Το «δόγμα του σοκ» των comme il faut

Δεν γνωρίζω αν το γεγονός ότι η Μαρέβα Γκραμπόφσκι είναι η ιδιοκτήτρια του σπιτιού του Βολταίρου στο Παρίσι έχει με κάποιον τρόπο επηρεάσει τον σύζυγό της στην ενσάρκωση της ρήσης του Γάλλου φιλοσόφου: «O Παράδεισος βρίσκεται όπου είμαι εγώ».

Γνωρίζω ότι ο Μητσοτάκης είναι ο πλέον επικίνδυνος άνθρωπος για να ηγείται της χώρας, έστω κι αν διαδέχτηκε τον Τσίπρα που κατόρθωσε να επαναφέρει το εκτροχιασμένο τρένο στις ράγες και να... αναδασώσει το τοπίο που κατέκαιγε η πύρινη λαίλαπα των «εκσυγχρονιστών» και της Σχολής του Σικάγου.

Πώς είπατε; Ναι, αλλά του έσκασε στα χέρια η μεγαλύτερη σύγχρονη υγειονομική βόμβα, η πανδημία της Covid-19;

Σωστά. Αλλά αυτό ισχύει για οποιονδήποτε αντιμετωπίζει την πανδημία ως κατάρα και όχι ως ευκαιρία. Για τον Κυριάκο και την ακροδεξιά κυβέρνησή του ο κορονοϊός αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για να εφαρμοστεί ο καταστροφικός καπιταλισμός με το «δόγμα του σοκ» (ως απάντηση στο New Deal), όπως έχει περιγράψει στο ομώνυμο βιβλίο της η Ναόμι Κλάιν.

Ολοι αντιλαμβάνονται ότι στις μεγάλες οικονομικές κρίσεις οι αγορές είναι ανίκανες να προσφέρουν λύσεις, αφού άλλωστε αυτές είναι η αιτία για να γεννηθούν, να γιγαντωθούν και να ξεσπάσουν βίαια. Τα θύματα της κρίσης στρέφονται τότε σε προοδευτικές και ενεργητικές πολιτικές για την άμεση επίλυση των κολοσσιαίων προβλημάτων που αυτές γέννησαν, ξεκινώντας δημόσια έργα, προσφέροντας εργασία, εισόδημα και ανάπτυξη σε κρατικούς τομείς με την ταυτόχρονη εφαρμογή άμεσων μέτρων ανακούφισης των πιο αδύναμων.

Μεγάλης εμβέλειας καταστροφές, όπως ένας εκτεταμένος τυφώνας, ένας καταστροφικός σεισμός ή πολύ περισσότερο μια παγκόσμια πανδημία, δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για την επιβολή λύσεων φιλικών προς τις αγορές και την ανεξέλεγκτη λειτουργία τους, με προεξάρχουσες τις τράπεζες. Είναι τότε που όσο μεγαλύτερη είναι η καταστροφή για τους πολλούς τόσο πιο χρυσοφόρα είναι η ευκαιρία για τους λίγους.

Εννοιες όπως «η υγεία και η παιδεία αποτελούν δημόσια αγαθά», «διασφάλιση και ενίσχυση της εργασίας και των αμοιβών της», «κατοχύρωση του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης και της

σύνταξης», «λήψη μέτρων για την προστασία του πλανήτη από την κλιματική αλλαγή» πάνε περίπατο εν μια νυκτί.

Αυτή την πολιτική εφαρμόζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αποδυναμώνει το δημόσιο σύστημα υγείας αφήνοντας ανυπεράσπιστους τους υγειονομικούς, χωρίς προσλήψεις, χωρίς επαρκείς ΜΕΘ, χωρίς εκτεταμένα τεστ, χωρίς μέτρα κοινωνικής προστασίας στα σχολεία, τα ΜΜΜ, στους εργασιακούς χώρους.

Διαλύει τα εργασιακά δικαιώματα και αφήνει απροστάτευτη την πρώτη κατοικία δίνοντας ταυτόχρονα λευκές επιταγές στις τράπεζες, στον ΣΕΒ και στους καναλάρχες φίλους της.

Η μπογδάνειος πολιτική της ακραίας καταστολής –διά χειρός Χρυσοχοΐδη– αποτελεί την πυρίμαχο στολή προστασίας στις κοινωνικές φωτιές που ανάβει.

Ωστόσο ο ασυνάρτητος πρωθυπουργός επαίρεται για την πολιτική του χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι επίσης ενσαρκώνει έναν άλλο λόγο, της διανοουμένης μαντάμ Ντε Σαμπλέ:

«Το να είσαι υπερβολικά δυσαρεστημένος με τον εαυτό σου είναι αδυναμία, το να είσαι υπερβολικά ευχαριστημένος είναι ανοησία».

Το δόγμα Βορίδη για ήττα των «ελαττωματικών ιδεών» της Αριστεράς εξελίσσεται με τη συρρίκνωση του ΕΣΥ, την κατάργηση δικαιωμάτων και με την απαγόρευση των συγκεντρώσεων. Η προσπάθεια οικειοποίησης της Εθνικής Αντίστασης και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αποδεικνύουν ότι οι διώκτες των «ελαττωματικών ιδεών» είναι επικίνδυνοι, επιζήμιοι και ελαττωματικοί

Πύθιος