Αν κάνουν την εργασία ζούγκλα, η Αθήνα πρέπει να γίνει Σικάγο ή Μαδρίτη
Εν μέσω της πανδημίας και του περιορισμού των πολιτών, τη στιγμή που η ανεργία αυξάνεται κατακόρυφα και οι εργασιακές και κοινωνικές δομές απορρυθμίζονται, η κυβέρνηση έρχεται να επιτεθεί στον κόσμο της εργασίας, της παραγωγής, της δημιουργίας και του μόχθου. Τα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα όπως το οκτάωρο, οι πληρωμένες υπερωρίες, οι εξασφαλισμένες άδειες, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η αργία της Κυριακής, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες, το δικαίωμα στην απεργία, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις που εξασφαλίζονται με τον ν. 1264/1982 και μια σειρά από άλλα νομοθετήματα θα ανατραπούν από την κυβέρνηση και οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες θα τεθούν βορά στις ορέξεις των εργοδοτικών αυθαιρεσιών και της εκμετάλλευσης. Δεν είναι νέες οι ιδέες αυτές που εισηγείται η κυβέρνηση. Είναι ένας γερασμένος, παρακμασμένος, αποτυχημένος νεοφιλελευθερισμός ο οποίος όπου εφαρμόστηκε τις τελευταίες δεκαετίες οδήγησε σε υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής, σε υπονόμευση της καθημερινότητας των πολιτών, σε μοντέλα κοινωνικής χρεοκοπίας και εργασιακής ζούγκλας. Ο σούπερμαν κ. Χατζηδάκης σε μία ακόμη αποστολή σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Με τις οικονομικές και πολιτικές επιλογές της η κυβέρνηση μας απομακρύνει όλο και περισσότερο από οποιαδήποτε προοπτική ανάκαμψης που θα αφορά τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Ο κ. Χατζηδάκης έχει σχέδιο. Υπογραφή ατομικών συμβάσεων εργασίας με ωράρια-λάστιχο και μεταφορά της αρμοδιότητας των συλλογικών διαφορών από τον ΣΕΠΕ στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας. Μεταφέρει δηλαδή τη διαδικασία επίλυσης των εργατικών διαφορών σε έναν οργανισμό όπου κυριαρχούν οι εργοδοτικοί φορείς και στερείται βέβαια οποιονδήποτε μηχανισμό ελέγχου και τήρησης της εργατικής νομοθεσίας.
Μέχρι το τέλος του 2021 οι άνεργοι αναμένεται να ξεπεράσουν το 1,3 εκατομμύριο. Η συρρίκνωση των εισοδημάτων και των μισθών και η περαιτέρω φτωχοποίηση των ανθρώπων του μόχθου συνεχίζονται λόγω της δύσκολης συνθήκης της πανδημίας, αλλά η κυβέρνηση αντί να προσπαθεί να ανατρέψει αυτή την τάση φαίνεται καθαρά ότι θέλει να την επιταχύνει, χωρίς κανόνες ακόμη και για το Σαββατοκύριακο, χωρίς έλεγχο και καμία δικλίδα ασφαλείας για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας.
Εκατόν τριάντα πέντε χρόνια μετά την Εργατική Πρωτομαγιά του Σικάγο το 1886, το σύνθημα «Οκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ύπνο, οκτώ ώρες ξεκούραση» καθίσταται δραματικά επίκαιρο.
Την ίδια στιγμή όχι πολύ μακριά από εδώ υπάρχουν κυβερνήσεις που αξιοποιούν την πανδημία ως ευκαιρία για τους εργαζόμενους και όχι για τους εργοδότες. Η ιδέα για εργάσιμη εβδομάδα τεσσάρων ημερών ξεκινά πιλοτικά στην Ισπανία. Η κυβέρνηση συνεργασίας Σοσιαλιστών – Αριστεράς έδωσε το πράσινο φως.
Το πρόγραμμα προβλέπει τετραήμερη εργασία συνολικά 32 ωρών τη βδομάδα και θα αρχίσει να μπαίνει σε εφαρμογή το φθινόπωρο σε περιορισμένο αριθμό επιχειρήσεων, οι οποίες θα απασχολούν λίγες χιλιάδες εργαζόμενους. Η πρόταση προβλέπει επιδότηση των επιχειρήσεων τα πρώτα χρόνια εφαρμογής του νέου εργασιακού καθεστώτος, αλλά τόσο η έκταση όσο και οι συγκεκριμένοι όροι του προγράμματος μένει να διευκρινιστούν σε διαβουλεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης και των κοινωνικών φορέων.
Η τελευταία φορά που υπήρξε σοβαρή μείωση των ωρών εργασίας σε αναπτυγμένη βιομηχανική χώρα ήταν το 1998, όταν η κυβέρνηση σοσιαλιστών – κομμουνιστών στη Γαλλία καθιέρωσε το 35άωρο. Οι υποστηρικτές της εβδομάδας τεσσάρων εργάσιμων ημερών εκτιμούν ότι η υλοποίησή της θα αυξήσει την παραγωγικότητα, θα διευκολύνει την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και θα ευεργετήσει την ψυχική υγεία των εργαζομένων. Οι ισχυρότερες εργοδοτικές οργανώσεις της Ισπανίας χαρακτηρίζουν την ιδέα «τρέλα».