Η σπουδαία φωνή του Λάκη Χαλκιά

Ο Γιάννης Γιάρος λέει ότι στους στίχους του κ. Παπαζαχαρίου πιο πολύ τον ενθουσίασε ο «Νυχτοπάτης», τον οποίο χαρακτηρίζει στιχουργικό αριστούργημα που συνοψίζει όλη την πρόθεση των «Αναστάσιμων». Εξηγεί ότι ιδιαίτερα αυτό το τραγούδι αλλά και το σύνολο του έργου είχε την επιθυμία να το τραγουδήσει κάποιος που θα μπορούσε να πείσει ως άνθρωπος που έχει μια προσωπική ιστορία. «Αν για παράδειγμα έβγαινε ένα πολύ νεαρό παιδί και έλεγε “Ηταν ένας νυχτοπάτης, μερακλής και παραβάτης” αναφερόμενος στον Χριστό, ίσως να μην είχε το βάρος που έχει κάποιος σαν τον Χαλκιά». Ο κ. Παπαζαχαρίου προσθέτει: «Ο Χαλκιάς έχει καταφέρει να συντηρήσει τη χροιά και το ήθος της φωνής που είχε παλιά». Στη συζήτηση σχετικά με τον ήχο των «Αναστάσιμων» ο Γ. Γιάρος λέει ότι θέλησε να μη δώσει πολύ μεγάλο βάρος σε όργανα της κοντινής και Μέσης Ανατολής, αλλά να κάνει μπουζουκοτράγουδα γιατί θεωρεί ότι οι στίχοι έχουν ρεμπέτικη βάση. «Το ρεμπέτικο, το οποίο έχει πολύ έντονο κοινωνικό περιεχόμενο, επανέρχεται κάθε τόσο και σαν αναφορά και σαν μόδα. Εχω την αίσθηση ότι τα χρόνια της κρίσης ξαναεμφανίστηκε ως άκουσμα στις γειτονιές μέσα από τα σχήματα με κιθάρα και μπουζούκι που υπήρχαν παντού. Η εύκολη εξήγηση είναι ότι είναι φτηνό και ευλύγιστο σαν σχήμα. Νομίζω όμως ότι σε εποχές που το ήθος βρίσκεται σε διαπραγμάτευση επανέρχονται κάποιες αναφορές πολύ στιβαρές και έτσι πρόσφατα ξαναζήσαμε μια αναβίωση παλιών τραγουδιών σε όλες της γειτονιές της Αθήνας και της Ελλάδας που έχουν να κάνουν ίσως και με αυτή την ανάγκη». Για τα «Αναστάσιμα» εξηγεί ότι χρησιμοποίησε προσαρμοσμένες στο μπουζούκι κλίμακες της ανατολικής Μεσογείου που υπάρχουν και στις ρεμπέτικες παραδόσεις, θέλοντας να δουλέψει κυρίως με στοιχεία οικειότητας. Στην ερώτηση αν το μπουζούκι ακούγεται λιγότερο από παλιά στο λαϊκό τραγούδι, απαντά ότι όσες προσπάθειες κι αν γίνονται να περάσει στο περιθώριο ο κόσμος το ζητάει. «Το μπουζούκι έτσι όπως κυριάρχησε κάποια στιγμή είναι ένα όργανο που συγκέρασε τη Δύση με την Ανατολή».