«Πιστεύω σε ένα θεϊκό ενωτικό στοιχείο»
Η γνωστή ερμηνεύτρια μιλάει για την καινούργια της δουλειά, τη μέχρι τώρα πορεία της, το θέατρο, τον κορονοϊό και τον θεό
ΗΕλεωνόρα Ζουγανέλη βρίσκεται στο ζενίθ της καριέρας της. Μια καριέρα που κοντεύει να κλείσει εικοσαετία, που ξεκίνησε από το θέατρο για να την κερδίσει αποκλειστικά το τραγούδι, που επεκτάθηκε στην τηλεόραση και την οδήγησε επίσης σε σημαντικές συνεργασίες. Είναι αλήθεια πως αυτήν τη στιγμή στο διαδίκτυο πιο πολλά θα διαβάσεις για τον γάμο της ή τα προσωπικά της παρά για την τέχνη που ασκεί. Το τίμημα της δημοσιότητας, θα ισχυρίζονταν κάποιοι από τους πολλούς φαν της, οι οποίοι σπεύδουν να την αποθεώσουν όπου εμφανίζεται. Το live άλλωστε, σύμφωνα και με την ίδια, αποτελεί το πιο δυνατό σημείο της. Θεραπευμένη από τον κορονοϊό που την ταλαιπώρησε πριν από μερικές εβδομάδες, η Ελεωνόρα πήρε τους μουσικούς της, κλείστηκαν στο στούντιο και πλέον μας λέει «Πάρ’ το αλλιώς», αναφερόμενη φυσικά σε τραγούδια των Κατσιμιχαίων, του Σταμάτη Κραουνάκη, του Στέφανου Κορκολή κ.ά. που έφερε στα δικά της μέτρα.
Μίλησέ μου για την «εποχή της μη επικοινωνίας» που αναφέρεις στο κείμενο του νέου σου άλμπουμ.
Πέρασα την περίοδο της απόλυτης απογοήτευσης και αγωνίας για το τι θα κάνω και το πώς θα συνεχίσω να ζω. Τώρα είμαι καλύτερα, αφού βρήκα το κουράγιο και μπήκα στη διαδικασία της δημιουργίας, που είναι το Νο 1 ζητούμενο για τη ζωή μου. Αρχίζω να ξαναβρίσκω τα γράδα μου, αλλά έχει σημασία που είμαι καλά και στην προσωπική μου ζωή. Περνάω καλά, είμαι
ευτυχισμένη με τον γάμο μου και άρα ισορροπημένη σε αυτό τον τομέα. Το ότι ξανάρχισα να παίζω με την μπάντα μου με έκανε να ξαναθυμηθώ ποια είμαι.
Στο ίδιο κείμενο αναφέρεσαι και στις στιγμές της μοναξιάς που σε επισκέπτονται.
Την πρώτη καραντίνα την πέρασα μόνη μου. Γνώρισα τον άντρα μου τον περασμένο Ιούνιο και παντρευτήκαμε τον Οκτώβριο. Πολλοί φίλοι μου, είτε παντρεμένοι είτε σε σχέση, θα την πέρασαν καλύτερα συγκριτικά μ’ εμένα που ήμουν ολομόναχη.
Τα live είναι η πιο δυνατή σου συνθήκη σε σχέση με τη δισκογραφία;
Φυσικά. Προσπαθώ να βρίσκω γοητεία και σε άλλα πράγματα γύρω από ένα live μου, όπως π.χ. τις φωτογραφίσεις που μου αρέσουν και περνάω καλά. Το στούντιο είναι η πιο μοναχική εκδοχή της εργασίας που κάνω. Ολοι οι άλλοι έχουν τελειώσει και είσαι μόνη με τον ηχολήπτη. Πραγματικά όταν κάνω κάτι με έναν μόνο συνθέτη, όπως έγινε με τον Μάτσα, νιώθω καλύτερα. Καλώς ή κακώς όμως, οι δικοί μου δίσκοι είναι συχνά πολυσυλλεκτικοί, ενώ ντρέπομαι να τραγουδάω μπροστά σε κόσμο – όταν δεν είναι live εννοώ.
Δεν είσαι δηλαδή από τις τραγουδίστριες που χαρίζουν αφειδώς τη φωνή τους σε ένα τραπέζι με φίλους.
Ο εφιάλτης μου είναι αυτός. Θα ήθελα, αλλά δεν το μπορώ, ντρέπομαι. Ισως γι’ αυτό δεν κάνω πάρτι μέχρι να βγω από το καμαρίνι – χρειάζομαι όλο τον χρόνο για να συγκεντρωθώ, σαν μια μορφή ιεροτελεστίας.
Μεγάλωσες σε ένα σπίτι με δύο γονείς καλλιτέχνες: τον Γιάννη Ζουγανέλη, συνθέτη, μουσικό και περφόρμερ, και την Ισιδώρα Σιδέρη, τραγουδίστρια. Ηταν κι εκείνοι έτσι στις ιδιωτικές τους στιγμές;
Οταν είσαι μουσικός και παίζεις κάποιο όργανο, σαν τον πατέρα μου, μπορείς να το γρατσουνάς και λίγο, είναι δηλαδή πιο εύκολο. Τη μαμά μου, ας πούμε, δεν τη θυμάμαι ποτέ να τραγουδάει στο ξεκάρφωτο μες στο σπίτι. Πιθανώς από αυτή να πήρα τη συστολή που έχω. Μπορεί πάλι να με μπλόκαρε η ενασχόλησή μου με το θέατρο· ανέκαθεν με ξεκούραζε η ιεροτελεστία της θεατρικής πράξης, από το να παρατηρώ τα σκηνικά μέχρι το πώς θα στηθώ από τη σκηνοθεσία. Με συγκέντρωνε όλο αυτό και με έκανε να νιώθω καλύτερα.
«Ακόμη και σήμερα σε όλους τους χώρους γράφονται καλά τραγούδια. Μου αρέσουν τα μη αναμενόμενα προγράμματα της πίστας, με τα οποία ο ακροατής /θεατής μπορεί να συγκινηθεί και να σηκωθεί για να χορέψει»
Πάντα μιλάς για το θέατρο σαν να ήθελες κατά βάθος να είσαι ηθοποιός παρά τραγουδίστρια.
Οχι, αλλά η αλήθεια είναι πως αγαπώ πάρα πολύ το θέατρο και με δίδαξε πολλά. Ακόμη μαθαίνω από το θέατρο, το οποίο βασικά με έμαθε να μη φοβάμαι καθόλου την αλήθεια πάνω στη σκηνή. Ορισε την κατεύθυνσή μου στο τραγούδι. Δεν υπάρχει τίποτε πιο έντονο στη ζωή μου από την παράσταση για την Εντίθ Πιαφ, οπότε σίγουρα θα ήμουν αλλιώς αν είχα μπει τελείως μες στο θέατρο. Σήμερα θα έλεγα ότι φλερτάρω μαζί του, έχοντας παρακολουθήσει αμέτρητες ερμηνείες.
Θεωρείσαι μέρος της παρέας που περιλαμβάνει την Μποφίλιου, τον Μουζουράκη, τον Μαραβέγια κ.ά.
Ξεκινήσαμε μαζί με αυτά τα παιδιά
και ήταν κάτι πάρα πολύ ενισχυτικό. Πιστεύω πολύ στο ένας ίσον κανένας, άρα ήταν ευνοϊκό το ότι βγήκαμε και δεν υπήρχε μόνο μία περίπτωση που ξεχώρισε. Υπήρξαν και άλλοι από άλλους χώρους, γιατί ηλικιακά κοντά μας είναι και ο Αργυρός, σαν να εδραιώθηκε κάτι νέο από πολλές μεριές. Τα παρακολουθώ τα παιδιά επαγγελματικά, ξέρω τι κάνουν, ασχέτως αν με τον Μαραβέγια π.χ. έχουμε έως και χρόνια να βρεθούμε.
Σε θυμάμαι σε live ντουέτο με την Πάολα, σήμερα διασκευάζεις Βασίλη Καρρά. Το έχεις με την απενοχοποίηση του τραγουδιού της πίστας.
Μα πολλά από τα τραγούδια αυτών των καλλιτεχνών είναι αριστουργήματα. Ακόμη και σήμερα σε όλους τους χώρους γράφονται καλά τραγούδια. Μου αρέσουν τα μη αναμενόμενα προγράμματα της πίστας, με τα οποία ο ακροατής/θεατής μπορεί να συγκινηθεί και να σηκωθεί να χορέψει.
Η προσωπική ζωή ενός καλλιτέχνη αντανακλά την πρωτοτυπία του έργου του;
Αν και δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά, προσωπικά με επηρεάζει. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες παγκοσμίως που δεν θα έλεγες ζηλευτή τη ζωή τους, αλλά που έχουν σπουδαίο πρωτότυπο έργο. Καλό είναι καθώς οι γενιές εξελίσσονται να μη μένουμε στα πρότυπα του παρελθόντος. Δεν είναι ανάγκη να γινόμαστε ρημάδια για να είμαστε μεγάλοι καλλιτέχνες. Μιλάω βάσει της δικής μου εμπειρίας, αφού δεν θα μπορούσα ποτέ να με φανταστώ στην ίδια καλλιτεχνική φάση με τον Μάικλ Τζάκσον. Δεν πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι ερχόμαστε με το ίδιο χάρισμα ούτε έχουμε να πα
λέψουμε με τους ίδιους δαίμονες. Επειδή τέλος αυτή η δουλειά έχει μεγάλη ανασφάλεια, αν έχεις κάτι να σε κρατάει στην προσωπική σου ζωή, σε βοηθά να είσαι πιο δημιουργικός και πιο σταθερός.
Αν κάποιος γκουγκλάρει το όνομά σου θα βγουν πιο πολλά ρεπορτάζ για το μπαράκι του σπιτιού σου ή τον γάμο σου παρά για την τέχνη που ασκείς. Ερήμην σου ενδεχομένως είσαι πια μέρος του σύγχρονου λαϊφστάιλ.
Η τηλεόραση έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτό. Μακάρι να μιλούσαν όλοι για τη δουλειά μου αποκλειστικά, για το πόσο καλή ή κακή είμαι. Δυστυχώς ο κόσμος δείχνει να ενδιαφέρεται για τη ζωή ενός καλλιτέχνη και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δημοφιλίας του. Προσπαθώ να προφυλάσσομαι από κάποια πράγματα δίχως να γίνομαι δυσάρεστη. Οπου μπορώ… απλώς τώρα δεν πανικοβάλλομαι όπως παλιότερα. Κι εγώ δεν θα ήθελα να με ρωτάνε συνέχεια για τον γάμο μου, μια πολύ προσωπική μου στιγμή.
Πρόσφατα νόσησες από κορονοϊό.
Ναι, τον πέρασα σχετικά εύκολα. Είχα δέκατα και έτσι μπήκα στη διαδικασία να κάνω το τεστ, όπου βγήκα θετική. Ακόμη και τώρα, είκοσι μέρες μετά, έναν βήχα μου τον άφησε. Δεν είχα εμπειρία από αρρώστιες, αφού γενικά δεν θυμάμαι να έχω ανεβάσει ποτέ πυρετό από παιδί. Ο άντρας μου πάλι τον πέρασε λίγο πιο εύκολα από μένα.
Να που μες στη χειρότερη φάση της πανδημίας εσύ μας λες «Πάρ’ το κι αλλιώς» για παλιά αγαπημένα τραγούδια.
Συγκυριακό ήταν, αφού είχαμε ετοιμαστεί για δύο live τα οποία αναβλήθηκαν. Ζήτησα από τα παιδιά της μπάντας να μη χαθούμε, αφού δεν μου αρέσει να τραγουδάω μόνη μου στο σπίτι. Εννοείται πως δεν είχα πρωτότυπο δισκογραφικό υλικό να με περιμένει ούτε ήταν οι καλύτερες συνθήκες. Μπήκαμε για την πλάκα μας στο στούντιο και αρχίσαμε να δοκιμάζουμε πράγματα που μας καθόντουσαν. Κάποια έμειναν εκτός, όπως το «Ζηλεύω» της Πίτσας Παπαδοπούλου και ένα άλλο των Κατσιμιχαίων. Μίλησα στην εταιρεία μου μήπως υπήρχε ενδιαφέρον για την έκδοση ενός άλμπουμ με τη λογική του live. Στο άλμπουμ αυτό συμπεριέλαβα ετερόκλητα κομμάτια… του Καρρά, των Κατσιμιχαίων, του Κορκολή, ένα ντουέτο με την Κωνσταντίνα και άλλο ένα με τον πατέρα μου κ.λπ.
Ποια είναι η ισχυρότερη πίστη που έχεις;
Στον θεό. Δεν το θέτω από άποψη μεταφυσικών ανησυχιών ούτε καν χριστιανοσύνης. Το να είσαι χριστιανός είναι μεγάλη υπόθεση κι εγώ έχω εξίσου πίστη στη φύση, στους αγγέλους και στα δέντρα, στο οτιδήποτε είναι πέρα από τα ανθρώπινα, τα επίγεια. Πιστεύω, προσεύχομαι, με κάνει πιο ενεργή, ας πούμε όμως ότι πιστεύω σε ένα θεϊκό ενωτικό στοιχείο και όχι στον θεό συγκεκριμένα. Οχι τίποτε άλλο, μα θα με γνωρίσει κάνας χριστιανός και θα πει «τι μας λες τώρα;».