«Ξαφνικά ανακαλύψαμε πόσα παιδιά βρίσκονταν στη Μόρια»
«Κανένα παιδί μόνο» ήταν το κυβερνητικό σύνθημα τον Νοέμβριο του 2019 για τα περίπου 4.000 ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που βρίσκονται στην Ελλάδα. Σύνθημα που δεν έχει υλοποιηθεί, αφού χιλιάδες παιδιά εξακολουθούν να διαβιούν σε επισφαλείς συνθήκες, έρμαια σε κάθε είδους εκμετάλλευση. Στα τέλη του 2019 υπήρχαν στη Μόρια περίπου 1.200 ασυνόδευτα ανήλικα, αριθμός που είχε φτάσει τα 400, μέχρι που αυτή κάηκε. Ενδεχομένως η απομάκρυνση περίπου 800 παιδιών από το κολαστήριο της Μόριας να είναι σημαντική, εντούτοις 400 ανήλικα παρέμεναν εκεί, γεγονός που αν συνδυαστεί με το ότι απομακρύνθηκαν εν μια νυκτί μετά το ξέσπασμα της φωτιάς αποδεικνύει την έλλειψη κυβερνητικών μέτρων για την προστασία τους.
«Σε όλη την Ελλάδα έχουμε 4.417 ασυνόδευτα παιδιά, εκ των οποίων τα 1.550 μένουν σε δομές μακροχρόνιας φιλοξενίας, τα 603 σε δομές προσωρινής φιλοξενίας και τα υπόλοιπα δυστυχώς σε ακατάλληλες δομές για την υγεία τους. Συχνά αλλάζουν τόπο διαμονής ή είναι άστεγα» ανέφερε στο Documento η Στέλλα Νάνου, εκπρόσωπος Τύπου της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ.
Από το σύνολο των παιδιών που διαβιούν σε μη κατάλληλες δομές, «περίπου 830 παιδιά βρίσκονται σε ΚΥΤ –σε αυτά περιλαμβάνονται και τα 400 που μεταφέρθηκαν στην ενδοχώρα από τη Μόρια–, άρα πλέον 430 ασυνόδευτα μένουν σε νησιά. Ακόμη, 195 παιδιά μένουν σε προστατευτική φύλαξη – ουσιαστικά σημαίνει κράτηση, συνήθως σε αστυνομικά τμήματα–, ενώ 1.031 είναι άστεγα. Αυτά τα παιδιά είναι εκτεθειμένα σε πάρα πολλούς κινδύνους: σε φαινόμενα εκμετάλλευσης –και σεξουαλικής–, trafficking και εμπορίας, διότι είναι παιδιά και οι κίνδυνοι να πέσουν θύματα εκμετάλλευσης και πολύ δυσάρεστων καταστάσεων είναι πολύ μεγαλύτεροι» σημείωσε η Στ. Νάνου.
Αναφορικά με το ότι μέσα σε μια νύχτα τα 400 παιδιά μεταφέρθηκαν από τη Μόρια στην ηπειρωτική Ελλάδα, η Στ. Νάνου σχολίασε ότι
«οι μηχανισμοί μπορούν να κινηθούν όταν υπάρχει ο σωστός συντονισμός μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, που ήταν μια συνθήκη έκτακτης ανάγκης, ο μηχανισμός κινητοποιήθηκε και μέσα σε λίγες ώρες έγινε αυτό που δεν μπορούσε να συμβεί τόσους μήνες. Αρα αυτό δείχνει ότι λύσεις μπορούν να υπάρξουν. Αυτό όμως αφορά τον άμεσο στόχο που είναι η κάλυψη των βασικών αναγκών αυτών των παιδιών. Πρέπει να δούμε και τον μεσοπρόθεσμο στόχο, από τη διαδικασία ασύλου τους μέχρι την πρόσβασή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία και στις προοπτικές τους όταν ενηλικιωθούν. Πάντως, είναι θετικό ότι μέσω του προγράμματος μετεγκατάστασης, με την υποστήριξη της ΕΕ, έχουν μετεγκατασταθεί 207 ασυνόδευτα παιδιά σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες».
Από την πλευρά της η Φ. Κοκκινάκη επισήμανε ότι «ξαφνικά ανακαλύψαμε πόσα παιδιά βρίσκονταν στη Μόρια, η οποία έπρεπε να καεί για να μεταφερθούν εν μια νυκτί από εκεί. Υποτίθεται ότι στήθηκε μηχανισμός για την προστασία αυτών των παιδιών. Τι έκανε αυτός ο φορέας τόσο καιρό και έπρεπε να φτάσουν τα πράγματα στο μη περαιτέρω ώστε να βρεθεί λύση;».