Η απόλυτη ασυλία των τραπεζιτών

Ποιος θα πληρώσει για τα θαλασσοδάνεια όταν η ΝΔ διά νόμου έβαλε ταφόπλακα στην αυτεπάγγελτη δίωξη;

Θα τιμωρηθούν άραγε ποτέ αυτοί οι οποίοι ευθύνονται για το διαχρονικό πλιάτσικο στα ταμεία των τραπεζών που επέζησαν διά των ανακεφαλαιοποιήσεων που πλήρωσε από τον ιδρώτα του ο ελληνικός λαός;

Υπάρχει πλέον ελπίδα να βρει τη θέση που του αρμόζει –είναι ο κάλαθος των αχρήστων– το κατάπτυστο νομοθέτημα της κυβέρνησης της ΝΔ, που «σφραγίστηκε» και από σχετική πράξη νομοθετικού περιεχομένου (ΠΝΠ) η οποία ακολούθησε εν μέσω κορονοϊού, χαρίζοντας την απόλυτη ασυλία σε μεγαλοτραπεζίτες που διώκονταν για καραμπινάτες υποθέσεις απιστίας, όπως ήταν τα θαλασσοδάνεια των κομμάτων;

Πρόκειται για εύλογα ερωτήματα στα χείλη των πολιτών που αναθάρρησαν μετά την έκδοση δύο δικαστικών βουλευμάτων που έκαναν ευθέως λόγο για κρυπτοαμνηστία, αφού «ο εν λόγω νόμος παραβιάζει ευθέως την αρχή της ισότητας των πολιτών, καθώς μεταχειρίζεται προνομιακά τους τραπεζίτες που διαπράττουν βαρύτερο έγκλημα έναντι των άλλων πολιτών που ελέγχονται για απιστία».

Αλλωστε, κανείς καλοπροαίρετος πολίτης δεν μπορεί να δώσει βάση

στις πληροφορίες που τεχνηέντως αφήνουν να διαρρεύσουν πηγές από την κυβέρνηση της ΝΔ, ότι δήθεν ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός της χώρας, ο εισαγγελέας Αρείου Πάγου Βασίλης Πλιώτας, θα μεριμνήσει ώστε να μην επικυρωθούν τα δύο σχετικά βουλεύματα που συνυπέγραψαν οι έξι γενναίοι, κατώτεροί του πρωτοδίκες, κάνοντας πολιτικά χατίρια και όχι το καθήκον του.

Αφήνοντας μάλιστα έτσι μεγαλοστελέχη τραπεζών και τους ισχυρούς φίλους που ευεργετούνται από σκανδαλώδεις ρυθμίσεις δανείων (βλέπε περίπτωση Πηλαδάκη) και όχι μόνο να συνεχίζουν ακάθεκτοι σε καθεστώς ατιμωρησίας τις ποινικά κολάσιμες συμπεριφορές τους.

Ο κατάπτυστος νόμος

Ας θυμηθούμε όμως εν περιλήψει τι ακριβώς νομοθέτησε η ΝΔ ευθύς μόλις ανέλαβε τη διακυβέρνηση προκειμένου να προστατεύσει διά του ακαταδίωκτου τους φίλους της τραπεζίτες, οι οποίοι διώκονταν για επισφαλή δάνεια δισεκατομμυρίων, αλλά κατ’ επέκταση και τους ηθικούς αυτουργούς των κατ’ εξακολούθηση διαπραχθεισών απιστιών, όπως στελέχη των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για τα θαλασσοδάνεια των δύο κομμάτων. Αλλά και την πληρωμένη απάντηση που έλαβε η κυβέρνηση από δύο διαφορετικά δικαστικά συμβούλια και η οποία ευλόγως θα πρέπει να επικυρωθεί από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Με τον εν λόγω νόμο λοιπόν για τις δεκάδες εκκρεμείς υποθέσεις απιστίας θα έπρεπε πλέον (για να συνεχιστεί η διερεύνησή τους) να υποβληθεί έγκληση από τον δικαιούμενο, δηλαδή την πληγείσα από τις λαμογιές των στελεχών της τράπεζας. Μάλιστα, ο νέος αυτός κατάπτυστος νόμος έδινε το δικαίωμα στις τράπεζες να υποβάλουν έγκληση εντός τεσσάρων μηνών από την έναρξη της ισχύος του. Διαφορετικά οι δικογραφίες θα έμπαιναν στο χρονοντούλαπο μιας σκανδαλωδώς νομοθετούμενης αμνηστίας, δηλαδή θα τοποθετούνταν με λίγα λόγια στον κάλαθο των αχρήστων.

Λίγο καιρό αργότερα, εν μέσω πανδημίας κορονοϊού, για να μην έρθουν σε δύσκολη θέση οι αγαπητές τράπεζες που δεν πήγαν να υποβάλουν την έγκληση διεκδικώντας την τιμωρία των στελεχών που είχαν διαπράξει απιστία σε βάρος τους (άρα επί της ουσίας σε βάρος των Ελλήνων πολιτών), η κυβέρνηση έσπευσε να τις βγάλει από τη δύσκολη θέση.

Με ΠΝΠ εξαίρεσε αυτές τις υποθέσεις από όλες τις υπόλοιπες για τις οποίες ίσχυαν τότε (μέχρι τη λήξη των έκτακτων συνθηκών) οι αναστολές προθεσμίας δήλωσης συνέχισης δίκης.

Aντισυνταγματικός νόμος

Λίγο καιρό αργότερα εκδόθηκαν τα δύο βουλεύματα-κόλαφος για την κυβέρνηση που απάλλαξε στελέχη

τραπεζών για τα θαλασσοδάνεια δισεκατομμυρίων. Δύο διαφορετικά δικαστικά συμβούλια έκαναν λόγο για «υποκρυπτόμενη αμνηστία» και πέταξαν στο καλάθι των αχρήστων τον επίμαχο νόμο.

Επιπλέον, σύμφωνα με τους δικαστές που κλήθηκαν να αποφανθούν για δύο μεγάλες δικογραφίες σε βάρος δεκάδων στελεχών της πρώην Αγροτικής Τράπεζας, ο εν λόγω νόμος παραβιάζει ευθέως την αρχή της ισότητας των πολιτών, καθώς μεταχειρίζεται προνομιακά τους τραπεζίτες που διαπράττουν βαρύτερο έγκλημα έναντι των άλλων πολιτών που ελέγχονται για απιστία. Είναι δηλαδή ξεκάθαρα αντισυνταγματικός, υποκρύπτοντας μάλιστα συγκαλυμμένη αμνηστία καθώς οδηγεί τις εκκρεμείς υποθέσεις σε βέβαιη εξάλειψη του αξιόποινου, αφαιρώντας με τον τρόπο αυτό την κρίση για τις υποθέσεις αυτές από τα δικαστήρια. Αρα είναι ανεφάρμοστος.

Μάλιστα, αναφορικά με την αιτιολογία σχετικά με την αναγκαιότητα του εν λόγω νομοθετήματος, ότι δήθεν ήταν αναγκαίο για να διευκολύνει τα τραπεζικά στελέχη να προχωρήσουν χωρίς τα… ποινικά βαρίδια στη ρύθμιση και διαγραφή των λεγόμενων «κόκκινων» δανείων, οι δικαστές τονίζουν ότι δεν «αντέχει στην κοινή λογική».

Επιπλέον επισημαίνεται ότι το νομοθέτημα-έκτρωμα, που χαρακτηρίζεται και αυθαίρετο καθώς «ουδείς λόγος που να επιστηρίζει τη συγκεκριμένη εξαίρεση διαλαμβάνεται», ζημιώνει τους μικρομέτοχους που δεν έχουν δυνατότητα υποβολής έγκλησης και οδηγεί δυνητικά σε ζημία των ίδιων τραπεζών και κατ’ επέκταση του ελληνικού δημοσίου...

Κατόπιν όλων αυτών, οι δικαστές που κλήθηκαν να εφαρμόσουν τον επονείδιστο νόμο τιμώντας τον όρκο τους αρνήθηκαν να παύσουν την ποινική δίωξη σε βάρος των τραπεζικών στελεχών μετά την ολοκλήρωση των ανακρίσεων και έστειλαν πίσω τη δικογραφία για επί της ουσίας, επί των κατηγοριών δηλαδή, διατύπωση εισαγγελικής πρότασης. Στη μια περίπτωση μάλιστα το δικαστικό συμβούλιο διαβίβασε τη δικογραφία στην Εισαγγελία Πρωτοδικών με παραγγελία να ελεγχθεί ποινικά και η νόμιμη εκπρόσωπος της εταιρείας που έχει αναλάβει την εκκαθάριση της ΑΤΕ, επειδή δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της ανακρίτριας να υποβάλει την έγκληση.

Αξίζει να επισημανθεί ότι στα δύο βουλεύματα στηλιτεύεται και το γεγονός ότι προκειμένου να πετύχουν πάση θυσία την αμνήστευση, μετά την επίμαχη νομοθέτηση κι ενώ έτρεχε το τετράμηνο, εν μέσω lockdown η κυβέρνηση πέρασε και την περιβόητη ΠΝΠ.

Με ΠΝΠ και εν μέσω καραντίνας η κυβέρνηση ύψωσε ασπίδα προστασίας σε όσες τράπεζες δεν πήγαν να υποβάλουν έγκληση διεκδικώντας την τιμωρία των στελεχών που είχαν διαπράξει απιστία σε βάρος τους

Τα πρώτα 200 είναι δύσκολα αλλά η Μαρέβα παραμένει υπέρκομψη

Β. Δεληπέτρος