Κρυφές συμφωνίες, φανερές ανεπάρκειες

Στα πρόθυρα μελαγχολίας βρίσκονται οι «γαλάζιοι» βουλευτές, κυρίως οι σαμαρικοί και όσοι προβάλλουν προς άγραν ψήφων ότι ανήκουν στην πατριωτική Δεξιά, μετά τη δημοσιοποίηση του άρθρου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στον ευρωπαϊκό Τύπο που διαλύει τις ψευδαισθήσεις τους για τη διαχείριση των ελληνοτουρκικών από το «επιτελικό κράτος».

Το άρθρο του πρωθυπουργού στις «FAZ», «Monde» και «Financial Times» συνιστά προσαρμογή στη διπλωματική πραγματικότητα του πρωθυπουργικού λόγου, που ορισμένοι τη χαρακτηρίζουν και ανώμαλη προσγείωση. Καταρχάς ο Κυρ. Μητσοτάκης παραδέχεται τις «απόρρητες και μυστικές συζητήσεις» με την Αγκυρα με τη μεσολάβηση του Βερολίνου που οδήγησαν σε «έγγραφη συμφωνία». Η κυβέρνηση ακόμη και τώρα αρνείται να δώσει το κείμενο στη δημοσιότητα ή έστω στους πολιτικούς αρχηγούς και ψεύδεται ασυστόλως για να βγει από τη δύσκολη θέση, προβάλλοντας δήθεν ότι οι ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης είχαν ενημερωθεί για τις συζητήσεις του Βερολίνου. Μόνο που είναι εντελώς διαφορετικό το κείμενο, που συνεχίζει να αποκρύπτει, από μια προφορική ενημέρωση, ακόμη κι αν έγινε. Δεν ξεκαθαρίζει τι είδους έγγραφο είναι η συμφωνία που υπέγραψε

εν κρυπτώ και παραβύστω. «Το ότι είναι απλώς χρονοδιάγραμμα», που διέρρευσε, δεν σημαίνει τίποτε, αφού φυσικά το κάθε χρονοδιάγραμμα αφορά συζητήσεις που γίνονται και θα συνεχιστούν.

Στο άρθρο του πρωθυπουργού που απευθύνεται σε υψηλού επιπέδου ευρωπαϊκό κοινό δεν γίνεται καμιά αναφορά στο ότι «η μόνη μας διαφορά με την Τουρκία είναι η υφαλοκρηπίδα». Αντίθετα, μιλάει για «διαφορές με την Τουρκία» που πρέπει να λυθούν με διάλογο ή στο τέλος με παραπομπή στο διεθνές δικαστήριο. Στο άρθρο δεν υπάρχει καμία αναφορά στο ζήτημα των χωρικών υδάτων, την επέκταση των οποίων επίσης αμφισβητεί η Τουρκία με casus belli. Είναι σημαντικό επίσης ότι, ενώ ορθώς μιλάει για αμφισβητούμενες θαλάσσιες ζώνες στην ανατολική Μεσόγειο όπου έγιναν και οι κινήσεις της Τουρκίας, πουθενά δεν αναφέρει ότι η χώρα μας τις διεκδικεί με βάση την αρχή της μέσης γραμμής.

Η αίσθηση στο εσωτερικό της «γαλάζιας» κοινοβουλευτικής ομάδας είναι ότι η κυβέρνηση ωθείται εκούσα άκουσα από τον διεθνή παράγοντα και από τους εκβιασμούς της Τουρκίας σε έναν εφ’ όλης της ύλης διάλογο που θα καταλήξει και σε αντίστοιχη διαπραγμάτευση. Αν και θέλουν να τρέφουν ελπίδες ότι ο πρωθυπουργός θα κάνει καθυστερήσεις και ελιγμούς για να αποφύγει μια διαπραγμάτευση πάνω στην ατζέντα της Τουρκίας ή ακόμη και ότι θα διακόψει τις συζητήσεις αν ξεφύγουν από «τη μόνη διαφορά που αναγνωρίζουμε», εντούτοις οι βουλευτές φοβούνται ότι στο τέλος θα κληθούν εκείνοι να υπογράψουν τις παραχωρήσεις προς την Τουρκία. Εχει ενδιαφέρον ότι μέχρι στιγμής κανείς, ακόμη και ο Αντώνης Σαμαράς, δεν έχει προειδοποιήσει ότι ένας συμβιβασμός που θα εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα δεν θα περάσει από τη Βουλή. Δείχνει αυτό ότι η τακτική της απειλής πολέμου από τον Ερντογάν έχει επιτύχει τον στόχο της: να μειώσει τις αντιστάσεις της Αθήνας και να τη σύρει σε διαπραγμάτευση δίχως να πέσει τουφεκιά.

Με άρθρο του στον ευρωπαϊκό Τύπο ο πρωθυπουργός παραδέχεται τις «απόρρητες και μυστικές συζητήσεις» με την Αγκυρα