Ο ρεβανσισμός ως πολιτική πρακτική από τη Νέα Δημοκρατία
Από την παραπομπή και τις πρώτες καταθέσεις μαρτύρων στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση Καλογρίτσα είναι ήδη σαφές ότι και το κατηγορητήριο είναι νομικά και πραγματικά σαθρό και η διαδικασία εξελίσσεται σε παρωδία.
Είναι δε τόσο εξόφθαλμα και τα δύο αυτά που κάνουν κάθε βουλευτή που τα παρακολουθεί από κοντά να αναρωτιέται για τους πραγματικούς λόγους που έγιναν. Γιατί είναι τόσο «κακά σκηνοθετημένη» η υπόθεση, ώστε, παρά τις αρχικές επιδιώξεις της, η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να αντλήσει πολιτικά οφέλη από αυτήν και δεν μπορεί να δημιουργήσει ένα νέο μέτωπο αντιπαράθεσης και τεχνητού διχασμού. Τι μένει λοιπόν;
Αυτό που μένει είναι η προσπάθεια να πάρει ρεβάνς από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον Νίκο Παππά προσωπικά.
Προσπαθεί να πάρει τη ρεβάνς από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που εισέπραξε 200 εκατ. ευρώ για το δημόσιο από φόρο διαφήμισης και τέλη χρήσης συχνοτήτων. Προσπαθεί να πάρει ρεβάνς από την προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία είναι η μόνη που τόλμησε, για πρώτη φορά ύστερα από σχεδόν 30 χρόνια, να εφαρμόσει το σύνταγμα και τους νόμους για την αδειοδότηση των καναλιών.
Είναι η μόνη κυβέρνηση που τόλμησε ν’ αναγκάσει τους ιδιοκτήτες καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας να πληρώσουν για τις συχνότητες, δηλαδή την περιουσία του ελληνικού λαού που χρησιμοποιούν. Κι αυτό δεν της το συγχωρούν.
Ο νόμος Παππά ρύθμισε το τηλεοπτικό πεδίο και έθεσε κανόνες που καμία άλλη κυβέρνηση δεν τόλμησε να κάνει έως τότε. Αυτός ο νόμος εφαρμόζεται έως τώρα, παρά τις αλλαγές υπέρ των ιδιοκτητών των καναλιών που συνεχώς φέρνει η σημερινή κυβέρνηση.
Με την εξέλιξη της διαδικασίας αναδεικνύεται συνεχώς ότι η πρόταση της ΝΔ για παραπομπή του πρώην υπουργού σε προανακριτική είναι ξεκάθαρα αβάσιμη, διάτρητη και αποσπασματική.
Κατά την παραπομπή αποσιώπησαν ότι για την υπόθεση αυτή υπάρχει απόφαση Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου, στο οποίο είχε κριθεί η διαφορά μεταξύ Καλογρίτσα και της κατασκευαστικής εταιρείας CCC. Το δικαστήριο αυτό απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς Καλογρίτσα, που είναι ίδιοι με αυτούς που προβάλλει τώρα.
Μετά τη λίστα Πέτσα, τις επιδοτήσεις για το τηλεοπτικό περιεχόμενο, τις απαλλαγές από τις υποχρεώσεις για τους εργαζόμενους, τις απαλλαγές και τις αναστολές πληρωμών, όλα δωράκια στους καναλάρχες που κυβερνούν μαζί με την κυβέρνηση, ήρθε η ώρα και για «λίγη» πολιτική: τη δημιουργία μιας εικόνας συμψηφισμού για την πολιτική διαχείριση μεγάλων οικονομικών θεμάτων με οσμή σκανδάλων, όπως της Τράπεζας Πειραιώς, των απευθείας αναθέσεων, της υπόθεση Cisco στο υπουργείο Παιδείας κ.ά.
Και αυτό όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο, όπως αποδεικνύεται, γιατί και ο «σκηνοθέτης» δεν είναι σοβαρός και το «έργο» είναι εξαιρετικά ανούσιο και οι «θεατές» είναι τελικά υποψιασμένοι.
Με την εξέλιξη της διαδικασίας αναδεικνύεται συνεχώς ότι η πρόταση της ΝΔ για την παραπομπή Παππά είναι ξεκάθαρα αβάσιμη, διάτρητη και αποσπασματική