι η μέρα!».