Απονομιμοποιώντας την αστυνομοκρατία
Η ανεπάρκεια της κυβερνητικής πολιτικής βοά για να μπορεί να κρυφτεί
Πιστεύω ότι οι νέοι έχουμε ενοχοποιηθεί από την αρχή της πανδημίας. Είμαστε μια γενιά που έχει συναντήσει αρκετές δυσκολίες μέχρι σήμερα. Από την εφηβεία μου θυμάμαι να ακούω στο σπίτι τις λέξεις «οικονομική κρίση». Οι κοινωνικές μας επαφές μπήκαν στο στόχαστρο, γιατί έχουμε στο μυαλό μας τους αγώνες και τη διεκδίκηση. Θεωρώ ότι η γενιά μου είναι αρκετά πολιτικοποιημένη και υποψιασμένη. Αυτό φάνηκε και από τη συμμετοχή στη δίκη της Χρυσής Αυγής όπου έδωσαν το παρών πολλά γυμνάσια και λύκεια για να στείλουν το δικό τους μήνυμα απέναντι στον φασισμό. Αυτοί οι μήνες που διανύουμε έχουν συμβολική φόρτιση και έχουν συνδεθεί με σημαντικούς κοινωνικούς αγώνες στην Ελλάδα. Αυτό που προσπάθησαν να περάσουν με αφορμή την πορεία του Πολυτεχνείου είναι η νομιμοποίηση της αστυνομοκρατίας. Η καραντίνα είναι απλώς η πρόφαση.
Υπήρξαν πολλές αντιφάσεις στη διαχείριση της πανδημίας. Γνωρίζουμε ότι ο ιός μεταδίδεται με τα αερολύματα αλλά όταν βρισκόμαστε σε ανοιχτό χώρο
είναι παράλογο να απαγορεύονται οι συναθροίσεις, όταν μάλιστα δεν υπάρχει καμία στήριξη του ΕΣΥ και οι άνθρωποι στοιβάζονται καθημερινά σαν σαρδέλες στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Κάποιοι εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι με τη θεία κοινωνία δεν μεταδίδεται ο ιός. Από τη δική μου εμπειρία οι νέοι είναι πολύ προσεκτικοί στη διαχείριση της πανδημίας. Οπως συνέβη και στην πρώτη καραντίνα αποφεύγουμε τις επαφές για να προστατεύσουμε τους γονείς και τους παππούδες μας. Την ίδια εποχή ωστόσο από την πλευρά της κυβέρνησης δεν υπήρξαν μέτρα στήριξης για τα γηροκομεία. Ενώ είδαμε τις τραγικές εικόνες πριν από μερικούς μήνες στην Ιταλία, η κυβέρνηση δεν πήρε πρωτοβουλίες για να προστατεύσει τις ευπαθείς ομάδες. Συνέβησαν τραγικά πράγματα σε γηροκομεία στα Γιάννενα και στη Θεσσαλονίκη τα οποία δεν προβλήθηκαν από την πλειονότητα των ΜΜΕ.
Σπουδάζω στα Γιάννενα, στο τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών. Αυτό το διάστημα μας προβληματίζει πότε θα μπούμε στα εργαστήρια και πότε θα καταφέρουμε να τελειώσουμε τις διπλωματικές εργασίες μας. Υπάρχει ο φόβος της ανεργίας για τους νέους. Επίσης με τρομάζει πώς θα λειτουργήσουμε όταν ξεπεραστεί η πανδημία. Φοβάμαι μη μας μείνουν κάποιες συνήθειες και ξεχάσουμε να ερχόμαστε κοντά και να αγκαλιαζόμαστε. Ελπίζω όμως ότι δεν θα νικήσει ο φόβος αλλά η αλληλεγγύη. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να μας βοηθήσουν σε αυτή την πρωτόγνωρη συνθήκη. Είναι αρκετοί αυτοί που ανεβάζουν κινήσεις και δράσεις στήριξης για ανθρώπους που έχουν ανάγκη, ακόμη και για τα αδέσποτα ζώα.
Η σωστή διαχείριση και κοινοποίηση της επιστημονικής γνώσης είναι σημαντική πτυχή. Με βοήθησε το γεγονός ότι μέσα στο πανεπιστήμιο συζητάμε συχνά για τη διαχείριση της πανδημίας με καθηγητές, φοιτητές Ιατρικής και φορείς από τα νοσοκομεία αναφοράς. Δυστυχώς υπάρχουν ελάχιστα ΜΜΕ που προβάλλουν την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία. Οι μιντιακοί κολοσσοί μας πλασάρουν μια ψεύτικη και ουτοπική εικόνα. Ακόμη κι έτσι όμως γιατροί και ασθενείς καταφέρνουν να αποκαλύπτουν τα πραγματικά δεδομένα για την υποστελέχωση του ΕΣΥ.